Alev🔥
Hoş geldiniz bebeklerim, bölümü erkenden düzenleyince sabahı beklemek istemedim. 🐣💜
Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyor olacağım.🧚🏻♂️
Keyifli Okumalar💜🐣
Bir insan ne kadar incinebilirse işte o kadar incindiğini düşünüyordu Mihra. Gözünden boncuk boncuk akan yaşları silerken yanındaki kızıl saçlı kızın kendisini getirdiği beyaz kapıyı fark edince lavaboya geldiklerini anlamıştı.
"Bir yüzünü yıkayalım ablacım" Mihra lavaboya girer girmez kolunu tutan kızdan uzaklaşmıştı. Oldukça ferah ve temiz lavaboda yalnız olmalarının verdiği rahatlıkla hemen kapının yanına çökmüş dizlerine gömdüğü yüzüyle hüngür hüngür ağlamaya başlamıştı.
Daha fazla dayanmayacaktı.
"Neden hep böyle oluyor, ben ben onlara hiçbir şey yapmadım ki" Sürekli dışlanmaktan zorbalığa uğramaktan bıkmıştı. Neyi yanlış yapıyordu ki ?
Tamam önceden belki çok korkaktı, çok sessizdi ancak artık iyileşiyordu. Değişiyordu.
Hatta bugün ilk adımı bile atmıştı çünkü hayatında ilk kez kendisine güvenmişti. Ancak o da olmamıştı. Her zamanki gibi istenmeyen kişiydi.
"Canım benim yapma ama böyle"
Mihra, tam karşısında diz çökmüş kızı duymuyordu bile. Zira bir süre sonra o da umudu kesmiş olmalı ki sessiz kalmayı tercih etmişti. İçini boşaltana kadar göz yaşı döken kız artık gözlerinin yandığını hissediyordu. Uzun zamandır hiç bu kadar küçük düşürülmemişti. Hem de bu kadar insanın içinde. Bu en kötüsüydü ona göre.
"Şimdi iyi misin canım? Rahatladın mı biraz." Mihra, sonunda tam karşısında tıpkı kendisi gibi çökmüş kıza bakabilmişti.
Kendisinden biraz daha büyük olduğunu tahmin ettiği kız muhtemelen yirmili yaşlarındaydı. Uzun boyu, bembeyaz teni ve asıl dikkat çeken kızıl saçlarıyla oldukça iddialı görünüyordu.
Gerçekten çok güzeldi. Ancak dış görünüşünün yanında ses tonu ve tavırları oldukça nahifti. Tabii az önce masadaki halinden bahsetmiyordu.
O da abileri gibi olmalıydı resmen sinirlenince içinden bambaşka bir kişi çıkmıştı.
"İyiyim, şey ben size çok teşekkür ederim." Genç kız ağlamaktan dolayı çatallı çıkan sesiyle yüzünü buruşturmuştu. Muhtemelen şu an berbat görünüyordu.
"Ne teşekkürü ablacım ben yapmam gerekeni yaptım, yerimde kim olsa aynısını yapardı." Mihra, karşısında tüm samimiyetiyle gülümseyen kıza hüzünle omuz silkmişti.
"Yapmazdı, benim gibi birisi için hiç yapmazdı." Mihra karşısındaki kızın bir anda kendisini ayağa kaldırıp sıkıca sarılmasıyla neye uğradığını şaşırmıştı.
"Sakın bana o şımarıkların sözlerine inandığını söyleme Mihra" Genç kız olumsuzca başını sallamıştı. İnanmamıştı tabii ki sorun o değildi. Ailesinin öyle düşünmediğini bilecek kadar onları tanıyordu. "İnanmadım tabii ki ailem asla böyle düşünmez."
Mihra'dan ayrılan kız önce yüzüne bakmış sonra çantasından çıkardığı ıslak mendille nazikçe muhtemelen ağladığı için akan makyajını temizlemeye başlamıştı.
"Sorun ne güzelim o zaman"
Mihra, sanki karşısındaki kızı yıllardır tanıyormuş gibi rahattı karşısında. Sebebini bilmiyordu ancak onunla konuşmak istiyordu. "Bugüne kadar her yerde ama her yerde zorbalığa uğradım, belki de sorun bendedir diye düşünüyorum artık belki de onlar haklıdır." Acaba katlanılması zor bi insan olabilir miydi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MİHRA
Random"Baba,çok korktum ben." Mirzat Bey kolları arasına aldığı kızını göğsüne yaslarken duyduğu şey ile adeta donup kalmıştı. Kızı kendisine yıllar sonra ilk kez baba diyordu. "Kurban olsun baban sana korkma, korkma güzelim bak yanındayım ben" Genç kız...
