Intro & Character Description

Start from the beginning
                                        

ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေက်ာင္းထုတ္ခံရတာ။ ဘာလို႔အဲ့သူငယ္ခ်င္းလက္ကို ခ်ိဴးလိုက္လည္း ေမေမကမေမးဘူး။ ေမေမက အၿမဲတမ္းတစ္ခြန္းပဲမွာတယ္ ...

" ရန္ျဖစ္ရင္ႏိုင္ေအာင္သာခ်ခဲ့...က်န္တဲ့ကိစၥေမေမရွင္းမယ္"

ေမေမမွာ့လက္သုံးစကားတစ္ခုလည္းရွိေသးတယ္။

" ကြၽန္မသား ေရာင္ေရာင္က ဘယ္ေတာ့မွမမွားဘူး !"

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၿခံခ်င္းကပ္ရက္မွာ မိသားစုတစ္စုေနတယ္။ အဲ့အိမ္က အစ္ကိုႀကီးက တကၠသိုလ္တက္ေနတာ။ တစ္ရက္ ကြၽန္ေတာ္ ၿခံေဘးနားကမာလကာပင္မွာ အသီးတက္ခူးေနတုန္း သူဖုန္းေျပာေနတာၾကားရတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ခိုးနားေထာင္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ သူကိုယ္တိုင္က အသံက်ယ္ေနတာ။ အသံကႏူးႏူးညံ့ညံ့နဲ႔ခ်ိဴသာသလိုထင္ရေပမဲ့ အဲ့အစ္ကိုႀကီးမ်က္ႏွာကတည္တင္းေနတာပဲ။ လုံးဝမၿပဳံးဘူး။

အဲ့လိုေအးစက္စက္လူႀကီးပါးစပ္က ခုလိုစကားလုံးေတြ ေျပာတတ္တာ မ်က္ျမင္မဟုတ္ရင္ယုံမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး။

" ကိုယ္က မင္းနဲ႔ပဲစၿပီး မင္းနဲ႔ပဲဆုံးခ်င္တာ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ဆိုတာမရွိဘူး၊ မင္းက ကိုယ့္ရဲ႕ဘူတာစမွတ္ကတည္းက ပါခဲ့တဲ့သူမဟုတ္ေပမဲ့ ခရီးဆုံးဘူတာအထိ လိုက္ပါခြင့္ရွိတဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာသူပဲ"

ကြၽန္ေတာ္အစကထင္လိုက္တာ မီးရထားမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာမလို႔ အလုပ္ကိစၥေျပာေနတယ္လို႔ေလ။ ဝတ္ေက်တန္းေက် ေခ်ာ့ေခ်ာ့ေမာ့ေမာ့ဟန္လုပ္ၿပီးေျပာေနတာ အလုပ္အပ္တဲ့သူမို႔ မဟုတ္ဘူးလား။
အဲ့အစ္ကိုႀကီးက အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္း ေနာက္ဆုံးႏွစ္တက္ေနတယ္လို႔ၾကားထားတာကိုး။

"အဲ့တာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေျမာက္မွန္းမသိတဲ့သူ႔ရည္းေလ၊ အလကားေလွ်ာက္ေျပာေနတာ ေယာက်ာ္းေတြမ်ား ယုံကိုမယုံရဘူး"

ဘယ္ကတည္းက  အနားေရာက္ေနမွန္းမသိတဲ့  အသံၾကည္ၾကည္ေလးေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လန႔္သြားၿပီးျပဳတ္က်ပါေလေရာ။ အပင္က နိမ့္နိမ့္ေလးမို႔ဘာမွမျဖစ္ေပမဲ့ အသက္(၁၄) ႏွစ္အ႐ြယ္ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ေရွ႕မို႔ ရွက္စရာေကာင္းတယ္။ ခင္မ်ားတို႔မေမ့လိုက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က အသက္(၇)ႏွစ္ပဲရွိေသးတာမလို႔ အသားအေရကႏုႏုေလးရွိေသးတာ။ လက္ဖဝါးေထာက္ရက္က်တာ နာတယ္ဗ်။

Before AND After Where stories live. Discover now