GECE VE SİYAH

2.Bölüm

Gözlerimi güneşin ilk ışıklarıyla beraber açtığımda tarih 11mayıstı. Yeni bir gün demekti ya da yalnız güne merhaba demekti.

Bugün Ulusoy holdingde bir iş görüşmem vardı ve ona geç kalmak istemiyordum madem ayrı eve çıktım artık düzgün bir işim olmalıydı.

...

Bir şeyler atıştırıp ve biraz da makyaj yapıp evden çıktım. Saat 9du ve benim 11 de iş görüşmesinde olmam gerekiyordu. 2 saatim vardı ve ben her şekilde orada olurdum ancak şu lanet taksi yanlış yola sapıp kendimi trafiğin içinde bulana kadar. Ben taksiciye söylenirken saat çoktan 10 olmuştu ve araba ilerlemiyordu bile. Nasıl oldu anlamadım ama kendimi bir anda taksiden inerken buldum. Taksici arkamdan seslenirken adımlarımı istemsizce atıyordum.

Tam o sırada beklenmedik bir şey oldu belki de bir hayaldi bilemiyorum. Olduğum yerde kalakaldım. Taksici artık peşimden gelmiyordu. Zaman durmuştu sanki, tüm sesler sustu.

Karşımdaki kişinin babam olduğuna mı sevineyim yoksa onun zorla arabaya bindirilip oradan uzaklaştığına mı şaşırayım bilemedim. Ama ben o gözleri, o yüzü nerede görsem tanırdım. O benim babamdı, o bana Gece'm diyen adamdı. Zaman durmaya devam ediyordu sanki. Ben yolun ortasında durmuş arabanın arkasından bakarken korna sesi ile kendime gelmiştim. Kaç dakika öyle orada dikildim bilmiyorum ama artık Trafik o kadar da yoğun değildi, arabalar ilerliyordu. Yavaş adımlarla taksiye geri döndüm ve taksici bana boş gözlerle bakarken ona devam edin lütfen dedim ve bir daha da konuşmadım. Gördüklerimden emin olmam gerekiyordu. Umuda kapılmamalıydım ama bu elimde değildi.

...

Kendimi Ulusoy holdingin önünde bulmuştum. İçeri girip girmeme konusunda bile düşünüyordum.

Daha dün öldükleri acısıyla kalbim sızlarken sabah babamı görmek beni çok derinden sarsmıştı.

Adımlarım yine benden bağımsız bir karar verip Ulusoy holdingdin kapısından içeri girerken bir adam yanıma geldi ve ne için geldiğimi sordu. Ona iş görüşmesi için geldiğimi söyledim.

Nasıl bu kadar sakin kaldığım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Şuan gidip amcama haykırmam ve hani ölmüşlerdi diye bağırmam lazımdı. Beni öldüklerine inandırmaya çalışan amcamdı.

Ama ben öylece durmuş ve hiçbir şey olmamış gibi iş görüşmesine gelmiştim. Sanırım aklımı o yolda bırakmıştım.

İş görüşmesi şaşırtıcı bir şekilde güzel geçmişti ve bana haber vereceklerini söylediler.

...

Eve gitmeyip amcamın evine gittim. Kendimi bahçede buldum amcam sanki benim gelmemi bekliyormuş gibiydi yüzünde hiçbir ifade yoktu ama gözleri onu ele veriyordu.

Beni görünce ayağa kalktı ve Gece hoş geldin kızım dedi. Ben oturmayıp ona boş gözlerle bakmaya devam ediyordum. Gece dediği sırada onun cümlesini tamamlamasına izin vermeden

BANA ÖLDÜĞÜNÜ SÖYLEDİN BENİ BUNA İNANDIRMAYA ÇALIŞTIN YAŞIYOR BANA GECE'M DİYEN ADAM YAŞIYOR AMCA YAŞIYOR diye bağırdım. Hiç şaşırmadı bu tepkiyi bekliyormuş gibi bana sarılmaya çalıştı. SAKIN diye bağırdım. Sakın bana dokunma.

Gece dedi. Yine susturdum onu NASIL YAPARSIN AMCA SEN BUNU BANA NASIL dedim ama sanki ona değil kendimle konuşuyormuş gibiydim.

Nasıl bana öldüklerini söylersin...

Fısıltı gibi çıkmıştı sesim. Daha fazla dayanamadım ve olduğum yere bıraktım kendimi. Amcam hemen yanıma geldi bana dokunacağı sırada ona GİT diye bağırdım. Gözlerime baktı uzunca, sanki bir şeyi anlamamı istiyordu, bir şey anlatmak istiyordu gözleriyle ama ben onu dinlemedim ve yine git amca yalnız kalmaya ihtiyacım var dedim. Bir süre daha bekledi ve başımdan öpüp ağır adımlarla uzaklaştı. Yine yalnız kalmıştım bu çok dert ettiğim bir durum değildi. Hayatımın şokunu yaşamıştım ve verdiğim tepki azdı bile. Babam yaşıyordu beni Gece'm diye seven adam yaşıyordu. Ve ben içimdeki o ölümü neden kabul etmediğimi neden bir kere bile mezarlarına gitmediğimi anlıyordum. Babam yaşıyordu ama benim onu gördüğümü görmemişti. Kızını, Gecesini görmemişti. O adamlar kimdi, babamdan ne istiyordu bilmiyorum ama şunu biliyorum. Ben bir daha babamı kaybetmeyeceğim ne olursa olsun onun ellerini bir kere daha bırakmayacağım bana git dese de, geleceğim söz dese de elini bırakmayacağım ben beni Gece'm diye seven o adamı bırakmayacağım.

Evet arkadaşlar bu iki bölüm giriş bölümüydü ve olaylar asıl bu bölümden sonra başlıyor bu benim ilk kitabım daha önce birçok şey yazmaya çalıştım hep içimde bir yazma isteği vardı ama kendime güvenemiyordum ama yeter artık Sude bence o kadar da zorlama kendini içinden ne geliyorsa yaz dedim ve kendimi bu satırlarda buldum. Şuan hem mutlu hem şaşkınım. Yazmayı seviyorum ama ilk defa bir kitap yazıp yayınlayacağım o yüzden de biraz heyecanlıyım. Neyse lafı uzatmadan sizi sıradaki bölümle baş başa bırakayım. Umarım beğendiğiniz ve okurken zevk aldığınız bir kitap olur.