Emanetim'e Aşık Oldum

Ona Kanım Isındı

Beni kucağında eve getirene kadar ona içimin ısındığını fark ettim.En az Mert'e olduğu kadar içim ısındı.Gerçi beni kucağına aldığında yumruk geçirmediysem onda akniyet görmemem.Evimin kapısı kilitli okmadığından benim evime girdik ve beni kotuğu otutturdu ve ayaklarımı uzattı."Sakın ol ve bunu ısır!"Ben niye dercesine baktığımda"Hadi sadece ısır bana güven."dediğinde ne yapacağını bileğimi biraz inceleyip oynayınca anladım ve hemen ısırdım.Anında hızla bileğimi çekti ve yerine soktu.Ağzımdan istemsizce bir inilti çıktı, gerçekten çok acımıştı.Sonra beni kaldırdı, ben ona tutunuyordum."Biraz üstüne basmayı dene." Ona tutunarak basmaya çalıştım."Eskisine göre daha iyi ama hâla çok acıyor. Teşekkür ederim."Sonra gözlerini kısıp birkaç saniye düşündü."Beni burada bekle kıpırdama!Gelicem." Dedi beni koltuğa otutturarak.Kapıdan çıkıp gitti.

Camdan bakarak gelmesini bekledim ve yaklaşık 10 dk sonra içeri elinde bir şeyler ile girdi.Kaşlarımı çatıp "Onlar ne" dercesine baktığımda beni anlayıp konuşmaya başladı."Ben küçükken her düştüğümde bir yerlerimi çıkarır burkardım.Dedem de bana bitkilerden karışım hazırlayıp acımış yerime sürer ve üstünü bez ile bağlardı.Bu da dedemin karışımı yani şifalı bitkiler var."dedi ben onu ilgiyle dinlerken dedesinden den bahsetmek onu acı vermişti konuyu değiştirmek istedim ama aklıma bir şey gelmiyordu, adamla daha dün tanışmış ve ortak olmuştuk."Teşekkür ederim." dedim o karışımı bileğime nazik bir şekilde bileğime sürerken.Saate gözlerim kaydı akşam olmuştu ve sadece benim duyacağım bir şekilde karnım guruldadı."Benim karnım acıktı!" dedim isyankâr bir sesle.

Sonuçta onun yüzünden yaralanmıştım ve yemek yapabilecek kadar ayakta duramıyordum.Bir bana bir ayağıma bakıp "Benim de karnım acıktı ne yemek yapalım?"dediğinde şaşırarak ona imalı bakışlar attım ve o bunu anlayarak "Ne telefondan bir şeyler sipariş edemeyeceğimize göre yemek yapıcaz."Hemen merakla atladım."Sen yemek yapmayı biliyor musun?"dediğimde bana gözlerini devirdi işte bu kıkırdamama sebep oldu ve onunda dudağı kıvrılmıştı."Hadi gel." Deyip beni kucağına aldı ve mutfağa götürdü.

Mutfak, salon ile birleşik olduğundan aramaya gerek yoktu.Beni sandelyenin üzerine otutturdu."Evet, ne yapıyoruz? Önce bir mercimek çorbası yapalım.Yanına türlü onun yanına bulgur pilavı yapalım."Ben de devam ettim."Eee onun yanında salata, tatlı olarak da ağlayan pasta yapalım balkonda çayla beraber çok güzel olur.Ama sanki bu menünün yanına tarhana çorbası daha iyi gider gibi.Ne dersin?"Karşılıklı tebessüm ettik"Olur, hadi başlayalım."dedi.

Eğlenceli bir akşam yemeği odu.Beraber yemek hazırladık ve ben Koray'ın oldukça eğlenceli ve arkadaş canlısı olduğunu fark ettim.Aynen, artık birbirimize ismimiz ile hitap etme kararı aldık.Yemeklerimi yedikten sonra sohbet ederek hazırladığımız gibi toplayıp bulaşık makinesine yerleştirdik.Gerçi ben onunla sohbet ederken o bütün işi halletti ve çaylarımız ile pastamızı alıp balkona çıktık.Buarada pastayı ben yapmıştım.
Bol bol sohbet ettik.Koray pastamı gerçekten çok beğenmişti.Ben de onun yaptığı yemeklere bayılmıştım.İkimizin de hamarat olduğundan gülerek bahsederken ikimizde aynı anda esnedik."Ben bu gece burada kalıyım, yani bir süre, ayağın iyileşene kadar...Bak ben kendimi gerçekten suçlu hissediyorum.İzin ver de telafi edeyim."dedi üstünde gerçekten bir çekingenlikle.Bu tebessüm etmeme sağladı.

"Kalabilirsin, yani hem bana yardımcı olursun."dediği de yüzümün kızardığını hissediyordum.O tebessüm edince utancımdan kurtulup konuşmaya devam ettim."Benim odama gitmeme yardım et hem sana yastık yorgan veriyim."Üstüne bir göz atıp bana döndü." Sen biraz bekle burada ben üstüme rahat bir şeyler giyip geleyim." Dedi tekrar geldiğinde bana yardımcı oldu ona yastık yorgan verdim.Ona gerçekten kanım ısımıştı.Normalde insanlarla iletişim bu kadar kuvvetli değildir kolay kolay ısınmam.Bunları düşünürken uyuyakaldım...