kaderdir insan ömründe ölüm

Sevda Güneşi

Haklı çıkar yeryüzünde her Mahkûm,
Anlamaz o dar ağacında ne işi var.

Eteklerinde bir mâtem, çağından mahrum,
Her sevgili için yakılmalı ağıtlar.

Dertli papatyalar, haykırır aşık olanlara!
Anlamaz ki her sevda için bir yaprak kopar.

Mektubunu karalamış, üzülme ey sevda güneşi,
Geceye yerini bıraksa ne olur mercan gülüşün?

Hak yolunda unutmak mı zor olan seni?
Aşığın yanında bir mâşuk olmasa ne olur?

Sonbaharın yapraklarında can bulacaksın ey sevda güneşi,
Rüzgar yapraklarını ebediyete savursa ne olur

Mezardan çıkacak Mecnunlar, bir ölü saflığıyla,
Başka bir Leyla uğruna tekrar tekrar ölecekler.

Zikredilmekte adın Zerduş'un dilinde ey sevda güneşi.
Her gece ağlayan gözlere bir daha doğmasan ne olur?