ontvoerd

hoofdstuk 4

-de volgende dag-

Ik word wakker met een betraand gezicht, rode ogen en enorm veel pijn in mijn nek. Met moeite sta ik op en zachtjes kijk ik of ik alleen ben. Ik loop de gang uit en ja hoor. Juist wat ik niet hoopte : de mannen stonden weer voor de kamers, inclusief Kevin. Als hij naar me kijkt geef ik hem een 'wat doen jij en ik hier' blik. Hij negeert me de hele tijd, ik word er gek van. 'Heb je een beetje kunnen slapen tegen de muur' hoor ik achter me. 'ik slaap liever thuis' zeg ik zonder me om te draaien. 'geen zorgen, binnekort ben je niet alleen meer, ik moet nog van veel mensen geld krijgen'. 'wat ga je eigenlijk met al dat geld doen?' vraag ik terwijl ik me omdraai om hem recht in zijn gezicht aan te kijken. Nu pas zie ik dat het dezelfde man is als gister, ik herkende hem even niet. 'ik neem de wereld over!' hij maakt een schurken lachje. Met veel moeite hou ik mijn lach in, zijn schurken lachje was niet zo goed. sarcastisch zeg ik 'misschien moet je dan een andere kwaadaardige lach zoeken'. Hij kijkt me boos aan. Ik negeer hem en loop een andere gang in. Het lijkt wel een doolhof hier en ik dacht nog zo dat het hier enorm klein was. Ik loop een kamer in. 'Oh' een beetje teleurgesteld zie ik dat het dezelfde kamer was als waar ik opgesloten zat. Maar pas nu ontdek ik dat boven het bed, een klein raampje zit. Ik klim op het bed en haal een paar spinnewebben onhandig met mijn hand weg. Ik kijk door het raampje. Het is veel te klein voor mij om er doorheen te klimmen. Teleurgesteld laat ik me op het bed zakken. 'NEE.. HELPP.. IEMAND.. HEEEELLLP.. LAAT ME LOS.. IEMANDDD' ik schrik als ik een meisje hoor schreeuwen. De mannenstem kan ik niet horen, hij praat te zacht. Ik loop naar de deur toe. Met mijn oor tegen de deur probeer ik nog iets te horen maar nee, ik hoor niemand meer. Als ik een paar seconden heb gewacht doe ik zo zacht mogelijk de deur open. Ik loop door de gangen, het lijkt opeens veel donkerder en kleiner. Opeens word ik vanuit het niets vastgepakt bij mijn armen, ik geef een schop naar achter. Ik draai me snel om en zie een man op de grond liggen, hij jammerd van de pijn. Ik loop naar hem toe en geef hem nog een schop in z'n zij. Snel ren ik door een andere gang. 'Ik moet hier weg, nu!' ik blijf rennen maar door het donker zie ik niet meer waar ik loop. Boem.. Ik knal tegen een deur aan en val op de grond. Alles wordt zwart...

- avond -

Langzaam open ik mijn ogen. Ik wil naar me hoofd grijpen maar dat gaat niet. Mijn handen en voeten zitten vastgemaakt op het bed. Ik laat m'n ogen even wennen aan het donker en begin dan hevig te schoppen met mijn voeten. 'Ssst, dadelijk weten ze dat we wakker zijn' hoor ik een stem naast me. Met een ruk draai ik mijn gezicht naar mijn rechterkant. 'Wie ben jij?' vraag ik als ik een meisje met lang bruin krullend haar naast me zie. Ik zie dat ze ook vast zit. 'Ik ben Kim' zegt ze. 'HEEELLLPPP' schreeuw ik! Binnen notime gaat de deur open.

pov Kevin

Ik maak de deur open waarvan het geluid komt. 'Je moet stil zijn Iris, straks komt hij nog' zeg ik terwijl ik mijn vinger voor mijn mond doe als teken.