Trust // Bankzitters [VOLTOOID]

Hoofdstuk 4

Ik loop gehaast de school binnen en kijk op mijn mobiel. Ik heb als 1e uur... Wacht huh? Het eerste uur is blijkbaar uitgevallen. Ik zucht en voel angst opkomen. Dat betekent dat ik dit hele uur alleen moet zitten in de aula tussen allemaal onbekende mensen?! Of ik ga gewoon naar huis.. Maar dat is ook weer een half uur fietsen en dan kom ik te laat in de volgende les..

Met tegenzin loop ik richting de aula. Ik kijk angstig rond tot mijn ogen kruizen met... Robbie? Snel loop ik naar hem toe. Hij zit in zijn 1tje dus ik besluit bij hem te gaan zitten. 'H-hey' Stotter ik. 'Hoi Matt! Had jij je ook al vergist?' Zegt hij lachend. Ik knik. 'Dat word 1 uur niks doen!' Zegt hij. Ik kijk hem aan. Even kruizen onze blikken en ik slik. 'Nie zo verlegen maatje' Zegt hij lief. Ik glimlach klein. Hij glimlacht terug. 'Anders mekaar een beetje leren kennen?' Vraagt hij. Ik knik. 'Ik begin wel! Wat is je lievelingsdier?' Vraagt hij. Ik denk na. 'Een hond denk ik' Zeg ik dan zacht. 'Jouwe?' Vraag ik dan voorzichtig. 'Ik denk dan toch ook een hond' Zegt hij lachend.

We zijn al een tijdje bezig en ik begin me steeds meer op mijn gemak te voelen. De woorden komen steeds makkelijker over mijn lippen. We schieten in de lach wanneer Robbie een opmerking maakt. Dan opeens voel ik 2 handen op mijn schouders en krimp ineen. Van schrik kijk ik achterom en zie Ezra staan. 'Doe dat nóóit weer' Zeg ik geschrokken en sta op, waarna ik de jongen in mijn armen trek. 'Sorry Matt' Zegt hij grinnikend. We laten mekaar los en gelijk kijkt Ezra naar Robbie. 

'Hé je bodyguard is er ook!' Zegt hij plagend. 'Tuurlijk' Antwoord Robbie lachend en geeft Ezra een boks. Ik glimlach en ga weer naast Robbie zitten, Ezra komt er ook bij zitten. Dan zie ik opeens Robbies vrienden de aula in komen. Ik hou me stil. 'Yo Brabander!' Roept Koen. 'Ey ginger!' Roept hij plagend terug. 

'Jullie weten dat we bijna in de les moeten zitten toch?' Zegt Raoul dan. 'Oooh kut' Zegt Ezra die ook vlug opstaat. Ik en Robbie staan ook op en Ezra omhelst me stevig. 'Tot straks Matt' Zegt hij als hij me los heeft gelaten. 'Tot straks Ezz' Zeg ik zacht met een glimlach en hij loopt weg. Ik loop achter Robbie aan naar het lokaal. 

Als we aankomen zien we dat de docent er nog niet is. Ik voel mezelf licht worden en grijp me vast aan de reling. Vergeten te eten.. Ik heb het gevoel alsof ik flauw ga vallen en grijp me steviger vast. Robbie kijkt me geschrokken aan en heeft door dat er iets in goed is. Hij loopt naar me toe en pakt me bij mijn middel. Hij zegt iets, maar ik hoor het niet. Opeens voel ik mijn ogen wegdraaien en val ik weg in een zwart gat.

Pov Robbie:

Matthy doet raar en ik loop naar hem toe. Ik pak hem bij zijn middel en zeg: 'Gaat het Matt?' Hij kijkt me aan alsof ik weer te Brabants praat en dan zie ik zijn ogen wegdraaien. Hij valt naar achter en ik vang hem op. Net op tijd ving Raoul hem ook op. 'Kut! Is hier een docent?!' Schreeuwt Koen die het ook heeft zien gebeuren. 

Gelijk komt er een docent aanlopen die iedereen om ons wegduwt. 'Wat is er gebeurd?' Vraagt de docent. 'Geen idee! Opeens viel hij flauw' Zeg ik bang, bang voor wat er komen gaat. De docent knikt. 'Kan iemand hem tillen?' Vraagt hij. Raoul knikt en tilt hem op. We lopen achter hem aan richting een klein kamertje. Het lijkt op een kantoor. 'Ik haal water' Zegt de docent en loopt snel weg. Raoul legt Matthy op een pittenzak neer. 

Ik denk aan gister en aan wat Jaïr deed. Dan kniel ik naast hem neer en pak zijn gezicht vast, waarna ik mijn hand om zijn wang klem. Ik duw mijn duim zo diep mogelijk in zijn mond. Geen reactie. Raoul kijkt me raar aan. 'Rob wtf doe je?!' Zegt Raoul geschrokken. Ik negeer hem en wrijf over Matthy's keelholte. Zijn ogen schieten open en Raoul trekt Matthy overeind. Matthy maakt kokhalsgeluiden, maar ik negeer het en wacht tot hij helemaal bij bewustzijn is. 

Raoul wrijft over zijn rug. Matthy krimt ineen en kijkt nog steeds glazig voor zich uit. Zijn voorhoofd is bezweet. Ik wrijf met mijn duim over zijn keelholte. Opnieuw heeft hij kokhalsneigingen. Hij grijpt mijn pols vast en kijkt me angstig aan. Ik haal mijn duim uit zijn mond. Geschrokken komt hij op adem. 

'Waar ben ik?' Zegt hij schor als hij angstig de ruimte door kijkt. 'In een kantoortje van school' Zegt Raoul. Matthy's ogen vergroten als hij ziet hoe klein de ruimte is. Hij begint zwaar te ademen en trekt zijn benen op. Het zweet druipt van zijn voorhoofd en hij begint te trillen. 'Rustig Matt, we zijn bij je' Zeg ik. 

Dan gaat de deur open en dit was het nippertje voor Matthy en hij begint te hyperventileren. Gelijk schiet Raoul te hulp. 'Matt.. Kijk me aan' Zegt hij streng. Gelijk kijkt Matthy in zijn richting. 'Doe mijn ademhaling na, oké?' Zegt Raoul die het voordoet. Hij ademt rustig in en dan weer uit. Matthy doet hetzelfde en zoekt ondertussen naar mijn hand. Ik grijp zijn hand vast en hij knijpt er stevig in, zonder zijn blik van Raoul af te wenden. 

Niet veel later is Matthy's ademhaling weer regelmatig. 'D-dankje' Zegt hij zacht tegen Raoul. 'Geen probleem' Antwoord hij. De docent staat nog steeds geschrokken naar ons te kijken. 'Alles gaat weer goed' Zegt Raoul dan. De docent knikt en geeft het water aan Raoul. 'Ik laat jullie wel even. Als het goed is hebben jullie zo les van mij toch? Ik verwacht 1 van jullie 2 in de les, de ander mag bij Matthy blijven en wordt, net als Matthy, niet afwezig gemeld.' Zegt de docent. 

We knikken. 'Blijf jij maar bij hem Rob' Zegt Raoul die het water overhandigd. Ik knik en de docent en Raoul lopen weg. Ondertussen open ik mijn tas en pak mijn broodtrommel eruit, waar ik een energiereep uithaal.

'Hier, je moet echt even wat eten' Zeg ik en steek mijn hand uit. Hij pakt hem aan en knikt. 'Dankje' Zegt hij zacht en opent de verpakking, waarna hij er een stukje vanaf bijt.

Zodra Matthy de reep op heeft, wilt hij opstaan, maar zakt in mekaar van de vermoeidheid. Ik vang hem op. 'Doe dat nog maar niet' Zeg ik en trek hem in mijn armen. Hij raakt in lichte paniek van mijn armen rond zijn lijf. 'Shhh... Ik doe je niks...' Probeer ik hem rustig te sussen. Tranen verlaten zijn ogen. Geschrokken laat ik hem los. 

Ik ga naast hem zitten op de pittenzak. 'Matt, kijk me is aan maatje' Zeg ik zacht. Hij heeft zijn benen ondertussen opgetrokken en kijkt me aan met betraande ogen. 'Ik doe je niks, echt niet' Zeg ik rustig en pak hem weer zachtjes vast. Hij krimpt opnieuw ineen. Ik trek hem rustig tegen me aan. Toch legt hij voorzichtig zijn hoofd op mijn borst. Ik sla een arm om de blonde jongen heen en wrijf over zijn zij. Hij ontspant en sluit zijn ogen. 

Niet veel later voel ik zijn ademhaling regelmatig worden. Het voelt fijn om hem in mijn armen te hebben. Het gevoel dat hij me vertrouwd en weet dat hij veilig is in mijn armen. Ik zou hem nooit iets laten overkomen, hij is veilig bij mij en ik hoop dat hij dat ook weet. Ik pak zijn hand voorzichtig vast en knijp er zachtjes in.