Miłość bez barier TOM II

Płacz

-Cicho-syczy.

-Kochanie,leczę się-mówi do niej matka, podając jej kartkę.Amelia czyta z miną pokerzystki

-Zaświadczenie od psychiatry?Serio?Już myślałam,że tego nie dożyję-ironizuje.

-Jak na studiach?-Aneta ignoruje przytyk.

-Wreszcie robię,co chcę,więc jest dobrze.Otaczam się ludźmi,którzy mnie doceniają,chcą ze mną rozmawiać,coś mi pokazać. A po wszystkim mogę wrócić do domu,w którym czeka na mnie najważniejsza osoba w życiu.Czego mogę chcieć więcej?

-Schudłaś,córeczko.

-Taki był plan.

-Wcale nie musiałaś-włączam się.-Dla mnie zawsze wyglądasz ładnie.Mówiłaś,że schudniesz trochę,a nie do kości.

-Ja wcale nie...

-Kochanie,przecież tobie nawet łopatki widać!

***

-Podjęłam decyzję co do twojej obecności na naszym weselu-mówiąc do matki,Amelia znów ściska mi rękę.

-Słucham.

-Po wielotygodniowych negocjacjach okupionych w większości płaczem,krzykiem i załamaniem nerwowym stwierdziłam,że...w kościele chciałabym cię zobaczyć.

-A wesele?

-Wiesz...ktoś chyba powinien pilnować Damiana.Czy przypadkiem nie zalicza zjazdu albo coś...-po tym zdaniu,moja narzeczona lekko unosi kąciki ust.

-Opowiesz mi coś o weselu?

-Hmmm...Na razie mogę powiedzieć,że kwiaty i dekoracje będą w kolorze różowego złota,a ja cała na biało. Nie chcę psuć niespodzianki.

-Wszystko macie załatwione?

-Dwa tygodnie przed wszystko musi być załatwione.

***

-Dałaś radę,widzisz?-uśmiecham się do Amelki.

-Ledwo. 

-Przesłyszałem się czy twoja mama serio powiedziała,że jestem fajny?

-A nie jesteś?

-Słyszałem,że czasem ciężko zapunktować u teściowej.

-Udało ci się.Zapunktowanie u teściowej z przeniesionym zespołem Munchausena na twoim miejscu brałabym za podwójny sukces.

-Z jakim zespołem?

-Najprościej tłumacząc,moja matka jest uzależniona od leczenia mnie.Będzie brała leki,ale już zawsze będzie chora.To tak,jak z alkoholikiem po odwyku.Nie będzie pił,ale dalej będzie alkoholikiem.

-Mam pytanie-zmieniam temat.

-Pytaj.

-Będę cię mógł zobaczyć w...

-Mam zadzwonić do Damiana,żeby cię postrzelił?Zobaczysz za dwa tygodnie.To nie ejst dużo czasu.

-A mogłabyś mnie chociaż nie straszyć swoim ojczymem-wojskowym?

-Niby bym mogła,ale...czymś muszę--śmieje się.

-Ty jesteś sadystką!Myślisz,że cię ktoś do pacjentów dopuści?

-Może się ktoś taki znajdzie-wzrusza ramionami.-Ale bardzo bym się bała,że coś poszłoby nie tak.

Hej!

Tak,wiem,ten rozdział jest krótki,ale to tylko rozgrzewka przed następnym.

Nie zdradzając za dużo, poproszę Was o przygotowanie sobie solidnego zapasu chusteczek;)

Mam nadzieję,że ten rozdział Wam się podoba<3

Buziaki!

P.