Abilerim Ve İkizim mi?

18.bölüm

Ben geldim
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.

Öncelikle şunu söylemeliyimki okul olduğu için çok fazla bölüm atamıyorum ve bölüm attığım zaman da hızı yazdığım için güzel olduğunu sanmıyorum.Geçen kitabım hakkında "Sonlara doğru batırmışsın." yorumu beni üzsede bu sefer BU YORUMA göre daha güzel bir bölüm atmaya çalışacağım çünkü bu yorumlar moralimi çok fazla bozuyor.Enerjik bir giriş yapamadım özür diliyorum ve başlıyorum.

~~~~

Annemin su istemesi üzerine masanın üstündeki bardağa biraz su doldurup ona götürdüm.

"Of başımda beklemeyin artık canım kızım bana bakar gidin."

Abimlere kısa bir bakış attığımda hepsi suçlu çocuk gibi anneme bakıyorlardı.

Ne mi olmuştu hemen anlatayım.

Annem bayıldıktan sonra kolonya getirip ayılttık ve odasına götürdük.

Sonra aslında abimlerin bildiğini öğrenmiştik.

Abimin ağzından ilk defa sevgili lafını duyunca garip olmuşlar falan filan.

"Tamam anne ya."

"Resmen biliyorlarmış ya."

"Ay neyse kızım zaten sanırım gitti kız."

"Haydi akşam yemeğine o zaman annecim."

Saçlarımı öptü ve odadan çıktık.

Salondan konuşma sesleri gelirken annemi durdurdum ve kapının arkasından dinlemeye başladım.

"Ohh ilk bana abi dedi ve hala abi diyor size daha abi demedi kıskanın." dedi Asaf abim.

"Ya cidden tamam kabul etti ama hiç abi demedi be Ulaş ." dedi Kayra.

Bu olayı düşünmüştüm ve Araf abim gibi sinirlendiklerinde ne olduğunu bilmediğim için şimdilik sadece Araf ve Asaf anime abi dicektim.

Çakıra karşı içimde ilk baştan beri bir sevgi oluşmuştu zaten beni çok fazla kırmadan ondan soğuyan öleceğini sanmıyordüm çünkü hep bir ikizim  olmasını istemiştim.

Ardada  zaten küçüktü ve o kızın onda çok fazla hasar bıraktığını görebiliyordum.

Ben içeri doğru geçtiğimde annem de peşimden geldi.

"Ay ben bayadır abimleri aramıyorum."

Asaf abim "Burdayız ya güzelim." dediğinde göz devirdim.

"Öyle değil ya diğer abimleri."

Telefonumdan Kuzey abimi aradım.

"Alo."

"Alo abicim nasılsın?"

"Alya hanımlar bizi ararmıydı ya." dedi alayla.

"Ya ama abi."