Kilitli Kalp

5.Bölüm/Duru Erdemoğlu

Keyifli okumalar...

---

"Ne?"

"Ne?" Benimle beraber Tuna'nın da ağzı şoktan açılmıştı. Ben hâlâ şoktayken kolumu birinin tutması ile kafamı kaldırdım. Tuna kolumdan tutmuş bir şeyler söylüyordu ama hiçbir şey anlamıyordum.

Ne demek üvey evladım! Ben üç yıl boyunca aslında annem olmayan kişi için mi yas tuttum. Yo yo yo hayır yalan söylüyor!

"Yalan söylüyorsun!" Diye bağırdım. Babam bana sırıtarak bakıyordu. Ağabeyim cıklayarak yanıma geldi ya da üvey ağabeyim mi demeliyim.

"Yazık. Şimdi sinir krizi geçirecek." Dedi gülerek. Ben hala şoktan çıkamamıştım onlar ise hâlâ gülüyorlardı.

"Sen bizim kızımız değilsin! Uzun zaman önce para karşılığında aldık seni." Dedi babam olmayan adam. Bir anda yere dizlerimin üstüne çöktüm. Ne yani on yedi yılımın hiçbir anlamı yokmuydu?

Tuna kolumdan tutup beni kaldırdı.

"Duru kendine gel hadi gidiyoruz burdan!" Diye Tuna'nın sesini duydum. Başımı iki yana sallayıp kendime gelmeye çalıştım, Tuna acele ile çantamı alıp beni kolumdan tutup evden çıkardı.

Hızla yürümeye başladık. Bir anda kafama Zürafa'nın sözleri dank etti. Onunda kız kardeşini fidye verilmesine rağmen onlara verilmemiş başka bir aileye vermişti o da sadece bu kadarını biliyordu. Ne yani gerçekten onların kardeşi olabilir miydim?

Bir anda durdum,benimle birlikte Tuna da durdu."Duru lütfen tekrar şoka girme." Deyip gözlerime baktı. Tuna'nın kollarından tuttum.

"Tuna bana yardım etmen gerekiyor." Dediğimde kaşları çatıldı.

"Hangi konuda?" Diye sordu merakla.

"Gerçek ailemi bulma konusunda ve sanırım bir tahminim var gel benimle." Dedim ve elinden tutup bize en yakın olan cafe'ye doğru yürüdüm.

"Duru sen şuan iyi değilsin istersen sonra ararız hem bu bu kadar kolay bir şey değil." Diye Tuna'nın nasihatlerini dinlemeyi bırakıp yürümeye devam ettim.

"Ben çok iyiyim Tuna hemde çok iyi, hiç olmadığım kadar." Dedim kendimden emin bir şekilde. Evet ailemin gerçek ailem olmadığını öğrendim,bunca zaman tuttuğum yas gerçek anneme değilmiş benim şuan yatağımda zırlayıp,depresyona girmem gerekiyor ama ne şuan ağlayacak halim var ne de depresyonla uğraşacak derdim.

Benim şuan tek derdim Zürafa'nın dediklerinin doğru olup olmadığını öğrenmek bunun için de biraz araştırma yapmam lazım.

Peki öğrendikten sonra ne yapacağım? Ya gerçekten ailem onlar çıkarsa gidip onlarla mı kalacaktım? Yani bir insana hemen anne baba diyemezsin ki.

Of! Neyse ben ne kadar da drama bağladım böyle ya ben böyle bir kız değildim hepsi o şerefsiz ikili yüzünden duygularımı altüst ettiler.

Cafe'ye vardığımızda hemen boş bir masaya Tuna'yı da çekip oturdum. Tuna da karşıma oturmuştu." Emin misin iyi olduğuna?" Dedi endişeli bir sesle.

"Hayır Emin değil Duru'yum, aynı zamandan turşu gibiyim!" Dediğimde güldü.

"Bu şakayı yaptığına göre iyisindir ayrıca o turşu değil turp olacak." Dediğinde omuz silkip arkama yaslandım.

Bir garson yanımıza gelince iki çay söyleyip gönderdim. Tuna'ya dönüp ellerimi masada birleştirdim.

"Şimdi Tuna,sana anlatmam gereken çok önemli bir konu var." Dediğimde soran bakışlarla bana bakmaya başladı.