Kristine Series 55: MONTE FALCO - Island In The Sun

CHAPTER TWENTY-THREE

Muli nitong pinuno ng hangin ang dibdib.
"Ang galit niya sa mga magulang ko ay ipinasa ni Don Claudio sa akin. Sa maraming pagkakataon ay alam kong gumagawa na lamang siya ng mga dahilan upang magalit sa akin. Subalit hindi niya ako mapayuko..."

"You are a Monte as much as a Falco, Tristan. And as stubborn and as proud as your
grandfather. That was why you clashed and
argued all the time!" she said excitedly. Bumakas sa tinig niya iyon at nilingon siya ni Tristan sa nagsasalubong na mga kilay.

Nagpatuloy siya. "On... on his deathbed... isinumpa mo kay Don Claudio na mapapasaiyo
ang Rancho Monte... ang buong lupain..."

Tumalim ang mga mata ni Tristan. "Hindi walang kabuluhan ang mga salitang iyon, Meredith. Narito na ang mga ninuno ko mula pa sa simula. Dito sila nabuhay at nangamatay. Hindi binili ni Don Claudio ang lupain at bulubunduking ito. Ito ay ini-homestead ng mga magulang niya sa gobyerno..."

"At dahil galing sila sa kilala at masalaping
angkan sa kabayanan ay napasakanila ito.
Pinatituluhan. Inaring legal; inaring tauhan ang
mga taong dinatnan. Pinasuweldo nang kakaunti sa mabibigat na trabaho upang pakinabangan ng mga Monte!"

"Y-yes," she said, subalit wala sa mga sinasabi nito ang laman ng isip niya kundi ang pangyayari sa ospital bago binawian ng buhay
si Don Claudio. "lsinumpa mong babawiin mong muli ang lupaing ito mula sa kanya; na aarin mo ang buong Monte..." She smiled excitedly.

"Ano ba ang gusto mong sabihin?" nairitang tanong nito. "At para saan ang ngiting nasa mga labi mo?"

"On his deathbed, Don Claudio acknowledged
you, Tristan! Not with words because he was too weak and perhaps too proud to say it. But I saw him smile before he died. He actually smiled nang isumpa mong mapapasaiyo ang buong Rancho Monte. Nang bitiwan mo siya ay nilingon ka niya... ang kamay niya'y iniaaabot niya sa iyo..."

"Ano ba ang pinagsasasabi mo?"

"Tristan, I saw it! I even thought at first he was mocking you. Papaano nga namang mapapasaiyo ang Rancho Monte? Now I know,
it was an acknowledgment and acceptance! Hindi niya gustong mauwi sa Mommy ang lupain ng mga Monte dahil hindi niya ito kadugo. At isa kang Monte, Tristan, hindi man niya natanggap iyon. Ibinigay niya sa iyo nang araw na iyon ang karapatang angkinin ang buong Monte!"

"Meredith..."

"And then his eyes sparkled and he smiled. And when he died... hindi mo na siya muling tinignan pa, pero naroon ang kapayapaan sa mukha ni Don Claudio. Nakita kong lahat iyon, Tristan!"

Kapagkuwa'y napahakbang palapit kay Tristan si Meredith. She could not contain her
excitement. "He muttered something, too! He
said something like 'bles...!' Oh, god! He was
trying to say that he was giving you his blessing!"

"Gumagana ang imahinasyon mo, Meredith."
he sneered angrily.

"I swear, Tristan," giit niya. "What else could he mean by that unfinished word? It sounded 'bles...' Iyon ang narinig ko. I saw him smile and
his hand trying to reach out to you. Subalit abala ka sa sarili mong poot at hinanakit. And when Don Claudio died, he was at peace. Na hindi umaangkop sa galit niya sa mommy ko sa mga sandaling iyon. Ibinigay mo kay Don Claudio ang kapanatagang iyon nang isumpa mong mapapasaiyo ang Rancho Monte."

"Kung may katotohanan man ang suposisyon
mong iyan, sabihin mo kay Andrea!"

Napakunot ang noo niya. Nawala ang excitement. "Ano ang ibig mong sabihin?"

Umungol si Tristan. "Nang isumpa kong hindl
ko íiwan ang rancho ay alam kong masasagasaan ko si Andrea. Malaki ang utang-na-loob ko sa kanya. At sa kanya ipinamana ni Don Claudio ang buong Monte. Hindi ko ipinagdaramdam iyon. May karapatan siya bilang legal na ampong anak ng mga Monte."