baş belası - hyunin [minsung]

hyunjin yazıyor...

Hyunjin

Bugün okul hızlı bir şekilde bitmişti, eve doğru Jeongin ile beraber yürüyorduk. İkimiz de konuşmuyorduk ama konu açmaya çalışıyordum. "Jeongin akşamları dışarı çıkar mısın?" diye sordum. "Hayır, ama bazen çıkıyorum." dedi ve ellerini cebine soktu. "Nereye gidiyorsun peki?" diye tekrardan ortaya bir soru patlattım.

"Han nehrine gidiyorum. Orası çok sessiz ve güzel." dedi ve hafifçe gülümsedi. "Ee bende oraya gidiyorum nasıl birbirimizi görmedik." dedim ve gülmeye başladım. "Ben genellikle uzak yerlere oturuyorum ondandır." dedi Jeongin.

Daha sonrasında ise evine girdi. Bende kendi evime doğru yürümeye başladım, eve geldiğimde telefonum çaldı arayan annemdi. "Alo." , "Hyunjin ben anneannenin yanındayım. Bu akşam eve gelemeyebilirim." dedi peki dedikten sonra telefonu kapattım. Salona gittim ve dağılmış olan koltuğa uzandım. Derin bir nefes verdim ve elimi kalbime koydum.

Aşık olmak cidden çok değişik hissettiriyor insanı, ister istemez ya kotu hissediyorum ya da iyi hissediyorum. Bunun tam bir ortası yok gibi geliyor, ne yapacağımı şaşırdım resmen. Jeonginle beraber geçirdiğim tüm zamanları seviyorum ama bilmiyorum. Ona hiç açılabilecek miyim, yoksa açılamadan ölecek miyim?

Beni reddeder diye korkuyorum, benimle konuşmaz diye korkuyorum. Neden böyle düşünüyorum bilmiyorum ama içindekileri bir yere yazabilirsem bu içimdeki ateş söner diye düşünüyorum. Hemen odama gittim ve masama oturdumz, anneannemin eski kartpostallarında bir suru boş olan vardı. Bir de eski bir defterim vardı. Ona mektup yazabilirdim, eğer olurda bir şey olursa Jeongin bu mektuplardan ona hissettiğimi öğrenir...

Sevgili Jeongin;
Merhaba Jeongin. Ben Hwang Hyunjin, neden böyle bir giriş yaptım bilmiyorum ama sen girişi boşver. Sana karşı bir şeyler hissediyorum sen beni arkadaş olarak bile zor seviyorsun. Seninle konuşmayı çok seviyorum, seni seviyorum. Gerçekten sana nasıl açılacağımı bilmediğim için ve daha henüz korktuğum için mektup yazmaya başladım. Beni korkak sanma ben korkak biri değilim. Senden bile cesurum ama sana açılınca seni kaybederim diye korkuyorum. Tamam bir şeyden korkuyorum o da seni kaybetmekten, sana açılınca benimle konuşmayı kesersin diye korkuyorum. Cidden kafam ve kalbim çok karışık bir durumda sadece seni sevdiğimi ve seni istediğimi biliyorum o kadar.

Sana gerçekten zarar gelmesini istemiyorum bu konuyu açmak istemiyorum ama babanı o gün ölesiye kadar dövmek istedim. Bunu yapabilmek istedim, babanın orada öyle saçma sapan konuşmalarını anlattıklarından sonra sinir krizi bile geçirmiş olabilirim. Bayıldım. Saka maka değil cidden bayıldım, senin için..

Yani bana çok değer vermen gerekiyor senin için bayıldım yani. Başka kim bayıldı senin için söyle ben bir kere daha bayılayım. Jeongin sana olan sevgimi cidden buraya yazamam ama seni düşününce çok mutlu oluyorum. Sabahları sana yetişmek için evden erken çıkıyorum ve bir şeyler alıyorum sana. Asla veremesem de sana içecek bir şeyler alıp okulda sırana koyuyorum.

Yani bir içecekten benim seni sevdiğimi düşünmezsin değil mi? Sen düşünmezsin ama sen bana oyle bir şey yapsan ben sanırım bana çıkma teklifi ediyorsun sanardım. Ve kesinlikle cevabım evet olurdu. Belki de evleniriz ha.

Fazla mi geleceğe gittim. Ama belki de geleceğimiz öyledir ikimizin de kaderinde birbirimizle evlenmek vardır. Hem bence biz çok yakışıyoruz, sen benden başka kimseyle bu kadar çok yakışmazsın eminim. Ben senin yanına yakışıyorum sende benim yanıma yakışıyorsun, ikimiz birbirimizi tamamlıyoruz işte. EVLENMELİYİZ.

Üzgünüm Jeongin. Son seyleri unutuabilirsin şimdi silmek çok uzun sürer üşendim. En azından azcik da olsa salak olduğumu anlamışsındır, saka yapıyorum. Konu sen olunca afallıyorum işte. Zaafımsın sen. Bu mektubu bitiyorum burada çünkü daha çok saçmalayacağım.