Etki [gay]

23-İlk Adım

Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın olur mu ? 

Dün akşamı hatırladıkça istem dışı gülümsüyordum, uzun süre sonra mutlu olduğumu hissetmiştim. Ömer'e karşı hislerimin olduğunu uzun süre aklımda düşünüp duruyordum dün akşamdan sonra netleştirmiştim. Ona karşı hislerim vardı.

Konakta tek sığınağım gibiydi, ailemin bile yüz döndüğü zamanda o yanımdaydı bana hissettirmese bile.

Yemekte birbirimizi daha fazla tanımak için konuşmuştuk, sonra yürüdük.

İkimize de iyi gelmişti, en azından böyle hissediyordum. Onunda aynı şekilde hissettiğini düşünüyordum.

Uyuyordu.

Yatakta saçları dağınık bir şekilde uyuyan Ömer'e baktım. Sabah erken saatte uyanmıştım dün akşamki yorgunluğuma rağmen. Bir şeyler güzelleşecekse onun bizim aramızda olduğunu görmüştüm. Ona doğru tekrar döndüğümde bana baktığını gördüm.

Afalladım.

"Günaydın, erkencisin bugün?" Yatağın başlığına yaslandı, "Günaydın, evet öyle oldu." Bu cevabımdan sonra birkaç dakikalık araya bir sessizlik girdi.

"İstersen bugün kahvaltıyı dışarıda beraber yapalım."

"Olur, benimde okula uğramam gerek." Okul konusunu dün akşam tekrar konuşmuştum, devam edebileceğimi söylemişti. Asla böyle bir şeyi sormazdım fakat Zelal Annemin sürekli olarak okula karşı olan tutumu yüzünden Ömer'e sormuştum tekrar.

Birkaç dakika sonra, aynı anda ayağa kalkıp hazırlanmak için dolaba yöneldik.

Yaklaşık beş dakika sonra hazırdık, odadan beraber çıktığımızda ilk defa evli olduğumu hissetmiştim. Aşağı indiğimizde Ferit abiyle karşılaştık. "Hayırdır Ömer, Akel'le beraber nereye böyle sabah sabah." Ferit abim konuşurken yanına Fazilet yengem gelmişti, önce bizi süzdü sonra yüzümüze baktı. "Akel'le beraber kahvaltıya, sonra ona okula bırakacağım ben işe geçeceğim." Yanlarından ayrılırken Ferit Abimin "Okul mevzusunu kapattığımızı düşünüyordum." Dediğini duymuştum, aynı şekilde Ömer'de duymuştu.

"Evet, abi hallettim. Eşim değil mi? Ben bir sıkıntı görmüyorum okula devam etmesinde." Ferit abi, bize doğru yaklaşmaya başladığı sıra Ömer elimden tutup beni çekti ve konaktan Elele çıktık.

*

Ömer beni okula bıraktıktan sonra, okuldaki arkadaşlarımla uzun uzun sohbetler etmiş dersler hakkında bilgiler almış, konağa dönmek üzere bir taksiye bindim.

Çok iyi gelmişti, okula uğramam.

Sınavların yaklaştığını çalışmam için bir sürü konunun biriktiğini varsaymazsak eğer her şey çok iyi gelmişti bana.

Konağa girdiğimde beni Fazilet yengem karşıladı, ilk defa bana karşı olan tavrının bu kadar sert olduğunu hissetmiştim.

Neden böyle davrandığını bilmiyordum?

"Günün herhalde iyi geçmiştir Akel?" Başımı salladım, "Uzun bir süre sonra güzel bir gün geçirdim." Kaşları çatık bir şekilde beni dinledi.

Mutluluğunuzu istiyorum demişti Fazilet yengem, şuan öyle davranıyordu ki sop soğuktu.

Yanından ayrılıp içeri girdim, büyük salona baktım fakat kimse yoktu. Odama çıkıp üzerimi değiştirip rahat bir şeyler giydikten sonra yatağa uzandım.

Güzeldi fakat yorulmuştum.

*

"Akel."

Gözlerimi açtığımda bana bakan Ömer'i görmemle afalladım, uyuyakalmıştım. "Yemeğe bizi bekliyor herkes." Yataktan hızlıca kalkıp üzerimi düzelttim hemen.

"İşten ne zaman geldin." Sordum soruyla bana baktı. "Yeni geldim." Başımı sallayıp beraber odadan çıktık.

Büyük salona geldiğimizde herkes yerine oturmuş bizi bekliyordu. Ömer'le beraber yerlerimize oturduk hemen.

Ferit abinin, ara ara bize baktığını fark ettim.

"Bu evliliği istemediğini, Akel'in yüzünü görmemek için sürekli işe giden Ömer. Bugün Akel'i kahvaltıya götürdü." Ferit abi, konuştuktan sonra Fazilet yengem başını sallamıştı.

"Berdel konusunda bir kez bile sesin çıkmamıştı, bugün eşimle kahvaltıya gittim onu okula bıraktım diye konuştun." Zelal Annem bir şeyler söylemeye başlayacakken Ömer elini kaldırdı.

"Tek tek söyleyecek değilim, Akel'in okulu konusunda bir kere bile daha konuşmak istemiyorum, eşiyim izin verdim. Akel eşim değil mi ! Onunla dışarıda çıkarım ! İstediğim yere giderim size bu konuda hesap verecek değilim." Hiç kimse bir şey söylememişti. Ahmet Ağa'nın başını salladığını bile görmüştüm Ömer konuştuktan sonra.

Odaya beraber geri gelmiştik.

Kanepeye oturup, Ömer'e baktım. "Teşekkür ederim."

Bana baktı. "Rica ederim,"

"Bu arada kanepede uyumak sorununa bir çözüm getirmeliyiz artık." Bana baktı. "İstersen yatağa sen geç, ben yatarım."

"Kalıcı bir çözüm değil ki bu." Başını salladı. "O zaman şöyle yapalım beraber uyuyalım."

Bu zamanın geleceğini biliyordum, kabul ettim.

İlk adımı yemekle atmıştık, şimdi ikinci adımı atıyorduk........

Yeni bölümde görüşürüz... bu bölümü dün akşam atacaktım fakat bir sıkıntılar ortaya çıktı + çince çalışıyorum diye unuttum..

ig; not_weilan