အဝတ်တောင်အကုန်မချွတ်အားဘဲ မောင်က အလျင်စလို သူ့ကို သိမ်းယူနေတာဖြစ်ပြီး အကြောင်းပြချက်ကတော့ ex နဲ့ စကားပြောမိတာကို သဝန်တိုလို့ပါတဲ့။ မောင့်သဝန်တိုနည်းကလည်း အဆန်းရယ်။
"ဟင့် မောင် အရမ်းနာတယ်"
လက်တွေနဲ့ မနားတမ်း ဖိချေနေသောကြောင့် သူငြီးလိုက်မိသည်။ မောင်ကတော့ လုံးဝ အလျော့မပေး။
"ဂင်ဂျုံအင်နဲ့တုန်းကရော တူတူနေခဲ့လား"
"အင်း"
"ဘယ်နှစ်ခါလဲ"
"သုံးခါ"
သူ့စကားအဆုံး ပခုံးသားတွေကို စုတ်ပြတ်မတတ် ဆွဲကိုက်ရင်း အနောက်ကနေ ထပ်မံထိုးခွင်းလာတဲ့ မောင့်အရာ။ တစ်ကြိမ်ပြီးခားပြီးသားမို့ မနာကျင်တော့ဘဲ သာယာမှုကိုသာ ခံစားရသည်။ မောင့်ဟာက သူ့အတွင်းသားတွေကို အရမ်းနေလို့ကောင်းစေသည်။
"ကောင်းလား ဟမ်
သူက ကောင်းလို့ သုံးခါတောင်နေတာလား"
"မောင်ရာ အဲ့တုန်းက ကိုယ်က လူငယ်လေ
လူငယ်ချင်း ရည်းစားဖြစ်တာ ဒီလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့
မောင်လည်း သိနေပြီးသားကို
ကိုယ်က မောင့်ကို အချစ်ဆုံးနော်"
လေးဘက်ကုန်း အနေအထားမို့ မောင့်မျက်နှာကို မမြင်ရသော်လည်း မောင့်ရဲ့ပေါင်တံကို လက်နဲ့ ပွတ်ဆွဲရင်း ချော့မြူနေမိသည်။ မောင်ကလည်း တကယ်စိတ်ဆိုးတာမဟုတ်ဘဲ သက်သက်ရစ်နေမှန်း သူသိတာပေါ့။
"မောင် စောင့်ပေး"
"ခင်ဗျား အရမ်းထန်တယ် shit အား"
မောင့်ရဲ့ တရကြမ်း စောင့်ချက်တွေကြား သူ့ကိုယ်လေးက ယမ်းခါနေရသည်။
"ထန်တာကို မောင်က ဟာ့ မကြိုက်ဘူးလား"
"စောက်ရမ်းကြိုက်တယ် ရှီး အရမ်းကောင်းတာပဲ"
မောင်က စောင့်လည်းစောင့် သူ့အရာလေးကိုလည်း လက်ကပွတ်ဆွဲပေးရင်း သူတို့နောက်တချီ ပြီးသွားကြပြန်သည်။ ဒူးတွေမခိုင်ချင်တော့ဘဲ သူက အိပ်ယာပေါ်မှောက်လျက်လေး အနားယူလို့နေသည်။ မောင်ကတော့ ကုတင်ေဘာင်ကို ကျောမှီကာ ထိုင်ရင်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို အနားသို့ ဆွဲယူလိုက်ပြန်သည်။ တစ်ဝက်တစ်ပြတ်ဖြစ်နေတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို အကုန်ချွတ်ပြီးနောက် သူ့ကို ခါးကနေဆွဲမက ပေါင်ပေါ်ခွလျက် ထိုင်စေသည်။
"အပေါ်ကနေပေး"
ခါးလေးကနေ ဆွဲမကာ ထောင်မတ်နေသော မောင့်အရာနှင့် သူ့ဂိုးပေါက်လေးကို ချိန်ကာ ထိုင်ထ လုပ်စေသည်။ လုပ်နေရင်းမှ မောင်က အားရတော့သည့်ပုံမပေါ်ဘဲ ခါးကနေ ညှစ်ကိုင်ကာ အပေါ်ကို ပင့်ကော့လို့ စောင့်သည်။
"အား အား ရှီး မောင်ရာ
အရမ်းကောင်းတယ်"
မောင့်ရဲ့ ကြမ်းတမ်းမှုတိုင်းက သူ့အတွက် သာယာမှုပဲမို့ သူတကယ် သဘောကျသည်။ မောင်ကလည်း မီးကုန်ယမ်းကုန် ပင့်ေစာင့်လျက်။
"ဂင်ဂျုံအင်က ဘာတွေပြောလို့ ဟာ့ အဲ့လောက် ရယ်မောနေတာလဲ"
"သူ လက်ထပ်တော့ မှာတဲ့"
"ဟမ်"
သူ့စကားကိုကြားမှ မောင်က စောင့်နေတာကို ရပ်ပြီးနားထောင်သည်။
"သူဒီကျောင်းကို ပြောင်းလာလို့ လာနှုတ်ဆက်ရင်း သူ့လက်ထပ်ဖိတ်စာလာပေးတာ ကျေနပ်ပြီလား လူဆိုးလေး"
သူပြောတာကို ငြိမ်ပြီးနားထောင်နေသောကြောင့် သူ့အတွင်းက မရိုးမရွ ဖြစ်လာသည်။ သူကိုယ်တိုင် မောင့်ပခုံးကို အားပြုရင်း အထိုင်အထ လုပ်ကာ အသွင်းအထုတ်ကို ဆက်လက်ပြုလုပ်စေလိုက်သည်။
မောင်ကလည်း အလိုက်တသိ အောက်ကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပင့်ပေးလာသည်။
"ခုနက နာသွားလား"
မောင်က သူ့ပါးစပ်နားမှာ ကော့ထောင်ကာနေတဲ့ ပွင့်သီးလေးတွေကို ဆွဲငုံရင်း ချော့သလိုပြောသည်။
"နာပေမဲ့ ဟာ့ ကောင်းတယ်
ကိုယ်ကြိုက်တယ်
မောင် ဂျေဝင်တာရော ကိုယ့်ကိုယ်ထဲ ဝင်တာရော ကြိုက်တယ်"
"ပါမောက္ခဒိုက စကားသိပ်တတ်ပါလား"
"မောင်နော်..."
မောင့်ရဲ့ ရယ်သံ ဩဩလေးက သူတို့အိပ်ခန်းထဲ လွင့်ပျံလျက်။ သဝန်တိုတယ်ဆိုတာ ပိုချစ်လို့တဲ့။
မင်းသဝန်တိုတာကို သဘောကျတယ် ကောင်လေးရဲ့ 💋
Tbc>>
J (ဂျေ)
Start from the beginning
