အဲ့မမက ကြၽန္ေတာ္ျပန္ထဖို႔ လက္ကမ္းေပးတယ္။ မနက္ခင္းမို႔ ေ႐ႊဝါေရာင္လင္းျဖာတဲ့ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ ၿပဳံးျပေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးက နတ္ျပည္ကဆင္းလာတဲ့ နတ္သမီးတစ္ပါးလိုပဲ။ ပိေတာက္ေျခာက္ေရာင္ ခါးစည္းဂါဝန္ဝဲဝဲေလးနဲ႔ ခါးထိရွည္တဲ့ဆံပင္ေတြကို ေနာက္မွာဒီတိုင္းျဖန႔္ခ်လို႔။
" မင္းတို႔ေျပာင္းလာတာ ၾကာၿပီမလား ၊ ကိုယ္နဲ႔ေက်ာင္းတူတာကို ဘာလို႔စာလာမသင္ခိုင္းတာလဲ၊ စာေတြေရာလိုက္ႏိုင္ရဲ႕လား "
ေနာက္ဆုံးေတာ့ အဲ့မမလက္ကိုမကိုင္ခဲ့ပါဘူး။ မလိုဘူးဗ်ဆိုၿပီး တစ္ခ်က္႐ိုက္လိုက္ၿပီးထေျပးခဲ့တာ။ မေျပးလို႔လည္းမရေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့ေဘာင္းဘီက ဂြၿပဲသြားတာေလ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရွက္စရာေကာင္းလဲ။ ရွက္လြန္းလို႔ မ်က္ႏွာေတြပူထူၿပီး ႏွလုံးေတြဆက္တိုက္ခုန္ေနခဲ့တာ။
ေနာက္မွျပန္သိရတာက အဲ့မမစကားေျပာရင္ သူ႔ကိုသူ ကိုယ္လို႔အၿမဲသုံးတယ္။ အဌအတန္း အခန္း(A)ကအဆင့္တစ္ကို အဲ့မမကအပိုင္ယူထားတာ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း တစ္ရပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးကေရတဲ့အခ်ိန္။
တကယ္ေတာ့ မူလတန္းေက်ာင္းေဆာင္နဲ႔ အလယ္တန္းေက်ာင္းေဆာင္က သီးျခားစီလို႔ေျပာရမယ္။ တစ္ခုေကာင္းတာက ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး႐ုံးခန္းက အလယ္တန္း အဌမတန္းနဲ႔ကပ္လ်က္တင္ပဲ။ ကြၽန္ေတာ္က စာညံ့တာရယ္ ခဏခဏရန္ျဖစ္တာရယ္ေၾကာင့္ တစ္ပတ္(၅)ရက္ဆို(၆)ႀကိမ္ေလာက္က ႐ုံးခန္းထဲေခၚခံရတယ္။
တမင္တကာမဟုတ္ေပမဲ့ အေပၚထပ္ကေန အလယ္ေလွကားကဆင္းတိုင္း အဲ့မမကိုျမင္ရတယ္။ အဲ့မမကအတန္းရဲ႕ဝင္ေပါက္ေဘး ထိပ္ဆုံးမွာထိုင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ စူပုပ္ပုပ္နဲ႔ျဖတ္သြားတိုင္း အဲ့မမကအၿမဲၿပဳံးျပတယ္။ လူေတြမ်ားေနာ္ သူမ်ားတကာ႐ုံးခန္းေခၚခံရတာကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေနၾကတာ။
တစ္ရက္ ... ကြၽန္ေတာ္႐ုံးခန္းကျပန္ေတာ့ အတန္းကမုန႔္စားဆင္းခ်ိန္နဲ႔တိုးေနတာမို႔ လူမရွိဘူး။ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ကလည္း သူတို႔ဘာသာ စကားေျပာေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ျဖတ္သြားတဲ့အခါ ေလွာင္ရယ္ၿပဳံးျပမဲ့သူမရွိေတာ့ တစ္ခုခုလိုေနသလိုပဲ။ အဲ့တာနဲ႔ အတန္းထဲေရွ႕ေပါက္ကေနဝင္ၿပီး အဲ့မမေနရာကို သြားၾကည့္လိုက္တယ္။
YOU ARE READING
Before AND After
Random"မဟူရာဇက်ဆိုတာ ခင်ဗျားယောကျာ်း...အဲ့တစ်ခုတော့မြဲမြဲမှတ်ထား!" -မဟူရာဇက် [ Mahuyar Z ] " မောင့်မိန်းမက အရင်ဘဝတုန်းက ကုသိုလ်တွေအများကြီးလုပ်ခဲ့ပုံပဲနော်၊ ကံကောင်းပြီး ဒီဘဝမှာ မောင့်ကိုပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရတယ် " - Z ------------ "မဟူရာဇက္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားေယာက်ာ္...
Intro & Character Description
Start from the beginning
