İki

186 22 9
                                    

Koltukta uyuya kalmış olmalıydım. Kulağıma gelen sesler yüzünden bir o tarafa bir bu tarafa dönüp durdum. En son dayanamayıp gözlerimi aralayıp yattığım yerden sırtımı doğrulttum.

Göz ucuyla etrafa bakındım kimse yoktu, saat de yoktu. Hava karanlıktı hâla, büyük ihtimalle gece yarısıydı. Duvarda yanan muma baktım hâla yanmakta ısrarcıydı. Bakınmayı kesip tekrar uzandım. Gözlerimi kapadığım gibi aynı sesleri duymamla hızla ayağa fırladım.

"K-kim var orda! "

Ses yoktu. Dışardan geliyordu galiba. Yırtıcı bir hayvan olabilir miydi? İlerleyip pencerenin önüne geldim elimi öne doğru uzatıp perdeyi aralıyacaktım ki

"Bakma dışarı."

Korkuyla kısa bir çığlık atıp arkamı döndüm.

"Ne yapıyorsun ya sessiz sessiz gelinir mi!? "

"Güzel güzel mi gelseydim? "

"Aa hayır öyle bir şeyi kastetmemiştim. "

Daha yeni fark ediyordum üstünde bir şey yoktu. Gözlerim karnında cirit atarken aniden dönüp içeri geri girdi.
Kapıyı kapatıp kayboldu.

"Ya insan bir iyi geceler falan der bu ne duygusuzluk?"

Söylene söylene koltuğa geri geçip uyumaya çalıştım ama yine sesler geliyordu fakat bu sefer çok yakındaydı.

"Kahretsin kim var orda ya?! "

Koltuğun yanındaki pencereden uzaklaşıp onun girdiği kapıya doğru ilerledim . Yavaş ve sarsak adımlarla kapıya gelip yavaşça tıktıkladım.

Korkuyordum ve o uyuyo olmalıydı. Kapıyı bir kaç kez daha tıklattım ama ses gelmedi.

"Hrrrrr!"

Korkuyla arkamı döndüm bu sefer kesinlikle bir şey ordaydı ve cama vuruyordu. Hiç düşünmeden kapıyı açıp içeri daldım. İçeri girer girmez kapıyı arkamdan kapatıp kapıya yaslandım. Biraz nefes alıp odaya baktım. Resmen farklı bir dünyaya ışınlanmıştım. Salondan çok farklıydı.İki büyük koltuğu ve masası vardı. Karanlık olduğundan net değildi ama yatağın orda biri vardı.

Yavaşça ilerleyip yatağa yaklaştım. Hiç kıpırdamamıştı, başında durmaya son verip yatağın boşta kalan kısmına uzandım. Ona arkamı dönüp uyumaya çalıştım.

"Gerçekten uyuyor olmalısın, sen uyu ben sessizce burda kalacağım. "

Onun yanında olduğum süre güvende hissediyordum. Oda karanlıktı hiç bir şey gözükmüyordu sadece pencereden giren ay ışığı vardı. Ben pencereden aya bakarken pencerenin önünde aniden beliren şeyle sıçradım. Onun bedenine yaklaşıp deli sarsmaya başladım.

"Uyan uyan lütfen uyan bu şey beni öldürecek ya! Uyansanaa"

Gözlerini aniden açıp hızlıca doğruldu. O kadar hızlı hareket etmişti ki saniyeler içinde arkamda durmaya başladı.

"Sen kal burda hemen gelicem. "

Yerden kalkıp hızla döndüm. Burnumu çekerek ıslak ve hafif nemli gözlerle ona baktım. Gözlerimiz buluştuğunda onun normal biri olmadığını anladım.

"Hayır bırakma beni burda yoksa yo-"

"Kal dedim gelicem. Buraya giremezler! "

Birşey dememe fırsat vermeden kapıyı açıp çıktı. O dışarı çıkar çıkmaz sesler kaybolmuştu. Sanki hepsi bir anda yok olup gitti gibiydi. Odanın bir köşesine geçip onu beklemeye başladım. Gözlerimi sıkıca yumup içimden saymaya başladım. Küçükken ne zaman korksam annem hep bunu yapmamı söylerdi. O şuan yanımda yoktu ama yinede beni görebiliyordu.

Ben çaresizce beklerken dış kapının kapanma sesi geldi. Umarım gelen odur. Odanın kapısını açtı. Gözlerimiz buluştuğunda içimi saran rahatlık beni güvende hissettirmişti.

Yavaş adımlarla yanıma gelmişti.

"Kalk yerden yatağa geç uyu."

Yerden destek alarak ayağa kalktım. Karşı karşıya duruyorduk ve onun boyu benden çok uzundu. Yukardan bana bakıyordu. Bakmayı kesip odada ki koltuklardan birine oturdu.

"Sen uyumayacak mısın? "

"Yok uykum kaçtı malum bir rahat vermedin. "

"Ben özür dilerim. O zaman koltukta yatarım ben sen uyu burda. "

Yavaşça kapıya doğru yöneldiğimde uzun ve buz gibi parmakları bileğimi tuttu. Onun tutuşuyla sarsaklayıp durmak zorunda kaldım.

"Gitme kal burda. "

Daha demin kovmaktan beter etti şimdi kal diyordu.

"Sen rahats-"

"Rahatsız olmuyorum. Oraya gidersen ham yaparlar seni bu sefer kurtarmam. "

Gözlerimi açıp yavaşça yutkundum. Eli bileğimden çekilmişti. Yatağa yaklaşıp bedenimi uzattım. Üstümede yorganı çekip ona bakmaya başladım. Kafasını koltuğa yaslamıştı, ayaklarını da uzatmış gözleri kapalı duruyordu.

"Burda uyumayacak mısın? "

"Hayır uyu demiştim sana? "

Susup gözlerimi kapatıp yorganı kafama kadar çektim.

Hoppsan! Denna bild följer inte våra riktliner för innehåll. Försök att ta bort den eller ladda upp en annan bild för att fortsätta.

Hoppsan! Denna bild följer inte våra riktliner för innehåll. Försök att ta bort den eller ladda upp en annan bild för att fortsätta.

.
.
.
.

Yıldıza dokunmayı unutmayın..)

Devil Wings |TAEKOOK|Där berättelser lever. Upptäck nu