P4
မင္းသိေနတာလား..ဖိုးခြား။
ေအး...သိတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ရိပ္မိတာပါကြာ.
ငါေလ အေစာကို တကယ္ခ်စ္မိေနၿပီကြာ။
ဖြင့္ေျပာလိုက္ေလ.မင္းကလည္း
ငါမေျပာရဲဘူး။အေစာ ငါ့ကို မုန္းသြားမွာေၾကာက္တယ္။အေစာက ယမင္းကို ဖြင့္ေျပာမလို႔တဲ့..ေအးေလ။ဟုတ္တာဘဲ သဘာဝတရားကို လြင္ဆန္လို႔မွမရတာ။
ဟန္သာရာ.. အလိုမေတြးပါနဲ႕။ေမတၱာဆိုတာ ေရာင္ျပန္ဟတ္မွာပါ..ဘာမွ ဝမ္းနည္းမေနနဲ႕
လာ.....အျပင္ကေအးတယ္..မထဲဝင္ရေအာင္။က်ေနာ္လည္း ဟန္သာကို အတင္းဆြဲေခၚကာ တဲထဲသို႔ျပန္ဝင္လာခဲ့တယ္။
...........
ေစာဒီပါ..ခုနက ညသံနဲ႕မလို႔ေတာ္ေတာ္လည္းက်ယ္တဲ့ ရွိုက္သံေလးေၾကာင့္ တဲအျပင္ထြက္ၾကည့္ေတာ့...
ဖိုးခြားနဲ႕ေပါက္စ
ေပါက္စက ငိုေနတာလား။
က်ေနာ္လည္းသူတို႔နားမသြားေသးဘဲ။
တဲဝ နားေလးမွာရပ္ေနမိလိုက္တယ္..
က်ေနာ္ၾကားလိုက္ရတဲ့စကား..က
ငါအေစာကို ခ်စ္တယ္တဲ့..ေပါက္စက က်ေနာ့္ကိုခ်စ္ေနတာလား..ဒါေပမဲ့မျဖစ္နိုင္ပါဘူးေလ။ နားၾကားမွားတာျဖစ္မွာပါ
............
က်ေနာ္လည္းသူတို႔နားမသြားဘဲ တဲထဲသာျပန္ဝင္လာခဲ့တယ္။ခနေနေတာ့..ေပါက္စလည္းတဲထဲဝင္လာၿပီး..က်ေနာ့္ေဘးမွာဝင္လွဲလိုက္တယ္..က်ေနာ့္ဘက္ကိုမလွည့္ဘဲ..ဟိုဘက္လွည့္သြားတဲ့ေကာင္ေလးကို က်ေနာ္ေစာင္ၿခဳံေပးလိုက္ေတာ့။သူကက်ေနာ့္ဘက္ကိုလွည့္လာတယ္။
ငိုထားတာလား။ေပါက္စ
အြန္း
ဘာလို႔လည္း။
အေကာင္ကိုက္လို႔
ေပါက္စက က်ေနာ့္ကို အေကာင္ ကိုက္လို႔ဆိုၿပီးလိမ္တယ္။
မ်က္လုံးေတြနာလိမ့္မယ္..မငုိနဲ့တော့.တိတ္။ဟုဆိုၿပီး က်ေနာ္လည္း ေပါက္စ ပါးေပၚက အရည္က်ည္ေလးေတကိုသုတ္ေပးလိုက္တယ္။
ထိုအခါ.ၿပဳံးျပၿပီးအိပ္သြားေသာေပါက္စကို
ေစာင္အေသအခ်ာၿခဳံေပးလိုက္တယ္..
............
မနက္
ေပါက္စ... အကို ယမင်းတို့ဘက်သွားလိုက်ဥမယ်။လ်ုက်ဥမလား
ဟုတ္လိုက္ခဲ့မယ္ေလ အေစာ။
၂ေယာက္သားေလွ်ာက္လာလိုက္တာ
မိန္းကေလးေတြေနတဲ့အေဆာင္နားေလးေရာက္လာခဲ့တယ္။
