oturmuş bekliyorum
neyi olduğundan emin değilim
belki bir kadını
belki bir sevdayı
belki de ölümü bekliyorum
beklemekten sıkılmadım
hayatım boyunca bekledim
kadınımı
sevdalıyı
ve de ölümü
ömrümüz bitecek bir gün
kalabalık mezarlıklarda yok olacağız
gelenlerden belki bir fatiha duyarım veyahut da ailemden beni sevenler gelir yılda bir kez
mezarda da beklerim
hem sıkılmam ki orda da
bedenimin yavaş yavaş çürüyüşünü
bedenimi yavaş yavaş kemiren böceklerin seslerini dinlerim
ve bilirim günahlarımın bedellerini ödediğimi
ve bilirim hayatı doğru zamanda yaşayamadığımı
ve bilirim doğru zamanda ölüme kavuştuğumu
ve
ve güneş batarsa bir gün tabutumda
bilirim beklemenin lafı güzaf olduğunu
YOU ARE READING
kaderdir insan ömründe ölüm
Poetry"Ne yaşamın sırrına erebildim, Ne ölümün tadını alabildim, Yalnızca sustum, Ve yalnızca konuşacağım."
