Dinler misin?

Dinler misin 2 / Bölüm 6

2/ Bölüm 6: Tuna'yı sakladığın gibi

"Yorucu bir gündü." Tuna'ya başımı aşağı yukarı sallayarak karşılık verdim. Konuşmaya bile mecalim yoktu. "Senin için daha yorucu geçmiştir gerçi. İlk iş gününde kafe tıklım tıklımdı."

"Aslında daha önce de böyle bir kafede çalışmıştım. Bu tempoya pek yabancılık çektiğim söylenemez o yüzden. Üstelik o zamanlar işle birlikte üniversite sınavına hazırlanmaya çalışıyordum." Ben gülerek anlatırken onun dikkatli bakışları üzerimdeydi.

"Ailen peki? Onlar nerede?"

"Ailem mi?" diye sordum garipseyerek. "Onları seneler önce bir trafik kazasında kaybettim."

"Ben-"

"Hiç konuşmasak mı bunları? Ben çok acıktım. Vaktin varsa birlikte yemek yiyelim mi?"

"Olur, yiyelim."

"Aşağıda çok güzel bir yer var. Menemenleri de efsane." Tepkisini fazlasıyla merak ettiğimden meraklı bakışlarım yüzünün her yerinde dolandı. O yüzünü buruşturduğunda benim yüzüme koca bir gülümseme yerleşti.

"Ben menemen sevmem pek."

"Menemen sevilmez mi?"

"Görüntüsü hoşuma gitmiyor. O yüzden hiç denemedim."

"Hiç değişmemişsin sevgilim." dedim içimden. "Her şeyi unutsan da menemene olan önyargın hâlâ eskisi gibi."

"Denememiş olmana şaşırmadım. Denesen böyle konuşmazdın."

Şu an vermesi gereken cevap şuydu: "Menemen hakları savunusu musun?" Ben de fazla tepki gösterdiğimi düşünerek mahcup olacaktım ve ardından ona patates tarifi verecektim ancak o geçmişteki diyaloğu sürdürmedi.

"Belki de." dedi. "Bir gün denersem sevilip sevilmeyeceğine karar veririm."

"Denemiştin." Yine içimden cevapladım onu. "Denemiştin ve sevmiştin sevgilim. Ben kendi ellerimle hazırlamıştım sana. O kadar güzel gülümsemiştin ki yerken..."

"Her neyse." dedim ve titrek bir nefes verdim. "Sen ne seviyorsan onu yemeye gidelim. Ben her türlü ayak uydururum zaten."

"Sahilde balık ekmek yiyebiliriz."

"Süper fikir!" Birkaç dakikalık yürüme mesafesinde olan balıkçıya vardığımızda boş bir masaya oturup balık ekmeklerimizi almaya giden Tuna'yı izlemeye koyuldum. Üzerindeki siyah kabanı onu fazlasıyla asil gösteriyordu. Dayanamayıp telefonumu çıkarttım cebimden. Birkaç fotoğrafını çekip Batu ve Selen'e yolladım.

Hazan: Hafızasız kocamla yemekteyiz.

Hazan: #sahil #balıkçıhüseyin #tolgaamatunaolan #hafızakaybı

Batu: Twitter değil burası!

Selen: #sananebatu #hazanımamuameleyapma #messi

Batu: #tm

Hazan: Asıl mesele bu mu sizce?

Hazan: Tuna ile balık ekmek yemeye geldik, diyorum! Alo!

Batu: Biz tesadüfen karşılaşmış gibi gelsek nasıl olur?

Selen: Yalnız kalmaya ihtiyaçları var Batu.

Selen: Şimdilik gitmememiz daha doğru.

Hazan: Tuna geldi!

Hazan: Kaçtım ben!