Black Onyx

Sanırım Eğlence Buraya Kadarmış...

Yeni bir bölümle daha karşınızdayıımm!!

Kitabı gecenin bir yarısında yayınlıyorum. Eğer attığım anda okuyorsanız bu saatte neden uyanıksınız ballarım? Gidin uyuyun aaa! Her neyse uzatmadan bölüme geçeceğim. Yorumlarınız benim için çok önemli o yüzden bölüm aralarında sizin yazdıklarınızı görebilirsem çok sevinirim...

***

15. Bölüm

Eğer o yapabildiyse bende yapabilirim diye motive ederim kendimi her seferinde.

O başarmış mı? Bende başarırım.

O kazanmış mı? Bende kazanırım.

O çözebilmiş mi? Bende çözerim.

Ve o yapabildiyse bende yaparım.

Bu zamana dek kendime örnek aldığım kişinin başardığı şeyi başaramadığım olmadı. Çok iyi bir motivasyon türü olmadığının farkında olsam da kıskançlık duygusunun yaptıramayacağı şey olmadığına inanırım çoğu zaman.

Belki kıskançlığın kötü bir şey olduğunu savunabilirsiniz. Bu savunma sadece o duygunun potansiyelini keşfedememiş insanlar içindir bence.

Kıskançlık, insanda daha fazlasını yapma, daha fazlasını isteme ve daha fazlasına sahip olabilme güdülerini uyandırır.

Şimdi söyleyin bana, onun yaptığını siz neden yapamayasınız?

***
Sessizce mırıldandım şarkının sözlerini art arda hiç duraklamadan.

Radyoda çalan eski şarkıların çoğunun biliyordum. Sadece beynimi boşaltmak için öylece yatağa uzanmış, tavana bakarken dinliyordum şarkıyı. Bir yandan eşlik etmek beni rahatlatmıştı.

Geçen günlerdeki gelişmeler epey sıkıcıydı doğrusu. Halbuki eğlenmeye karar vermiştim...

Tabii başımda beni sürekli izleyip duran bir gardiyan varken -Elijah'tan bahsediyorum- eğlenmek neredeyse imkansızdı.

Damon ile olan küçük gezimizde Elijah'a yakalandığımdan kaçacağımı düşünmüş olan Elijah sürekli etrafımdaydı.

Neden benim sözüme güvenerek Katherine'i bekliyordu anlamış değilim. Yalan söylediğimi düşünmemesi gerçekten garip, değil mi?

Bir an önce gel Katherine, yoksa geldiğinde bir Elena bulamayabilirsin...

Her neyse, konuyu dağıtmayalım. En son neden bahsediyordum?

Son gelişmeler değil mi?

Stefan ben kafamı toparladıktan ve kendim olma kararı aldıktan sonra kendini açıklamak adına benimle konuşmuştu.

Eve gelmiş ve bana bir açıklama yapmıştı. Doğruyu söylemek gerekirse yaptığı şeyin açıklama olduğunu düşünmesi bile komik.

***
"Elena. Sana Katherine'e benzediğin için aşık olmadım."

Bu cümleden sonra "ne bana aşık mısın? İnanamıyooruuummm!!" Gibi abartılı bir tepki vermemek için kendimi zor tuttum. Çok komik bir sahne olabilirdi fakat ciddiyetimi korumaya karar verdim. Aynı zamanda da aklımdan geçen düşünce yüzünden gülmemeye de çalışıyordum.

Biri bildiğim şeyleri tekrar anlattığında gerçekten çok sıkılıyorum.

"Seni tanımam tamamen bir tesadüftü. Bunu söylediğimde benden nefret edebilirsin ve buna hakkın var."

Birkaç saniye duraklayarak tepkimi inceledi.

"Devam et" dedim sadece.

"Seni o kaza günü tanıdım."