Asırların içerisinde daha kaç kez öldürecekti kendisini? Kaç yüzyıl daha acı çekecekti? Bir yandan ölesiye nefret ettiği, öte yandan da, yüzyıllarca ondan başkasını sevemeyeceği tek adam uğruna...
İmrenerek baktığı tüm o görkemli hayatın, aslında t...
Bu sebepten çok seri bir şekilde yukarı çıkıp odama gitmek istedim. Tam yanından geçtiğim sırada anında koluma yapıştı. Kolumu hızla çektim elinden. Alt dudağının kenarını ısırarak:
"İyi show du. Bravo, hiç at binmemiştin öyle mi? Hıh! Kendini akıllı sanıyorsun değil mi? Ezikliğini böylemi örtbas ediyorsun? İlgi çekerek mi.?"
"Bakın bayan Nancy, benden ne istediğinizi bilmiyorum. Neden bu nefret? Ben size ne yaptım?"
Merdivenin korkuluğuna yaslanarak kollarını birbirine bağladı. Gözleriyle etrafı şöyle bir göstererek:
"Etrafına bir bak ne görüyorsun? Sence buraya ait misin? Burası bir şato farkında mısın? Sen burada hizmetlimiz bile olamazsın. Evine dön. Bitsin bu saçmalık."
"Bak Nancy buna ben karar veririm."
Sinirlenerek kollarını hemen çözüp yüzüme yaklaştı.
"Haddini bil, yoksa bildiririm."
Anlamsız bir bakış atıp doğruca yukarı odama çıktım. Benden hoşlanmıyor ve hatta nefret ediyordu. Mete ile olan dostluğumuz mu onu kızdıran? Bazen Mete'ye baktığını fark ediyorum. Ama Mete bunun farkında bile değildi. Bir saat sonra hizmetli bayan yemeğe inmem için odama gelip haber verdi.
Aşağıya inerek yemek salonuna doğru yürüdüm. Kapıyı açtığım da upuzun yemek masası konuklarla doluydu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tuğrul masanın başında sandalyesine yan oturmuş, elinde bir dal çiçeği çevirip duruyordu. Bedeni oradaydı ama ruhen başka yerdeydi. Beni gördüğü an garip bir bakışla bana baktı. Herkesten kopuk halde kimseyle ilgilenmiyordu. Rahat tavrı dikkat çekiyor ve de dalgın ve düşünceliydi. Hiç kendini bozmadan bana baktı uzun uzun. Yerinden kalkıp yanıma doğru ilerledi. Elimi tutarak bana sıcacık gülümsüyordu. uzun zamandır ilk kez bana bu kadar yakın davranıyordu.
"Gel Esin, yanıma otur."
Masanın en başına geçtik. Sandalyemi çekip yanına oturttu beni. Nancy hemen yan tarafımda, karşısında Mete ve başucumuzda iki elini önünde bağlamış olan Bayan Meri bulunuyordu.
Konuklar sessizce yemeklerini yerken, Tuğrul bana bakıp saçlarımı yana doğru okşadı. Sonrasında boynuma doğru yaklaşarak küçük bir öpücük kondurdu.
Neler olduğunu anlamamıştım. Ne olmuştu da bana bir anda bu kadar yakın davranmaya başlamıştı. Nancy ve Mete itinayla bize bakmamaya çalışıyor, onun yerine konuklarla ilgilenip sohbet ediyordular. Yemek boyunca sürekli olarak benimle ilgilenip durdu. Arada da ayıp olmasın diye masada ki konuklarla bir iki laf konuşuyor ve yeniden bana dönüyordu. Bir an olsun elimi bırakmadan yarın akşam yapılacak olan partiyle ilgili konuştular.
Sürekli ona bakıp durdum. Beni fazlasıyla şımartıyor, ilgili ve de şefkati ile beni özel kılıyordu. Üstelik bunu herkesin içinde rahatça sergilemeside hoşuma gitmiyor değil hani.
