Ο Καθηγητής Μου;

~2~

-Σε τσάκωσα.

Η Ηρώ γυρίζει και βλέπει τον Πέτρο να την κοιτάει με ένα μικρό χαμόγελο σχηματισμενο στα χείλη του. Διασκέδαζε που την έπιασε στα πράσα και εκείνη αμέσως έκανε κίνηση για να κρύψει το τσιγάρο.

-Μην κάνεις τον κόπο αναγνωρίζω τη μυρωδιά.

-Παρακαλώ μην το πείτε σε κάποιον γιατί θα έχω μπελάδες στο σπίτι.

-Γιατί δεν το έχουν καταλάβει οι γονείς σου;

-Δεν έχω γονείς.

Ο Πέτρος είδε το πρόσωπό της να σκοτεινιάζει και ένιωσε ένα περίεργο κλίμα στον αέρα. Κοιτάζονταν για λίγα δευτερόλεπτα σιωπηλά.

-Δεν θα πω κάτι, όμως μετά την τελευταία ώρα θα κάτσεις για ένα μισάωρο στην τάξη να λύσεις κάποιες ασκήσεις που θα σου δώσω. Τα μαθηματικά δεν είναι το δυνατό σου σημείο.

Η Ηρώ έγνεψε καταφατικά και έφυγε αμέσως από το μέρος αφήνοντας τον Πέτρο να την κοιταζει καθώς απομακρυνόταν.

**************

Αφού έφυγαν όλα τα παιδιά από την τάξη, η Ηρώ έμεινε όπως της είπε ο Πέτρος. Καθόταν και τον περίμενε μέχρι που ήρθε. Ο νεαρός καθηγητής κατευθύνθηκε κοντά της και ακούμπησε στο θρανίο της μια φωτοτυπία με ασκήσεις.

-Κάνε ο,τι μπορείς και φώναξε με αν θες βοήθεια.

Η Ηρώ κουνησε το κεφάλι της και ο καθηγητής γύρισε στην έδρα.
Καθώς περνούσε η ωρα η Ηρώ δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Η παρουσία του νεαρού καθηγητή την έκανε να νιώθει αμήχανα ειδικά μετά από το προηγούμενο συμβάν.
Ο Πέτρος διάβαζε ένα λογοτεχνικό βιβλίο καθώς περίμενε την Ηρώ να τελειώσει. Αυτό της έδωσε την ευκαιρία να τον παρατηρήσει πιο προσεκτικά. Για άλλη μια φορά συνειδητοποίησε το ποσό όμορφος ήταν. Ο αέρας που ερχόταν από το παράθυρο κούναγε τα ανακατεμένα του μαλλιά. Τα γυαλιά τον έκαναν ακόμα πιο ελκυστικό και έδιναν κάτι άλλο στο πρόσωπο του. Το χρώμα του δέρματός του ήταν αρκετά χλωμό και άσπρο, κάτι που πήγαινε με τα χαρακτηριστικά του και τραβούσε την προσοχή της Ηρώς με εναν παράξενο τρόπο. Δεν ήταν ένας συνηθισμένος καθηγητής και ήθελε να μάθει περισσότερα για εκείνον.
Ο Πέτρος κατάλαβε ότι η Ηρώ τον κοιτούσε και αμέσως έστρεψε το βλέμμα του σε εκείνη. Για μερικά δευτερόλεπτα έμειναν να κοιτάζουν ο ένας τον άλλον.

-Συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να συγκεντρωθω, ούτε να λύσω αυτές τις ασκήσεις.

Ο Πέτρος σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς εκείνη καθώς την κοιτούσε ταυτόχρονα. Κάθισε διπλα της και οι παλμοί της καρδιάς της άρχιζαν να ανεβαίνουν.

-Μπορώ να σε βοηθήσω κ. Μαργαρίτη, μόνο αν εσύ θες.

-Ηρώ.

-Ηρώ. Μπορεις να κάθεσαι μετά το σχόλασμα και να μου λες τις απορίες σου ή να λύνουμε λίγες ασκήσεις για εξάσκηση. Θα το έκανα για κάθε μαθητή μου που βλέπω ότι έχει κενά στο μάθημα.

-Δεν χρειάζεται, νιωθω ότι θα χαραμίζω τον χρόνο σας έτσι.

Η Ηρώ βαθιά μέσα της είχε ενθουσιαστεί με την προσφορά, αφού έτσι θα έμενε λιγότερες ώρες στο σπίτι της και δεν θα ερχόταν σε τόσο μεγάλη επαφή με τη θεία και τα ξαδέρφια της.

-Εγώ προσφέρθηκα. Αν μου ήταν βάρος δεν θα σου το είχα αναφέρει καν. Από αύριο ξεκινάμε λοιπον;

Η Ηρώ εγνεψε καταφατικά και τον ευχαρίστησε. Μάζεψε τα πράγματά της και απομακρυνθηκε από την τάξη, νιώθοντας κάτι περίεργο μέσα της, ένα συναίσθημα που την ενθουσίαζε και της τσιμπούσε το στομάχι. Πρώτη φορά περίμενε με ανυπομονησία να έρθει η επόμενη μέρα.