𝗚𝗲𝗿𝗰̧𝗲𝗸 𝗔𝗶𝗹𝗲𝗺

Takıntı 10

Arkadaşlar lütfen okudunuz yerlere yorum yaparsınız sevinirim genel olarak yapmayın

********

Aradan üç gün geçmişti Ve ben kendimi daha iyi hissediyordum Evdekiler ile Eskiye göre biraz daha iyi Anlaşıyorum

Cihan bey, ne kadar sert bir karakter olsa da bana karşı eskiye göre daha yumuşak olmaya çalışıyordu. Bunun farkındayım

Atakan ise her fırsatta Benden özür dileyip peşimi bırakmıyor Bense onu affetmeye hiç düşünmüyordum ona Çok kırılmıştım neden bu kadar kırıldığımı bende bilmiyordum normalde değer verdim insanlar dışında asla kimseden kırılmazdim

Berk, Polat ve Emir'le hala aynıdik dertleşmeye ihtiyacım olduğu zaman Emir hep yanımdaydı bana hep destek olmaya çalışıyordu

Mirana her gün daha gıcık oluyordum buldu Her fırsatta benimle uğraşıyordu Bazan ne kadar Gülsem de o kadar gıcık oluyordum Benimle fazla uğraşıyordu

Dilara hanım herkesten daha çok yakınmdaydi sanki kendime tekrar bir şey yapacağım diye korkuyordu geceler uymadan önce Dilara hanım en az üç kere beni kontrol etmek için odama sesizce giriyordu uyuduğumu düşünüyordu ama hep farkındayım bazen gece üç veye dört kere odama gelip saçımı okşuyordu

Düşüncelerim'i bozan şey odamın açılması olmuştu, gelen kişiye baktım berk olduğunu gördüm tebessüm ederek bana bakıyordu bende aynı şekilde

"Çitlembik hadi hepimiz salonda oturoyruz sende gel"

Onu kırmamak için bir şey demeden ayağa kalktım ve yanına yürümeye başladım, berk elini omzuma atarak benimle yürümeye başladı ikimiz beraber salona girdik bütün gözler bize dönerken bu durumdan ilk defa rahatsız olmadım

Galiba artık alışıyordum

Polatin çatık kaşlarıyla berke ve bana baktığını gördüm neden öyle bakıyordu ki hiç anlamadım pekte takmadım Polat bu artık tanıyordum sürekle en küçük şeye çatık olan kaşları ile tepki veriyordu

Bir şey demeden boş olan miranın yanına olan koltuğa oturdum berk'se atakanin yanına oturdu

"melek hani kedini getirecektin ne oldu neden getirmedin?"

Sordu Dilara hanım

"bu aralar biraz yorgun oldum için yarene biraz kalmasını uygun buldum"

Dedim nazik bir sesle, ne kadar onu annem olarak görmesem de kırmak istemiyordum, Dilara hanım anladım gibi kafasını sallarken yanıma olan miran konuştu

"bücür bu arada sana söylemeye unuttuk bu akşam ateş bey bize geliyor"

"ateş?"

"hastanede gördümuz adam bu akşam bize geliyor çantanı da getiriyor"

Kalbim hemen hızlı atmaya başladı bu adamdan hiç hoşlanmıyordum çok tuhaf bakıyordu aynı zamanda korkunç bir bakışı vardı

Hemen bu düşüncelerimi vazgeçip mirana tamam dedikten sonra, telefonumu çıkarıp instgram hesabıma girdim

Öyle hesabıma bakarken paylaştım eski fotoğraflara bakıyordum, ozan ben Alp ve yaren beraber cektimiz fotoğrafları bakarken dudaklarımdan küçük bir tebessüm çıktı, özlemişim