Bir Papatya Masalı

Giriş

İnsan içindekilerle boğulduğunu hissettiği zaman o boğulmadan kurtulup rahatlamak için kendine farklı alanlar yaratır. Kimisi besteler yapar, kimisi şarkı söyler. Kimisi resim yaparak kendini rahatlatır, kimisi yürüyerek. Kimisi okuyarak, kimisi ise yazarak... Anlar ki insan başka türlüsü olmaz. Bir şekilde dökmek ister içindekileri yoksa boğulacaktır kendisi de bilir bunu. Peki ya sen nasıl kurtuluyorsun boğulmaktan? Yoksa hala kurtulmayı denemedin mi? Kendine bir yol bul ve kurtul sevgili okurum, ben öyle yaptım çünkü.

Ben de yazarak boğulmaktan kurtulmayı denedim. ''Evet,'' dedim. ''Yazabilirim.'' Bir kitabın sayfalarını çeviren parmaklarıma kalemi yerleştirdim. Karşımda duran bembeyaz kâğıda yazmaya başladım. Silgim yok, derdime öyle güveniyorum. Yazdıkça rahatladım, rahatladıkça yazdım. Meğer yazmazsam ölecekmişim. O günden sonra eksik etmedim yanımdan kalemimi kâğıdımı.

Hepimiz birini sevmişizdir öyle değil mi? Sen de sevmişsindir. Aşk çalmıştır kalbinin kapısını. Kalbinde bir sevda yetiştirmişsindir. Peki, her aşk mutlu sonla biter mi? Her âşık kavuşabilir mi? Gerçek aşk kavuşamadığın mıdır yoksa kavuştuğun mu? Sence aşk için sadece sevmek yeterli mi? Ya da bir aşkı ayakta tutabilmek için ne gerekli? İnsan seviyorsa suç mu bu? Savaşmaktan korkmak, bırakıp gitmek, savaşmaya güç bulamamak suç mu? Bir papatya masumiyetinde sevmek peki... Papatyalar peki? Cevaplanması gereken binlerce soru. Peki, aşk cevabını bulamadığın soru mu?

Senin için aşk nedir sevgili okurum bilmiyorum. Umarım kalbine yerleştirdiğin sevda mutlu sonla biter. Umarım aşkın en mutlu halini yaşarsın bir papatya masumiyetinde. Papatyaları sev sevgili okurum onlardan hiç zarar gelmez. Papatyalar kalbinin yoldaşı olsun.

Ah papatyalar!

Papatyalarda sever. Eminim sen de heyecanla Papatya ile Toprak'ın hikâyesini merak ediyorsun.

Seni onlarla baş başa bırakıyorum. Sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum.

Papatyalar yoldaşınız olsun!