နမ်ဂျွန်ပြောသည့် နည်းလမ်းက
သိပ်အသုံးတည့်သည်မို့ ရွာကိုရောက်ကတည်းက
လေကောင်းလေသန့်တွေရှုလိုက်
ရွာထဲသွားလိုက် စမ်းချောင်းနံဘေးအေးအေး
ချမ်းချမ်းလေးထိုင်နေလိုက်နဲ့ စိတ်တွေအနည်းငယ်
ကြည်လာသလိုပင်။
ရက်တွေကတဖြည်းဖြည်းကုန်ဆုံးလာပြီမို့
အဆင်ပြေပြေနဲ့နေသားကျဖို့အတွက်လည်း
ဂျီမင်ကြိုးစားနေခဲ့သည်။
ထယ်ယောင်းရဲ့စပျစ်ခြံကြီးထဲကိုလည်း
သွားရောက်လည်ပတ်ပြီးနောက်တော့
အေးအေးလူလူပဲတစ်ယောက်ထဲ အိမ်ကို
ပြန်လာခဲ့သည်။
ဒီတောရွာလေးတွေကသိပ်အေးချမ်းလွန်းလို့
ဆိုးလ်ကို မပြန်ချင်တော့သည်အထိပဲ။
တစ်လတောင်မပြည့်သေး၊ ဂျီမင်ရဲ့
ဝတ်စားဆင်ယင်မှုက ဒီရွာကဒေသခံတစ်ယောက်နဲ့တောင်ဆင်တူနေသည်။
ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ချည်သားတွေကိုချည်းဝတ်ဆင်ကာ
ဘယ်လိုအရှိန်အဝါတွေမှ မရှိဘဲ
အမြင်အေးစေသည်။
" ဂျီမင်...ဂျီမင်.."
" ဘာဖြစ်လာလာလဲယန်းရဲ့ ပြာပြာသလဲနဲ့..."
" ဟို...ဟိုဟာ.... "
" အင်း. ...ဘာဖြစ်လဲပြောလေ ..... "
ယန်းကတစ်ခုခုကိုပြောရန်အစရှာရင်း
အရှိန်ယူနေသလိုမို့ဂျီမင်ကဘာများလဲဟု
နားစွင့်နေမိသည်။
" ဂျောင်.. ဂျောင်ဂုရဲ့ဖိတ်စာရောက်လာတော့မယ် .... "
" ဘယ်တော့လဲ..."
" ဒီနေ့ပဲ..."
" မဂ်လာဆောင်ရင် ဖိတ်စာကရောက်လာမှာပဲလေ
ယန်းဘာတွေ အထူးအဆန်းလုပ်နေတာလဲ..."
အပြင်တနေကုန်လျှောက်သွားထားသည်မို့
အိမ်ထဲဝင်လိုက်ပြီးရေအေးတစ်ခွက်သောက်ကာ
ခဏနားသည်။
ခုံလေးတွေမှာထိုင်နေကြသောဆူဟိုနဲ့
အဘွားကလည်း ယန်းနဲ့ဂျီမင်စကားပြောနေခြင်းကို
နားစွင့်နေခဲ့ကြသည်။
"ဖိတ်စာရောက်တာက မထူးဆန်းဘူးဂျီမင်...
ဒါပေမယ့် ......"
" ဒါပေမယ့်ဘာဖြစ်လဲ ယန်း...ငါစိတ်မရှည်တော့ဘူး "
" ဖိတ်စာလာပို့မယ့်သူက ဂျောင်ဂုဖြစ်နေတယ်..."
ချက်ချင်းပျက်ယွင်းသွားသည့်မျက်နှာနဲ့
ဒေါသတွေဟာအထူးတလည်ဖိတ်ကြားစရာမလို
အမြန်ဆုံးနှုန်းနဲ့ကိုရောက်လာခဲ့သည်။
