Ang Sarap Ng Pie Mo (Book 2)

Chapter 16

Sa bawat araw, linggo at  buwan na lumipas sa buhay ng ating bidang si Cherish hindi maikukubli  ang unti unting pagbabago sa katauhan nito. She learned a lot of things.  Kung paano makipagpatintero sa agos ng buhay. Nalagpasan niya ang iba't  ibang pagsubok na ibinabato ng panahon sa kanya. Pinangarap niyang  makapagtrabaho sa eroplano ngunit hindi kinaya ng kanyang bulsa. Kaya  napunta ito sa pag aaral na maging isang caregiver. Dito yata ang  kanyang swerte dahil right before her graduation, she received a job  offer from the owner of the school she is enrolled. Agad agad na  tinanggap niya ang offer not because of mataas na sahod but because  mahirap ang maghanap ng trabaho kahit pa sabihin na nating graduate ka  na. Hindi ganun kadali minsan.

Working as a live-in  caregiver in one of the billionaires house is quite a privileged for  Cherish. Earning thousands of pesos is a big help for her and for her  family. After several months of working as a full time caregiver she  just recently bought a not so big not so small house in a certain place.  Malapit na sa city ng cebu. Napapagpatayo na din siya ng bakery na  minamanage ng kanyang pinsan at magulang. At nakapag ipon na rin ito.  But then hindi rin basta basta ang kanyang pagtatrabaho sa masungit at  malditong matanda na bawat caregiver nito pinapalayas niya kapag hindi  niya ito nagustuhan.

Pero nang dumating si  Cherish sa kanilang pamamahay, biglang nagbago ang lahat.  Hindi tumalab  ang kamaldituhan niya sa dalagang walang ginawa kundi ang ngumiti at  ipagluto siya  ng kanyang masarap na pie na kinasasabikan ng lahat  matikman.  Kaya si Lolo madito naging mabait na lolo na ito.

Ito madalas niyang  request sa dalaga na kainin niya sa hapon para sa kanyang snacks. O kaya  sa gabi. Since Cherish studied about health care alam niya kung ano ang  dapat at hindi dapat gawin sa kanyang alaga. Kaya ginagawan niya ito ng  pie na para lamang sa matanda at gumagawa siya para sa mga kasama. Kaya  naman gustong gusto siya ng mga kasamahan niya dito dahil sa pagiging  jolly niya. Ito din ang clown ng matanda kapag nalulungkot ito. Lahat ng  mga gawain niya planado.

"Bukas, ito ang lulutuin  ko kay Don Manuel, tapos dadalhin ko siya sa tabing dagat..."  nakatunganga ito sa malaking wall na may malaking white board at dito  makikita ang mga activities of the week ni Cherish. Palakad lakad ito  habang hindi inaalis ang mga mata niya sa board. "Ito ang mga activities  niya dapat. Oh magpapabili na din ako ng gamot. Then the following day  ayun check up niya... blah blah blah..." biglang nagsipasukan ang mga  kasamahan niya. Kanya kanya sila hila ng upuan at binabasa ang mga  nakasulat sa board. Akala mo professor sa isang university dahil may  hawak itong pen at eraser. Nakikibasa na rin ang kaniyang mga kasama.

"Tapos na ba yung pinapanood niyo?" tanong niya habang nagsusulat sa board.

"Tapos na yung  probinsyano at pangako sayo. Akala namin susunod ka doon at makinood sa  amin, hindi naman pala." wika ni Ate Gemma na may hawak hawak na tasa.  Nakapatong pa ang isang paa nito sa upuan habang sinasawsaw ang monay sa  mainit na kape.

"Oo nga Cherish, wala  kami tuloy kasama sa pag iyak."segunda ng kusinerang si Lola Chelsea na  panay ang ngiti dahil sa kanyang ka textmate na driver sa kabilang  pader. Si Totoy Liit(bansot din). Sila ang mga kasamahan niya sa  bahay. Wala naman siyang alam kung nasaan na ang mga kamag anakan ng  matanda. Hindi pa naman niya sinubukan magtanong sa mga kasamahan niya.

Si Mang Adonis na  driver, si Kuya Apolo na isang gardener, si Nanay Nhia na labandera, Si  Lola Chelsea na kusinera, si Manang Yenna na taga plantsa at si Ate  Gemma na taga alaga ng baracuda ni Don Manuel.

"Kuya Adonis tuloy tayo bukas po ha..." paalala niya sa driver.

"Paano kailangan maaga pa lang bukas nakahanda na kayo ni Don Manuel ha Cherish." ang kanilang driver na si Mang Adonis.