KENDİNİ ARAYAN KADIN {TAMAMLANDI}

GİRİZGAH

Esselamu Aleyküm Rahmetullahi Barakati..♡

Biz Nur Katibe-i_Nur ve Leyla

Halit Ertuğrul beyin kaleme aldığı birbirinden güzel eserlerini biz okurken çok etkilendik ve sizin de okumanıza vesile olmak istedik. Kitapları alamayan, ulaşamayan ya da her an elimin altında olsun diyen kardeşlerimizin işlerini kolaylaştırmak adına sanal platformda sizler için yayına hazırladık.

Kitaplar bize ait değildir.
Yazarı; HALİT ERTUĞRUL beyefendidir.
Kendisinden izin alınarak yayınlanmaktadır.

~~~~~~~~~~♡~~~~~~~~~~

Yaşanmış bir hayat hikâyesidir..!

Babamın yokluğuyla başlayan hayat öykümü ne bir Türk filmi çekebildi ne bir senarist yazabildi ne de bir romancı kâğıda dökebildi.

Bu sözlerim abartı değil, gerçekten yaşadıklarım yürekleri sızlatır.

Ateşe el basıp korun acısını yüreğinizde duydunuz mu?
Parmağınızı koparan bıçağın acısını kalbinizde hissettiniz mi?
Saçlarınızdan sürüklenirken arkanızdan kahkahalar atıldı mı?
Her şeyinizi tükettiğiniz bir anda, ölümü hasretle beklediniz mi?

Bu sorulara, cevabınız "Evet"se beni anlayabilirsiniz. "Hayır" diyenler varsa aranızda hayatımı okuduklarında içimdeki sızıyı hissedeceklerdir.

Bilirsiniz ki bazı duygular yalnızca yaşanır asla anlatılamaz. İşte ben de bunun için yaşadıklarımı sadece özetlemeye çalışacağım. Bu şekilde acılarımın yüzde kaçını ifade edebilirim bilemiyorum.

Bir ömür boyu ruhumu kor gibi yakan bu dayanılmaz elemleri, nasıl anlatmalı, nereden başlamalı? O kadar yazılacak anı, söylenecek
hatıra var ki hüzünle, ıstırapla yoğrulmuş bu hayatı derleyip toparlamak içimi bunaltıyor, kalbimi sıkıp nefesimi kesiyor.

İnsanı yakan ateş, boğan su, kesen bıçak, bunaltan hava ve ezen dram, nasıl olur da bir çırpıda anlatılabilir?
Buna kalp nasıl dayanabilir?
Hırpalanmış zihnim bunun üstesinden nasıl gelebilir?

Ama kısır kelimelerimle, aciz kalemimle yaşadıklarımı yazmak istiyorum. Yaşadığım hayatın çekilmezliğini, dayanılmazlığını ve
yakıcılığını yeniden yaşasam da...

Hayata kurulan tuzaklar, düşman suratlı dostlar, sahte yüzlü insan avcıları, namus kasabı kadın
tüccarları gözler önüne serilsin de arkadan gelenler aynı alevin içinde tutuşup yanmasınlar diye yaşadıklarımı kâğıda döküyorum.

Bütün mutsuzluğumu anlatmalıyım ki genç kızlar, kendilerini bekleyen av kapanlarını görsünler. Onlara "dost ve sevgili" oltalarından bahsetmeliyim. Aşkın ayağa düşmüş tiksintili halini izah etmeliyim. "Hayatını yaşama" düzmecesinin nasıl hüsranla sonuçlandığını göstermeliyim.

Sadece ibret olsun diye hayatımı satırlara döküyorum...

Nilüfer