I Guess Our Story Ends Here//Unedited

Chapter 1

CALIX POV

"Haist!! Kaasar naman!!.. " inis na inis na pag rereklamo ko.

Takbo lakad ang ginagawa ko makaabot lang sa trabaho ko dahil bawal akong malate..

Ako si Calix Troy Peirce 22 year old, lahat tawag sakin ay Calix, huling taon ko ngayon sa kurso kong HRM/Hotel Restaurant Management, bakit HRM ang kurso ko, kasi pangarap kong mag trabaho sa barko, mahirap lang kami at walang maipag mamalaki sa buhay, kaya eto working student ako, pero proud ako sa sarili ko dahil kinaya kong pag sabayin ang pag aaral at pag tatrabaho. Ang nanay ko matagal nang hindi nakakapag trabaho dahil sa na half stroke sya ama ko naman ay trabahador sa isang factory.

Dalawa lamang kaming mag kapatid ang isang kapatid ko na babae at nasa ikaunang kurso pa lamang ng pag nursing, dating nurse si mae pero dahil sa sakit n'ya natigil na sya kaya si phaw nalang ang nag tatrabaho. Simula ng tumapak ako sa high school at nag umpisa na akong mag trabaho sa kung saan saan na maari akong tanggapin, dahil noon natigil si mae sa pag tatrabaho gusto no phaw na itigil ko na ng pag aaral ko at mag trabaho nalang daw ako para ang bunsong kapatid namin ang makapag tapos sa pag aaral.

Simula bata palang ako ay hindi ko naranasan ang pakiramdam ng pag mamahal ng isang ama, madalas napag bubuhatan pa ako ni phaw ng kamay kapag sinusubukan kong malapit sa kanya, may mga oras na naiingit ako sa kapatid ko dahil sya ang nakaranas ng pag mamahal ni phaw. Pero masaya ako dahil niminsan hindi hinayaan ni mae na hindi ako iba samin, tanging si mae ang taong unang sumusuporta sakin. Pero papaano walang naging gap samin ng kapatid ko dahil parati itong sakin nakadepende.

Kahit na kulang na kulang ako sa pag mamahal ni phaw pero pinupunan naman ni mae iyon, kaya si mar ang tanging inspiration ko para makapag tapos ng pag aaral. Marami akong pangarap para sa pamilya ko, kaya kahit na hadlang si phaw sa pag tatapos ko ng pag aaral hindi parin nya ako napigilan sa kagustuhan ko.

Habang patawid ako hindi ko inaasahan ang paparating nasasakyan, sinubukan kong umiwas pero dahil minalas ako nahagip pa din ako ng gilid ng nguso ng mamahaling kotse.

"Shit!!"  Tanging naging reaction ko ng tuluyan na akong nabangga.

AKIRA POV

"Aahhh!! Haaa!! Haaa!! Gulat at nanlalaking matang patingin ako sa harap ng kotse ko.

Nag mamadaling bumaba ako ng sasakyan para kamusta tahin ang taong nabangga ko.

"Oh my god! ayos ka lang ba? I'm really sorry hindi ko alam na tumatawid ka." Nag aalang saad ako at saka tinulungan ang nabangga ko.

"Argghhh.. " daing n'ya at saka tumayo.

"A...Ayos lang ako, sorry dahil sa kakamadali ko hindi ko napansin ang sasakyan mo." Saad nito sa buong buo na boses.

"No it's my fault I should bring you to the hospital you must be hurt somewhere. " saad ko sa kanya ma may pag aalala habang pinasadahan ko ng tingin ang buong katawan nya.

"Tsk! Mga mayayaman nga naman. " mahinang bulong nya na narinig ko pa din.

"What?. " tanong ko sa kanya kahit na naring ko ang sinabi nya.

"Wala, malayo sa bituka ito hindi ako mamamatay dito sa maliit na galos lang, saka kasalanan ko hindi ako nag iingat tumawid, isa pa nag mamadalu din kasi ako." Dahilan nyang saad.