ေဒၚေလးႏြယ္မွာလည္း လန္႔ေတာင္သြားရသည့္မို႔ တန္းေန
ေအာင္အခန္းထဲက ေျပးရပါေလေတာ့သည္။
"ေၾကာက္..ေၾကာက္တယ္..ဟင့္"
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း၊ မင္းကိုငါ ဘာလုပ္ေနေသးလို႔ေၾကာက္ေနရ
တာလဲ...ဟမ္!"
"မသိဘူး...ေၾကာက္တာပဲသိတယ္၊ ဘာမွမလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္၊ခုန
ကလည္း အတင္းနမ္းတယ္ဟင့္"
"ဘာလဲ...မင္းမေက်နပ္ဘူးလား၊မေက်နပ္လည္းေစာက္ဂ႐ု
မစိုက္ဘူး..."
"ကိုယ့္ကို အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႔လားအမိန္႔"
"က်ဳပ္ဘာသာလုပ္ခ်င္လုပ္မယ္...မလုပ္ခ်င္မလုပ္ဘူးခင္ဗ်ား
ေစာက္ပူမပါဘူး..႐ွင္းလား"
"ဟင့္...လႊတ္ပါ"
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း..ခင္ဗ်ားေသမလို႔႐ုမ္းေနတာလား၊ေစာက္
မ်က္ရည္ကက်လာျပန္ၿပီ"
ဘာလို႔မွန္းပင္မသိ ဒီတေယာက္ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြက ေတြ႔ဖူးသ
မ်ွလူေတြနဲ႔မတူ တမူထူးျခားလြန္း၏။
"ၿဗီ"
သြားၿပီ!..သူေတြ႔သြားေလၿပီလား...ကိုယ္က မိန္းမေတြလို
ဖြံထြားဆူၿဖိဳးတင္းရင္းတဲ့ ႏို႔ေတြမ႐ွိ၊ ျပားခ်ပ္ကပ္ေနတဲ့ ဇီးသီး
ေလးႏွစ္လံုး လာကပ္ေနသလိုေပပဲမလား။
မျဖစ္ေခ်ေတာ့...သူအတင္း႐ုမ္း၍လည္းမရ ႐ွက္ရြံမိသည့္
စိတ္နဲ႔အတူ အနိင္က်င့္ခံေနရသည့္ ခံစားခ်က္က ရင္ထဲဆို႔
နင့္လို႔ မ်က္ရည္ေတြတသြင္သြင္စီးက်ရင္း အသက္႐ႈၾကပ္မ
တတ္ျဖစ္လာေလ၏။
သူ႔ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲ မ႐ုမ္းသာမလူးသာ အေပၚပိုင္း႐ွပ္အက်ီအ
ကြက္ေလးကလည္း ျပဲစုတ္လို႔ႏြမ္းေက်လ်က္ သူ႔လက္အ
တြင္းမွာ ကိုယ္တိုင္ ေရခမ္းေနတဲ့ငါးကန္ထဲက ငါးေလးတစ္
ေကာင္လို အသက္႐ွင္ဖို႔႐ုမ္းကန္ေနရေလ၏။
သို႔ေသာ္လည္း မင္းအမိန္႔စည္းရဲ႕လက္ထဲသို႔က်ေရာက္သြား
တဲ့ သားေကာင္ကျပန္လြတ္႐ိုးထံုးစံမ႐ွိ။
တနည္းနည္းနဲ႔ေတာ့ အစားခံရမည္သာ။
"အမိန္႔!"
"ခင္ဗ်ား..ေစာက္ေပါက္ပိတ္ထား"
"ဒုန္း..ဒုန္း!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
မောင့်အမိန့်စည်း (ေမာင့္အမိန္႔စည္း)
Romantizmအမိန္႔စည္း+သခြပ္႐ိုး ( ႐ွင္မႈန္းနံ႔သာ) အမိန့်စည်း+သခွပ်ရိုး ( ရှင်မှုန်းနံ့သာ) ခြင့္ျပဳခ်က္မရပဲ ငါ့အနားကထြက္ခြာခြင့္မျပဳနိင္ဘူး အသက္နဲ႔ခႏၶာတည္ျမဲေနသေရြ႔ မင္းကိုငါပိုင္တယ္။ BL
Chapter...5
En başından başla
