Etki [gay]

25-Senileyim

Yıldıza dokunmayı ve yorum yapmayı unutmayın.. 

01.02.2023

Kalbim hala dün gibi atıyordu! Bir cesaret Ömer'i öpmüştüm. Düşündükçe kalbim yerinden çıkacak gibi oluyordu. Oda benden böyle bir hareket beklemiyordu ki ! Şaşkın şaşkın bakmıştı bana.

Gözlerimi açtığımda, üzerini giyinmiş ve bana bakan bir Ömer gördüm. "Günaydın, beraber kahvaltıya çıkalım sonra beraber bir şeyler bakarız?" Gülümseyip başımı salladım. Yataktan doğrulup kısa bir süre içerisinde hazırlandım, beraber odadan çıktık.

"Günaydın, nereye böyle ?" Fazilet yengemin sormuştu bu soruyu, onun bizi gözetlediğini düşünmeye başlamıştım artık ne zaman dışarı çıkacak olsak hep bizi yakılıyordu kapıda. "Berber kahvaltıya çıkıyoruz." Önce üzerimi süzdü sonra bana baktı. "Her sabah kahvaltıya, bizi mi beğenmiyorsunuz artık?" Söylediği söze ilk başta idrak edememiştim. "Bu kadar hesap sormak niye?" Ömer sesini yükselterek konuştu, fazilet yengem kendini birkaç adım geri çekti aldığı tepkiye beklememişti.

Zelal Annem yanımıza gelmişti yanımıza. "Akel'in aklını karıştırıyorsun! Ona bir şey açıklayacaksam ben açıklarım ve eşim değil mi beraber istediğimiz yere gidebiliriz."

Fazilet yengem önce bana baktı, aklın ne geçiyordu bilmiyordum fakat birkaç hafta öncesine kadar tanıdığım kadın kesinlikle değildi bir tek bunda emindim.

"Terbiyeni takın."

Konuşan Zelal Annemdi, Fazilet yengeme bakmıştı direkt. "Evli, eşi ile istediği yere gider, gezer. Ferit'in sana yapamadıklarını Ömer eşine yapıyor. Ve bu seni asla ilgilendirmez." Zelal annem konuştuktan sonra Fazilet yengeme baktım, gözleri dolmuştu.

Ferit abim sesleri duymuş olacak ki yanımıza geldi. Önce Ömer'e baktı, sonra bana.

Ferit abinin bana ilk defa böyle baktığını gördüm, bakışlarından gördüğüm tek şey vardı.

Fazlalık.

Ona karşı hep saygıda bulunmuştum, Evlenmeden önce bile şimdi neden böyle baktığını anlam veremiyordum.

Ömer, belime girip beni çekti ve konaktan çıktık.

Yan yana yürürken ona baktım, nefes alıp veriyordu. Sinirliydi.

Arabaya bindiğimizde radyoyu dinledik yol boyunca, birkaç kere ona bakmıştım fakat konaktaki haliyle aynıydı.

Konuşmasını istedim.

Anlatmasını istedim.

Derdine derman olayım istedim.

Belki şimdi değildi fakat, onu bu kadar sinirlendirecek olan fazilet yengemin sözleri olamazdı, onun söyledikleri yanması gereken ateşe kıvılcım misali gibiydi.

Araç durduğunda dışarı baktım, lüks bir yere gelmiştik.

Araçtan indikten sonra, beraber içeri girdik.

Bizim için ayrılan masaya oturduk, fakat hala aynı tavrı takınıyordu.

Birkaç dakika telefonumla oyalandım, belki konuşur diye bekledim.

Fakat konuşmadı.

"Bana beni eşin olarak görüyorsan kartı kabul etmemi istedin! Bende kabul ettim.

Beni eşin olarak görüyorsan eğer bir sıkıntı varsa söyle bana, çünkü ben seni artık o koca konakta tek dayanağım olarak görüyorum." Elini elimin üzerine koydu ve bana baktı. "Konak bize iyi gelmiyor, hep bir kargaşa oluyor." Söyledikleri doğruydu.

Başımı salladım.

Ona baktım, devam etsin diye.

"Mutluluğumu sömürdü hep konak ama hep gittim oraya, oturdum orda uyudum. Fakat ilk defa gitmek istiyorum oradan. Uzaklaşalım istiyorum Akel. Seni daha fazla tanımak istiyorum, seninle vakit geçirmek istiyorum."

Başımı salladım, "Olur, ben senin yanındayım sen neredeysen."

Geçiş bölümü oldu o yüzden kısa  oldu...  gittikçe güzelleşiyorlar bir tek bana mı öyle geliyor yoksa.. 

neyse diğer bölümde görüşürüz... kendinize çok iyi bakın.