female robbery ☆°•

♡ dört duvara benzeyen insan ♡

Gerçekten de evimin yolunu biliyordu herhalde yabancı. Gidiş yoluna bakılırsa burası benim evimin olduğu yerlerdi. "Cidden nasıl biliyorsun yolu?" Derin bir nefes aldı, gözlerini sabır diliyormuş gibi açıp kapadı. "Ben sana sus, tek kelime etme seni polise veririm demedim mi? Sen ne yapıyorsun? Hala konuşuyorsun. Sus." Hah. İnsanlık da yaramıyor buna. Sıkılmayalım diye konuşmaya çalışıyoruz yaptığına bak. "Sıkılı- Sustan ne anlıyorsun salak?" Konuşmama harbiden izin vermeyecekti sanırım. Sanki adam öldürdüm. Ömrümde Taehyung kadar güzel argo edeni görmemiştim. O ne alakaydı ya...

<<<<

Kapının önüne geldiğimizde ona baktım. Çantasından anahtar mı çıkarıyordu o? Yok artık. Bu yabancıyla yarım saattir yaşadıklarım o kadar garipti ki inanmak zor geliyordu. "Evimin anahtarı nasıl sende olabiliyor?" Kapıyı açtı ve içeri girdi. Duymadı sorumu herhalde. Yineledim sorumu. Yine cevap vermedi. Sağır mıydı neydi bu yabancı. Tekrar sormak için ağzımı açtığımda yüzüme beni öldürmek istercesine bakıyordu."Jeon, anahtarını cebinden aldım. Cebinden çektim ve aldım senin de haberin olmadı. Anladın mı?" Amma sıkıcı konuşmuştu. Ayrıca nasıl olurda bana soy adımla hitap edebiliyordu? Aptal yabancı. Koltuktan aldığım yastığı ona fırlatırken "Piç kurusu." dedim. "Ne,polisi mi arayayım? Ne, ot kullandığın için seni narkotiğe mi şikayet edeyim?" Sabır diliyordum. Hem beni tehdit ediyordu hem de rahat rahat laubali konuşuyordu yetmezmiş gibi cebimden anahtarımı alıyor ve benim evimin yolunu biliyordu.

"Baksana Yabancı, nasıl biliyorsun evimin yolunu?" Bakışları kırılganlaştı. "Evin değil. Evim. Hatta evimiz Jeon." Tanrım, ne saçmalıyordu bu? "Evim değil. Evin. Hatta evimiz mi? Bütün bunlar ne demek oluyor Yabancı?" Gözleri dolmuştu sanki. "Evin de evim de burası demek. Yani birlikte kalıyoruz." Koltuğa oturdum ve dizlerimi kendime çekip başımı dizlerime yasladım. Ona buradan bakınca daha güzeldi. "Birlikte mi kalıyoruz?" Evet, bu iş gittikçe ip yumağına dönüyordu. "Komik bir şey daha söyleyeyim mi? Sevgiliyiz." Kahkaha attı. "Çok komik değil mi?" Dudakları gülerken gözleri ağlamaya başlamıştı. "Senin için bir yabancıyım ama biz sevgiliyiz." Gülüyordu, kahkaha atıyordu ama göz yaşları akıyordu. Söyledikleri çok mantıksız gelmişti. Mantıksız ve ağır.

"Jeon...,Jeon Jeon, en çok ne koymuştu biliyor musun? Ağzına sürdüğün o sikik zıkkım yüzünden beni sevdiğin gecenin sabahında bana yumruk atıp yine böyle sen kimsin demiştin." Sevmek? Sevdiğim gece? Ne? Yine? Sen kimsin, mi? Siktir, ne saçmalıyordu? Ellerini saçlarından sertçe geçirmişti. Ellerinde saç telleri vardı. Sakinleşmek için derin nefes alıp veriyordu ama öyle kızgın gözüküyordu ki nefesler nafileydi. "Beni! Sevdiğin! Gecenin! Sabahı! Bana! Kim! Olduğumu! Sormuştun! İt gibi çektiğin şey beni öldürüyor! Bırak artık Jungkook. Bırak!" Benim kullandığım maddenin onu bu kadar etkilemesi çılgıncaydı. Ben kullanıyordum, o kullanmıyordu ki. Cesaretle düşüncelerimi söyledim. "Ben içiyorum. Sen değil. Seni tanımıyor ve hatırlamıyo-" Yerdeydim. Yumruk yemiştim tamda burnuma hem de. Kanıyordu. "Seni gebertirim! Seni elimden hiçbir kimse alamaz, seni öldürürüm cesedini gömmez kediye köpeğe yem ederim. Kes sesini Jungkook! Sus!"

Ayağa kalkıp ona kafa atmıştım. Gözleri, gözleri yine dolmuştu... Cinnet geçirecek gibi duruyordu. Hatta geçiriyordu sanırım, korkunç duruyordu. Saçlarına gitmişti eli yine mi koparacaktı... Daha çok tel vardı elinde. Bağırıp ağlamaya başlamıştı. Yatak odama geçiyordu birden bütün eşyalarımı yere atmaya başladı. Neden onunla kırık cam parçalarının altında birlikteydim ki? Nasıl olurda ben bir kağıt parçasında ,onunla yan yana bu kadar mutlu gözükürdüm? Bir anı yetmedi ona. Birisini daha aldı eline hatta bunu duvara fırlatarak kırmıştı. Yatak odamın köşesinde ona uzaktan bakıyordum. Bir şey yapmalı mıydım bilmiyordum. "Dur artık, sakinleş." Sinirini dindirmeye yetmeyecek sözler söylemiştim. Elindeki bir diğer fotoğraf çerçevesini yüzüme fırlattı. "Sen nasıl olur da bana sakinleşmemi söylersin? Ha! Senin bana ne yaptığın hakkında fikrin yok! Gelmiş pişkin pişkin burada konuşuyorsun!"