កុមារា27ឆ្នាំ (ចប់)

ភាគ27+28 កំហុស

"ហិហិ...អូនស្រលាញ់បងខ្លាំងៗបំផុតហើយណាលោកប្តីសឺតត....មើលថើបមួយទៀតសឺតត..."ថេយ៉ុងនិយាយចប់គេក៏សុីញ៉េនៅលើឯកសារមួយនោះ..។
"អូនសម្លាញ់...អូនកំពុងធ្វើឱ្យបងមានអារម្មណ៍ហើយណា"ជុងហ្គុកពោលទាំងចរិតខូចខិល
"ណ៎ែកគិតអ្វីនឹងឆាប់បញ្ឈប់ការគិតភ្លាមខ្មាស់គេណាស់"ថេយ៉ុងនិយាយទាំងអៀនខ្មាស
"សឺតត...បានហើយថ្ងៃនេះបងនាំអូនទៅកន្លែងមួយ"រាងក្រាស់និយាយចប់ក៏បីររាងតូចរត់ចូលឡានម្តងគ្មានបានគិតស្អីទេ។
"ណ៎ែក...អាជីនអុីងប្រសិនឯងបីយើងដូចជាចៅហ្វាយធំបីចៅហ្វាយតូចមិនដឹងថាល្អប៉ុណ្ណាទេណ៎"ម៉ែងឆីងនិយាយទាំងស្រមើស្រមៃ
"ផូស...កុំគិតអ្វីផ្តេសផ្តាសយើងអត់ស្រលាញ់ប្រុសទេវើយ"ជីនអុីងអត់មិនបានក៏ដាក់មួយកាញ៉ម៉ងទៅ
"ហឺយយ...ឯងណេះនិយាយលេងសោះក៏មិនបាន"ម៉ែងឆីងពោលទាំងសម្លក់ជីនអុីង
"ខ្ពើមនិយាយជាមួយឯងណាស់"ជីនអុីងនិយាយចប់ក៏ដើរចេញទៅបាត់ទុកឲ្យម៉ែងឆីង ឈរសម្លក់គេពីរក្រោយម្នាក់ឯង។
នៅក្នុងរថយន្តមានតែថេយ៌ហ្គុកប៉ុណ្ណោះដោយរាងក្រាស់ជាអ្នកបើកឡានចំណែកឯរាងតូចក៏សម្លឹងទៅកាន់ ទេសភាពយ៉ាងមានក្តីសុខអ្វីដែលរឹតតែពិសេសទៀតនោះគឺខ្យល់ធម្មជាតិ។
"បងនាំអូនទៅណា??"ថេយ៉ុងងាកមកសួរជុងហ្គុកទាំងជ្រួញចិញ្ជើមព្រោះតែគេទើបចាប់អារម្មណ៌ថានេះគឺជិះឡានអស់រយះពេល3ម៉ោងហើយនៅមិនទាន់មកដល់ទៀត
"បន្តិចទៀតដល់ហើយ"ជុងហ្គុកក៏តបទៅវិញទាំងញញឹមដាក់រាងតូច
"ក៏បាន.."ថេយ៌ក៏មិនបានសួរទៀតក៏យកអារម្មណ៍ដាក់លើទេសភាពខាងក្រៅវិញចំណែកឯជុងហ្គុកក៏រួចញញឹមបន្តិចក្រោយមករថយន្តក៏ឈប់នៅជ្រាយកុង
"ជុង...អូនមានអារម្មណ៍ថា ឮសម្លេងអ្វីក៏មិនដឹង....បងឮទេ??"ថេយ៉ុងគ្រាន់តែឡានឈប់ភ្លាមស្រាប់តែសួររាងក្រាស់តែម្តងហើយ
"សម្លេងអ្វីទៅ?"ជុងហ្គុកដឹងតែគេធ្វើជាមិនដឹង
"គឺដូចជា...អូនចុះទៅមើលសិន... WOW...សមុទ្រជុងហ្គុក...បងមកក្រៅមកស្អាតណាស់"ថេយ៉ុងដោយចង់អស់ចម្ងល់ក៏បើកទ្វារឡានចេញមកក្រៅតែអ្វីដែលគួរឲ ភ្ញាក់ផ្អើលនោះគឺគេ បានឃើញផ្ទៃសមុទ្រពណ៌ខៀវមើលទៅស្រស់ស្រាយណាស់។
"ចូលចិត្តទេ"រាងក្រាស់ក៏ចូលមកក្រសោបចង្កេះមួយក្តាប់របស់ថេយ៉ុងហើយ ចង្ការរបស់គេក៏ដាក់ទៅលើស្មារបស់រាងតូចផងដែរមើលទៅពិតជា ផ្អែមល្ហែមណាស់។
"អឹប...ចូលចិត្តណាស់"ថេយ៉ុងតបទាំងកាន់ដៃរបស់រាងក្រាស់ហើយក្បាលក៏ផ្អែកនឹងស្មារបស់ជុងហ្គុក។
"ជុងហា៎.."ថេយ៉ុង
"បាទ?មានអ្វីមែនទេថេយ៌?"ជុងហ្គុក
"ហេតុអ្វីក៏បងស្រលាញ់អូន?ហើយតាំងតែពីរពេលណា?"ថេយ៉ុងនៅសុខៗក៏សួរសំណួរមួយនេះទៅកាន់ជុងហ្គុក
"បងមិនដឹងទេ"
"អុញ!ហេតុអ្វីទៅ?ហេតុអ្វីក៏បងមិនដឹងឬក៏បងមិនបានស្រលាញ់អូន?"
"សឺតត...មិនមែនបង មិនស្រលាញ់អូនទេតែបងចង់មានន័យថាបងមិនថាស្នេហារបស់បងដែលមានចំពោះអូនតាំងតែពីរពេលណាទេតែបងដឹងថាបងស្រលាញ់អូនណាស់"
"ឲ្យអូនជឿជាក់ចិត្តបងបានទេ?ថាបងស្រលាញ់អូន?ចុះបើទៅថ្ងៃមុខមានមនុស្សស្រីដែលល្អហើយស្អាតឆ្លាតជាងអូនបងស្នេហ៍គេទេ??"រាងតូចសួរដោយចង់ដឹងគេពិតជាខ្លាចណាស់មានថ្ងៃនោះមកដល់គឺខ្លាចថាបរុសដែលឱបក្រសោបគេពេលនេះគឺបែកចិត្តលែងស្រលាញ់គេ។
"ថេយ៌មើលភ្នែកបងហើយយកដៃអូនមកស្ទាបបេះដូងបង អូនត្រូវដឹងណាថាចនជុងហ្គុកមួយជីវិតនេះមានតែប្រពន្ធតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះហើយបងក៏គ្មានថ្ងៃបោះបង់អូនដែល ដឹងទេម្ចាស់ជីវិតរបស់បងបងស្រលាញ់អូនគឺជាអូនហើយបងក៏មិនបានខ្វល់ឡើយទៅថ្ងៃខាងមុខអូនមានមុខជ្រាជ្រួញមិនស្អាតស្បែកស្រអាប់ ឬក៏ទៅជាបែបណាក៏ដោយបងមិនចាក់ចេញពីរអូនឡើយ"ជុងហ្គុកបានទាញរាងកាយរបស់ថេយ៉ុងឲ្យប្រសព្វជាមួយនឹងកែវភ្នែករបស់គេលើកដៃតូចៗរបស់ថេយ៌ដាក់នៅលើដើមទ្រូងរបស់ខ្លួន ។រួចក៏ពោលពាក្យសម្តីស្នេហាមិនលេងសើចគ្រប់ពាក្យគ្រប់ម៉ាត់គឺមានន័យទាំងអស់។
"អ្ហឹក...ជុង...អូនក៏ស្រលាញ់បងដែលអ្ហឹក...អូនមិនដឹងថាអារម្មណ៍បែបនេះវាមានតាំងតែពីរពេលណាទេ តែអូនដឹងថាអូនស្រលាញ់ពូគឺស្រលាញ់ពូជុងហ្គុកអរគុណបងដែលចូលមកចំណែកដែលខ្វះខាត់ក្នុងជីវិតអូន"ថេយ៉ុងយំឱបជុងហ្គុកដោយក្តីរំភើប។
"បងក៏អរគុណអូនដែលចូលមកក្នុងជីវិតរបស់បង"ជុងហ្គុកញញឹមដូចជាពន្លឺរស្មីដៃអង្អែលសក់របស់ថេយ៉ុងតិចៗខ្សែកភ្នែកសម្លឹងទៅកាន់សមុទ្រដោយអារម្មណ៌ មនោសញ្ចេតនា។ប៉ុន្តែពួកគេមិនដឹងឡើយថាគ្រប់សកម្មភាពរបស់គេគឺត្រូវបានមនុស្សស្រីម្នាក់លួចមើលពីរចម្ងាយ..។
"ហឺស...គីមថេយ៉ុង...គឺឯង...ឯងត្រូវតែសង់ការឈឺចាប់របស់យើង"សម្លេងមនុស្សស្រីម្នាក់បានពោលពាក្យទាំងសង្កត់ឈ្មោះរបស់ថេយ៉ុងមើលទៅនាងហាក់បីដូចជាមានគំនុំអ្វីអញ្ចឹង (អ្នកទាំងអស់គ្នាមានចាំទេថានាងជាអ្នក?ការពិតទៅនាងគឺជា គួស្នេហ៍របស់ឡុងឈីងនេះឯងអ្វីដែលនាងចង់គំនុំជាមួយថេយ៉ុងនោះគឺរឿងហេតុបែបនេះ÷)
ෆ╹ ស្រម៉ៃ╹ෆ
" អួយ៎ ឯងជាអ្នកណា?? ហុឹក.. មិចក៏ធ្វើដាក់យើងបែបនេះ? ឯងៗ...ៗ...ឯង... ពួកឯង... ចាំតែមើលទៅ ខ្ញុំនឹង ទៅប្រាប់ បង ឡុងឈីង ហុឹក.. ពួកឯង ចាំតែចូលដេកក្នុងគុកទៅ " ស្រស់ ស្អាតម្នាក់នោះ នៅតែព្យាយាមនិយាយ ពាក្យគម្រាមកំហែងទៅកាន់ ថេយ៉ុងជាមួយនឹង បរុស ឈុតខ្មៅម្នាក់ទៀត  ទាំងដែលខ្លួនគេពេលនេះ មិនដឹងថា អាចមានជីវិត ឃើញពន្លឺថ្ងៃតទៅទៀតនោះអត់ទេ។
" សម្តីរបស់នាង ពិតជា ខ្លាំងគ្រាន់បើ " ថេយ៉ុង យកស្រោមដៃមកពាក់ហើយក៏ លើកដៃដ៏ស្រឡូន ទៅច្របាច់ ថ្ពាល់ដែល រលួយ របស់ស្រីស្រស់ ។ កាន់តែធ្វើឲ្យនាងមានភាពឈឺចាប់កាន់តែខ្លាំង សម្លេងយំយែកស្រែកទ្រហោយំ យ៉ាងគួរឲ្យឧបសម្បា