Ara verildi: Bozuk Para - Sevda sınavı

17. Bölüm

Meryem günler sonra kendi evinde uyanmanın huzuruyla gözlerini araladı. Perde aralığından içeri sızan ışık doğan güneşin habercisiydi. Gülümsedi. Yüzüne mus mutlu bir ifade yerleşti. Murat'la bu odada uyuyup uyanmayı hep hayal edebilmişti bu güne kadar. Bir hayali daha gerçek olmuştu şimdi. Dün akşam odasına serdikleri yer yatağının verdiği rahatsızlık bile silemezdi bu yüzden yüzündeki o mutluluğu. Kollarını yukarı doğru uzatarak gerindikten sonra yönünü Murat'a çevirdi. Sevdiği adamın gözleri hâlâ kapalıydı. Kollarını onun boynunda birleştirip iyice sokuldu koynuna.

"Şşt. Uykucu. Uyuyor musun hâlâ?" diye fısıldadı.

Murat karşılık vermeyince yanağına bir öpücük bırakıp tekrar seslendi. Yine ses gelmeyince tekrar öptü diğer yanağından. Hâlâ bir karşılık alamayınca bıkkın bir şekilde oflayarak yüzünü uzaklaştırıp Murat'ın yüzünü inceledi. Uyuma numarası mı yapıyordu yoksa gerçekten mi uyuyordu? Bunu öğrenmenin de elbet bir yolu vardı.

"Yok arkadaş. Kış uykusuna yatmış bu ayı." diye yapmacık bir öfkeyle söylenerek arkasını dönmek istediğinde beline dolanan kollar tarafından engellenince gülmemek için dudaklarını birbirinin üzerine bastırdı. Demek ki numaradan uyuyormuş Murat'ı.

"Sen kocana ayı demeye utanmıyor musun bakayım?" diye mırıldanan adamın sıcak nefesi saçlarında gezinmeye başladığında Meryem'in kalp ritmi istemsizce hızlandı.

"Niye utanacak mışım?" diye kıkırdadı incelttiği sesiyle. Murat'ın onu kendine doğru çekip boyun kısmında keşfe çıkmasına izin verdi. "Kocam da bana kurbağa gözlü demesin o zaman." diye ekledi aynı tonda.

Murat başını Meryem'in boyun girintisinden kaldırıp bakışlarını gözlerine tırmandırdı. Gerçekten kurbağa gözlü olduğuna inanmıyordu değil mi? Ne kadar güzel olduğunun farkında değil miydi gerçekten? Meryem'in uzun kirpiklerinin altındaki siyah inciler aklını başından almaya yetiyordu her defasında. O gözlere ilk baktığı günden beri bu böyleydi. "İstersen..." deyip duraksadı. Derin bir nefes alıp bakışlarını Meryem'in dudaklarına kaydırdı. "İstersen bu kurbağayı hemen bir prensese çevirebilirim ." dedi dudaklarını muzipçe yana kaydırarak.

"Sen kim beni prenses yapmak kim Koca Ayı!" diye karşılık verdi Meryem gülerek.

"Hem de Koca Ayı ha!" diye tekrarladı Murat tehditkar bir ses tonunda.

"Evet. Hem de Koca Ayı." diye kıkırdadı Meryem. "Sen bana kurbağa dersen ben de bundan sonra sana Koca Ayı derim." diye ekledi.

"Ya... Demek öyle."

"Evet öyle." dedi Meryem kendinden emin bir şekilde.

Murat'ın dudakları muzır bir şekilde yana kaydı. Hızlı bir hamleyle yatakta yarım tur dönüp Meryem'in üzerine çıktığında ona şaşkınca baka kalan kadının
kollarını bileğinden kavrayıp başının üzerinde birleştirdi. "Hadi şimdi de söyle de göreyim seni." dedi iddialı bir şekilde.

"Murat. Ne yapıyorsun? Babaannemin evindeyiz unuttun mu? İn çabuk üzerimden."

"İnmem." dedi Murat sırıtarak. Meryem kurtulmak için çabaladıkça daha da sıkı kavradı bileklerini.

"Murat in bak yoksa..."

"Yoksa ne?" diye sordu hırıltılı bir sesle. Onu öpmemek için kendini zor tutuyordu.

Meryem öfkeyle baktı ona ılık ılık bakan adamın bal gözlerine. Ne de güzel bakıyordu Murat'ı. Açık kahverengi tonları güneş gibi parlıyordu. Meryem'in de bakışları yumuşadı istemsizce. Kalbi bir tık daha hızlandı.

"Bak son kez söylüyorum, inmezsen..." diyordu ki evde Enes'in cırtlak sesi yankılandı.

"Anneee! Çorabımın tekini gördün müü?"