Η Άννα ήταν ευτυχισμένη,ανυπομονούσε να δει τη θεία της.Οσο και αν μη το καταλάβαινε στην καθημερινότητα της της έλειπε.Απο το πρωί ετοίμαζε στο σπίτι να είναι τέλειο για να την υποδεχτεί,ως και νηστίσιμο φαγητό είχε φτιάξει.
"Είσαι χαρούμενη?"
"Πολύ,δε ξέρω αισθάνομαι ένα άγχος.Θα έρθει πρώτη φορά σπίτι μας.Δε βγαίνει από το μοναστήρι και θα βγει για να έρθει στην Πάτρα "
Είπε ενθουσιασμένη η Άννα
"Τα έχω όλα έτοιμα"
"Θα τη φέρει ο πατέρας σου?"
"Ναι"
Όλα ήταν έτοιμα και περίμεναν ώσπου ο
Λευτέρης την πήρε τηλέφωνο
"Μπαμπά, φτάνετε?"
"Άστα κορίτσι μου μας έπιασε λάστιχο και δεν έχω ρεζέρβα"
"Και τώρα?"
Ο Πέτρος την σκούντηξε και της έκανε νόημα
"Έπαθαν λάστιχο"
"Καλά αν είναι πάω να τους πάρω,φέρε να συνεννοηθώ"
Ο Πέτρος πήρε κινητό και ο Λευτέρης του εξήγησε που ακριβώς είχε μείνει
"Καλά Λευτέρη κλείσε, ερχομαι"
"Να σαι καλά αγορι μου, περιμένουμε"
Ο Πέτρος της έδωσε πίσω το κινητό και πήγε να πάρει τα κλειδιά του
"Μάτια μου,πάω να τους φέρω, εντάξει?"
"Εντάξει "
"Δε θα αργήσω "
Ο Πέτρος της έδωσε ένα σύντομο φιλί πριν φύγει.Η Άννα περίμενε στο τραπέζι, ύστερα στον και τέλος έκοβε βόλτες ανήσυχη.Τοσες ώρες είχαν περάσει.Η ανησυχία της τελείωσε μόλις χτύπησε το κουδούνι
"Επιτέλους, ανησύχησα"
Είπε και άνοιξε γρήγορα.Δεν ήταν η Αυξεντια, ούτε ο Πέτρος
"Ήξερα ότι έλειπαν όλοι, τους είδα, κρίμα το λάστιχο του Λευτέρη"
Η Άννα ένιωθε το αίμα της να παγώνει.
"Εσύ το έκανες?"
Ρώτησε η Άννα
"Λίγο απίθανο αλλά ναι εγώ έκλεψα τη ρεζέρβα"
Ο Γεράσιμος στεκόταν στην πόρτα της, εμπρός της με ένα όπλο να τη σημαδεύει
"Τι δουλειά έχεις εδώ..με αυτό στο χέρι?"
"Αλήθεια πιστεύεις θα σε άφηνα να ζήσεις τη ζωή σου?Να κάνεις μια ήσυχη οικογένεια? Όχι "
YOU ARE READING
Μέρες 7
FanfictionΗ Ελισάβετ και ο Πέτρος ξεκίνησαν με μια ευχή για νέα ζωή μαζί,όμως μια ευχή δε φτάνει *Το πρώτο κεφάλαιο ξεκινά με την αποκάλυψη για τον Διακοσαββα.Σε όποιον δεν ενδιαφέρεται,μπορεί να προχωρήσει στο δεύτερο κεφάλαιο.Ευχαριστω
