အရွင့္သား ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး မွားမွန္းသိပါၿပီ[Zawgyi Version]

အပိုင္း(၁၁)

'သူ႔မွာ ရင္ဆိုင္ရမယ့္လူေတြမ်ားရွိေနတာလား' လင္ရွန္း ခ်က္ခ်င္းပင္ စိုးရိမ္တႀကီးျဖစ္သြားတယ္. သမိုင္းထဲကလုပ္ႀကံသူေတြက ဘယ္လိုပုံစံမ်ိဳးရွိလဲဆိုတာကို သူမ စပ္စုခ်င္ေပမယ့္လည္း သူမရဲ႕ဘဝနဲ႔ယွဥ္ရင္ေတာ့ သူမဘဝကသာပိုၿပီးအေရးႀကီးပါတယ္. သူမေခါင္းကိုအႀကိမ္ႀကိမ္ၿငိမ့္လိုက္ၿပီး ျပန္ဖို႔ဦးတည္လိုက္ပါတယ္. ေျခလွမ္းအနဲငယ္အတြင္း မွာပဲ ႐ုတ္တရက္လိန္ဖန္က သူမကိုေခၚလိုက္တာၾကားလိုက္ပါတယ္။

လင္ရွန္း ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လိန္ဖန္ရဲ႕ ရွည္လ်ားတဲ့အရိပ္ကိုျမင္လိုက္တယ္
အဲဒါက ေနေရာင္ေၾကာင့္ ဆန႔္ထြက္ေနပါတယ္..သူ႔ရဲ႕အရိပ္က ၿမိဳ႕တံတိုင္းရဲ႕အုတ္႐ိုးဝါဝါကို ျဖတ္ကာေရာင္ျပန္ဟပ္ေနၿပီး အဲဒါက လင္ရွန္းကို တည္ၾကည္ေလးနက္တဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳးကို ေပးေနပါတယ္။

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္" လိန္ဖန္က
မတုန္မလႈပ္ေျပာလိုက္တယ္။

လင္ရွန္း သူမမွာေဖာ္ျပလို႔မရႏိုင္တဲ့ ခံစားမႈတစ္ခုကို ခံစားရလိုက္တယ္. သူမက ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ကာ လ်င္ျမန္စြာပဲ ထြက္ခြာသြားေတာ့တယ္။

°°°°°°°°°°

ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ဂိတ္တံခါးကေန မင္းသမီးရဲ႕
နန္းေဆာင္ကိုသြားတဲ့ လမ္းတစ္​ေလွ်ာက္လုံးမွာေတာ့ လင္ရွန္း တစ္ေယာက္ သူမရဲ႕မ်က္ခြံေတြကဆက္တိုက္ဆိုသလိုပဲ လႈပ္ေနခဲ့ပါတယ္. လိန္ဖန္ ထြက္မသြားခင္ေျပာ တဲ့စကားေတြကို ျပန္စဥ္းစားရင္းနဲ႔ သူမစိတ္ထဲကတစ္ခုခုကို
ထင့္ေနသလိုခံစားေနရတယ္. ဘာလို႔အဲလိုထင္ေနရလဲဆိုတာကိုေတာ့ သူမလဲမသိပါဘူး။

သူမနန္းေဆာင္ကိုျပန္ေရာက္ၿပီး ၿပီးခ်င္းမွာပဲ တုမင္ယြဲ႕ကိုေတြ႕လိုက္ရပါတယ္. တုမင္ယြဲ႕က သူမကို တစ္ခ်က္ေလးေတာင္ငဲ့ေစာင္းမၾကည့္ခဲ့ပါဘူး...သူမက မာနႀကီးတဲဥေဒါင္းငွက္လိုမ်ိဳး ေခါင္းေမာ့ရင္ခ်ီကာ ႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းေစ့ကာ ယမ္းခါေနပါတယ္. သူမက သူမရဲ႕မင္းသမီးဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္အာဏာကိုျပခ်င္ေနတယ္ဆိုတာေတာ့ အသိသာႀကီးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မင္းသမီးအေနနဲ႔
ေမွ်ာ္လင့္မထားတာကေတာ့ လင္ရွန္းကသာ သူမကိုလ်စ္လ်ဴရႉထားတာပဲျဖစ္သည္။