Please niet haar broer!

Hoofdstuk 1, Anouk

And like the moon, we
Must go through phases of emptiness
To feel full again.

Ik leg mijn bruine, leren gedichten boekje weer terug onder mijn matras. Nu weer terug naar de echte wereld. Ik kijk in de spiegel en zie een leeg persoon terug kijken, zonder enig gevoel in haar ogen, er is geen glinstering te zien.
"Nouk! Schiet op!"
"Jaahaa."
Ik loop m'n kamer uit en loop de krakkemikkige trap af die kraakt bij elke trede en begroet m'n moeder met een geforceerde glimlach.
"Heb je al je spullen?" vraagt ze. Ik wijs zonder iets te zeggen naar de plastic tas die naast haar staat.
"Is dat alles?" "Meer heb ik niet," antwoord ik. "Nou goed, laten we maar snel gaan dan." Ik doe snel mijn 2,5 jaar oude sneakers aan en loop mijn moeder achterna het huis uit.
Ik blijf deze week bij mn beste vriendin slapen, m'n moeder heeft een rechtszaak, nee ze is geen advocaat. Iets met haar ex man die is overleden, ik hou me er liever buiten.
In de bus staar ik naar buiten, ik zie zoveel voorbij flitsen, maar probeer alles tot me toe te nemen. Van de domme koeien die staan te grazen tot de vrouw die hulpeloos naar haar lekke band staat te kijken.
Ik heb zin om bij Mila te blijven, ze brengt me zoveel geluk. Haar veel te enthousiaste verhalen, haar positiviteit en haar fel blonde haar die heen en weer zwaait als ze naar me toe rent, daar is ze dan. Ik stik bijna in de knuffel die ze me geeft.
"Noukie, ik heb je gemist ouwe! Eindelijk ben je er weer! Een hele week nog wel!"
Ik glimlach als ik haar zoete stem hoor.
"Ik weet het, ik weet het, ik ben erg misbaar"
Meteen voel ik me opgelucht. Zonder doei te zeggen tegen mijn moeder, die aan het overleggen is met Mila's vader, lopen we naar binnen. Het huis is nog steeds hetzelfde. Ik moet lachen om de baby foto's die naast de trap hangen. Ik zie een Mila in een luier lachend naar de camera staren met grote ogen.
"Niet zo staren naar m'n baby tietjes Nouk."
Ik begin te lachen. "Sorry hoor, kan niet beloven dat ik het niet nog eens doe."
"Ja snap ik, ik heb erg leuke tietjes."
Ik loop achter haar aan naar boven, ik zie een slaapkamer deur openstaan en ik moet grinniken. Ik loop naar de deur en klop voordat ik hem open doe.
"Daar ben ik weer hoor," zeg ik lachend.
"Oh god." Mila's broer, Marcus rolt met z'n ogen.
"Hoe lang deze keer?"
"Een hele week!"
Hij zucht en ik loop grinnikend weg.
Ik spring op het bed van Mila, ze komt naast me liggen.
"Dus hoe is het met Dylan?" Vraag ik.
"Ugh hou op, jongens zijn kut."
"Je neemt me de woorden uit de mond."