[Δεν φρικάρουμε ποτέ μπροστά σε έναν κούκλο] κεφάλαιο 3

Comenzar desde el principio
                                    

Εγώ : Καλημέρα σε όλους ! Είπα και αφού φίλησα τον μπαμπά μου στο μάγουλο έκανα τον ίδιο και στον Αχιλλέα

Μ(παμπας ) : Καλημέρα ηλιαχτίδα μου ! Είπε και χαμογέλασα ,ενώ ο Αχιλλέας ρόλαρε τα μάτια του .

Πήγα μέσα στην κουζίνα και η μαμά μου έφτιαχνε καφέ.

Εγώ : Καλημέρα μαμά ! Είπα και της έδωσα και εκείνης ένα φιλί στο μάγουλο το οποίο μου το ανταπέδωσε.

Μα(μα ) : Κοιμήθηκες καλά ; Ρώτησε και έγνεψα.

Αφού έφτιαξε τον καφέ κατευθυνθήκαμε μαζί στο τραπέζι όπου και κάτσαμε, εγώ δίπλα από τον Αχιλλέα και η μαμά μου απέναντι από τον μπαμπά μου.

Θυμήθηκα όμως κάτι ! Δεν σας έχω μιλήσει ουσιαστικά για εμένα οπότε . . .Ας τα πάρω από την αρχή.

Γειά σας ! Είμαι η Έλενα και είμαι 17 ετών.

Αυτός δίπλα μου είναι το ζωο- εννοώ ο αδελφός μου . . . χεχε . . . ΣΥΓΝΏΜΗ ΕΝΤΆΞΕΙ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΖΏΟ. Είναι ο αδελφός μου και είναι 19, έχω άλλα δύο αδέλφια που είναι παντρεμένα οπότε δεν μένουν μαζί μας. Ο μπαμπάς μου είναι καθηγητής ιστορίας και η μαμά μου είναι δασκάλα στο Δημοτικό της περιοχής μας.

Προσωπικά είμαι ένας άνθρωπος γεμάτος από ελπίδες και σχέδια για το μέλλον μου, ευελπιστώ να γίνω πρώτα από όλα ένας καλός άνθρωπος και αφού ακολουθώ θεωρητική κατεύθυνση θα δω τι θα σπουδάσω στο μέλλον.

Μ: Συγνώμη αλλά πρέπει να φύγουμε. Είπε ο μπαμπάς μου, κυριολεκτικά με την μπουκιά στο στόμα. Επίσης μην κάνετε το λάθος να μιλάτε με το στόμα γεμάτο. Συνέχισε αφού κατάπιε και ήπιε λίγο νερό, ενώ η μαμά μου προσπάθησε να κρατήσει ένα μικρό γέλιο στο στόμα της.

Αχ! Αυτός ο ρομαντισμός δεν λείπει ποτέ από αυτό το σπίτι.

Σηκωθήκαν και οι δύο γονείς μας από το τραπέζι και αφού μας φίλησαν, μας ευχήθηκαν να έχουμε μια καλή μέρα και έφυγαν.

Α(χιλλέας): Δυστυχώς πρέπει να φύγω και εγώ, θα αργήσω στην σχολή. Είπε και αφού σηκώθηκε, με φίλησε στο κεφάλι και παίρνοντας ότι μπορούσε στα χέρια του κατευθύνθηκε στον κουζίνα αφήνω ντας τα στον πάγκο.

Εγώ : Άστα θα τα μαζέψω εγώ. Είπα και σηκώθηκα και εγώ από το τραπέζι

Α : Γιατί εγώ δεν έχω χέρια ; Είπε και χαμογέλασα.

Μαζέψαμε και οι δύο μαζί το τραπέζι κάνοντας πιο γρήγορα έτσι και έπειτα ο Αχιλλέας κοίταξε την ώρα στο ρολόι που είχε περασμένο στον καρπό του.

Heal my broken heartDonde viven las historias. Descúbrelo ahora