Chapter 6

838 76 0
                                    

Chapter 6

ပထမနေ့က နှင့်မတူဘဲ သူ့ပုံစံအနည်းငယ် ပြောင်းလဲသွားသလို သူမ ခံစားရသည်။ သူ့မျက်နှာ အမူအရာလား၊ သို့မဟုတ် အပြုအမူလား၊ သူမ လက်ညှိုးထိုးမပြနိုင်ပေ။

"ဟား…"

ဘန် သည် ဆေးများကို အံဆွဲထဲ ပြန်ထည့်ရင်း အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်သည်။ သူက အံဆွဲရှေ့မှာ ခဏရပ်ပြီး စိတ်တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားကြည့်သည်။မကြာမီ စိတ်တည်ငြိမ်လာပြီးနောက် ဆာစီးနီယာ အနား သွားလိုက်ပြန်သည်။

သူမ သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေမိသည်။

'ဘာတွေများ ပြောင်းလဲသွားတာပါလိမ့်…'

ဆာစီးနီယာ သည် ထိုင်ခုံမှထပြီး ဘန့် ကို သံသယရှိစွာ ကြည့်နေမိပြန်သည်။ သူနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံပြီးကာမှ ဤထူးဆန်းသည့် ခံစားချက်ကို နားလည်သွားရသည်။

"နင် အရပ်ရှည်လာတယ်မလား…"

ပထမဦးဆုံး သူမ သူ့ကိုခေါ်လာသည့်နေ့မှာ သူ့ခေါင်းက သူမ ပုခုံးနားအထိသာ ရှိသည်။ ယခုမူကား မျက်လုံးချင်းဆုံကြည့်၍ ရပြီ ဖြစ်သည်။

"ငါ ...ညတိုင်း ခြေထောက်တွေနာနေတယ်…ဟုတ်မယ်ထင်တယ်…"

သို့သော် သုံးရက်အတွင်း လူတစ်ယောက်က ဒီလောက်ကြီး မြန်မြန် အရပ်ရှည်နိုင်ပါ့မလား…

ဘန် ၏ အရပ်ကို သူမအရပ်နှင့် ယှဉ်ကြည့်လိုက်သည်။ မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်းပင် သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး အရပ်တူနေကြပြီ။

'ယောက်ျားတွေက မိန်းမတွေထက် ကြီးထွားမှုနှုန်း ပိုမြန်တယ်လို့ ကြားဖူးတယ်…ဒါ တစ်ကယ်မှန်တာပဲ…'

ဘန် သည် အရပ်ရှည်ရုံသာ ရှည်ပြီး ချစ်စရာကောင်းသော မျက်နှာနှင့် အသံပုံစံသည် လုံးဝမပြောင်းသေး။သူက ယောကျ်ားကြီး တစ်ယောက်ထက် ကောင်လေးငယ် တစ်ယောက်နှင့် ပိုတူ
ပေသည်။ သူ ဟင်းကောင်းများ မစားရသော်လည်း တစ်နေ့လျှင် သုံးနပ်စားခြင်းက သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို အထောက်အကူ ဖြစ်စေသည်။

သူ ဤကဲ့သိူ့ ကြီးပြင်းလာသည်ကိုမြင်ရသောအခါ သူမ ပျော်ရွှင်မိရသည်။

အဓိကဇာတ်လိုက်က ငါ့ကိုစွဲလန်းနေတယ်Where stories live. Discover now