Ο Πέτρος ντύθηκε και στολίστηκε από νωρίς.Εκεινη τη φορά θα έβγαινε χαρούμενος,με όλη την παλιά πόλη παρέα του
"Πώς είμαι?"
Ρώτησε την Ελισάβετ
"Πολύ όμορφος.."
Είπε κοιτώντας τον με ένα πλατύ χαμόγελο
"Μόνο?"
"Κούκλος"
Γέλασε
"Λοιπόν, κλειδιά-"
"Θα είμαι εγώ"
"Άμα γυρίσω 5 θα σε ξυπνήσω"
"Θα είμαι εδώ"
Επέμεινε η Ελισάβετ
"Λεφτά, κινητό και έφυγα.Σ'αγαπαω"
Ο Πέτρος της έδωσε ένα γρήγορο φιλί και έφυγε
"Καλά να περάσεις "
Η Ελισάβετ καθόταν σπίτι προσπαθώντας να αγιογραφήσει όμως δεν της έβγαινε. Κάπως δεν της καθόταν καλά,μπορεί να έφταιγε ότι δεν ήξερε πως είναι και ανησυχούσε άδικα.Ηταν περίπου 1 όταν η Ελισάβετ αποφάσισε να του στείλει ένα μήνυμα
Ελισαβετ:Τι ώρα θα γυρίσεις?
Πέτρος:Θα αργήσω
Η Ελισάβετ άφησε το κινητό στην άκρη και έβαλε λίγη μουσική πριν αλλάξει στις πιτζάμες της.Δεν είχε ύπνο όμως, αποφάσισε να καθίσει στο κινητό χαζεύοντας,μετά λίγο στην τηλεόραση αλλά τίποτα.Ξαπλωσε και περίμενε. Πρεπει να ήταν κοντά 5 όταν χτύπησε το χτύπησε το κουδούνι.Η Ελισάβετ κατέβηκε τρέχοντας και βρήκε τον Παναγιώτη με έναν άλλο να κρατάνε τον Πέτρο που ήταν σχεδόν αναίσθητος
"Πέτρο!"
"Τον φέραμε σώο,κυρία"
Είπε το παλικάρι βρωμοντας αλκοόλ
Η Ελισάβετ σχεδόν τους πήρε μέτρα με το βλέμμα που τους έριξε
"Απλά μέθυσε, βοήθησε να τον ανεβάσουμε"
Είπε ο Παναγιώτης,που ήταν σε λίγο καλύτερα χάλια
"Ρεμαλια φύγετε,θα μείνω εδώ "
"Παναγιώτη δε μας τα πες αυτά"
"Μάριε,σαλτα γαμησου "
"Για αυτό πάω,καλή συνέχεια "
Είπε ο άλλος και ο Παναγιώτης πήρε πάνω του τον Πέτρο.Οι φίλοι τους έφυγαν και ο Παναγιώτης προσπάθησε να στηρίξει τον Πέτρο
"Έλα αγόρι μου στράτα"
"Κάτσε να σε βοηθήσω"
Η Ελισάβετ κλείδωσε την πόρτα και μαζί με τον Παναγιώτη ανέβασαν τον Πέτρο πάνω.Αφού τον ξάπλωσαν στον καναπέ σταμάτησαν να πάρουν μια ανάσα
YOU ARE READING
Μέρες 7
FanfictionΗ Ελισάβετ και ο Πέτρος ξεκίνησαν με μια ευχή για νέα ζωή μαζί,όμως μια ευχή δε φτάνει *Το πρώτο κεφάλαιο ξεκινά με την αποκάλυψη για τον Διακοσαββα.Σε όποιον δεν ενδιαφέρεται,μπορεί να προχωρήσει στο δεύτερο κεφάλαιο.Ευχαριστω
