កុមារា27ឆ្នាំ (ចប់)

ភាគ25+26 ខ្វះគ្នាមិនបាន

"ចៅហ្វាយដេកក្រៅបន្ទប់ឬដេញក្បាលឯងចេញទេតោះកុំចេះដឹងរឿងចៅហ្វាយអត់ល្អទេ"ជីនអុីងនិយាយចប់ក៏ទៅបាត់
"មិនចេះដឹងរឿង ចៅហ្វាយទេ"ម៉ែងឆីងក៏ធ្វើមាត់ពេបបែបជ្រិញជីនអុីង
♡ Night♡
យប់រាត្រីក៏មកដល់អាកាសធាតុក៏ចុះត្រជាក់ខ្លាំងទៀតធ្វើឲ្យអ្នកគេងក្រៅបន្ទប់ឱបដៃឱបជើងព្រោះតែរងារជាពន់ពេកតែអ្នកនៅក្នុងបន្ទប់វិញក៏រសាត់រសល់
ក្នុងអារម្មណ៍គេងមិនលក់៕
"ក្រាកក...."ទ្វាបន្ទប់ត្រូវបានបើកដោយស្នាដៃរបស់រាងតូចឈរសម្លឹងទៅកាន់រាងក្រាស់ដោយក្តីបារម្ភនេះគេធ្វើហួសហែតពេកទេ??មើលចុះអាណិតគេងឱបខ្លួនព្រោះតែរងារ។
"ជុងហ្គុកក្រោកឡើង"ថេយ៉ុងមិនអាចដាច់ចិត្តបានក៏លើកដៃទៅទះថ្ពាល់របស់រាងក្រាស់តិចៗតែជុងហ្គុកគេងឡើងដូចជ្រូកចឹងទោះបីជារាងតូចបានដាស់ហើយក៏មិនទាន់ងើបដែល។
"ជុងហ្គុក....ហា៎...នេះគេងស្ពឹកដល់ម្លឹងឬ??"ថេយ៉ុងពោលទាំងហួសចិត្ត
"ហឺស ..ក៏បាន"រាងតូចគិតមួយសន្ទុះហើយស្រាប់តែរត់ទៅយកភួយក្រាស់យកមកក្រាលនឹងឥដ្ឋដើម្បីងាយស្រួលគេងហើយក៏យកភួយដណ្តប់នឹងខ្នើយឲ្យជុងហ្គុកនឹងគេមួយ។
"បើបងមិនក្រោកទេដេកចឹងម៉ងទៅ"ថេយ៉ុងនិយាយចប់ក៏គេងកើតដៃរបស់រាងក្រាស់នៅមុខទ្វារបន្ទប់ចេញចូលតែម្តងហើយ។(គេងកន្លែងណាមិនសម្ខាន់អ្វីដែលសម្ខាន់គឺមានបងនឹងអូន)ពួកគេទាំង2នាក់គេងលក់ឱបគ្នាយ៉ាងមានក្តីសុខ..។
"ហឺមម...ថេយ៉ុង??នេះក្មេងអើយក្មេងសឺតត..."ជុងហ្គុកមានអារម្មណ៍ថាស្ពឹកស្រពន់ដៃក៏បើកភ្នែកតែក៏ប្រទះភ្នែកថេយ៉ុងដែលកំពុងតែគេងកើយដៃរបស់គេង
"ស្អាតតែទាស់ត្រង់ញ៉េញពេក"ជុងហ្គុកយកដៃម្ខាងអង្អែលផ្ទៃមុខរបស់ថេយ៉ុងដោយអារម្មណ៍ពោលពេញទៅក្តីសុខជាពន់ពេក
"អឹប...ឱបអូនកុំទៅណាចោលអូន"ថេយ៉ុងនិយាយទាំងមីមើ
"សឺតតត...កុំភ័យបងគ្មានថ្ងៃទៅណាឡើយព្រោះជីវិតបងគឺជារបស់អូនហើយ"ជុងហ្គុកពោលពាក្យយ៉ាងប្រាកដមិនលេងសើចអ្វីទាំង។រួចក៏បន្ថែមកម្លាំងដៃឱបក្រសោករាងកាយតូចស្តើងនៅក្នុងដើមទ្រូងហាប់ណែនរបស់គេយ៉ាងមានក្តីសុខ។
♡ Good morning♡
"អួយ៎ម្ចាស់ប្រុសខ្ញុំ"ម៉ែដោះដើរមកពីរជ្រុងម្ខាងក៏ស្រាប់តែប្រទះភ្នែកឃើញថេយ៌ហ្គុកគេងឱបគ្នានៅមុខទ្វាចេញចូលដូចជាគ្មានជំពាក់នរណាម្នាក់ឡើយ
"អ្នកប្រុសជុងហ្គុក"ម៉ែដោះក៏ប្រញាប់ដាស់រាងក្រាស់ឲ្យភ្ញាក់ព្រោះបើមានអ្នកណាមកមើលឃើញពួកគេស្ថិតក្នុង ដ្ឋានភាពបែបគឺពិតជាខ្មាសគេជាមិនខាន់ឡើយ។
"ហុឺម...ម៉ែដោះ...ភ្លឺហើយមែនទេ"ជុងហ្គុកនិយាយទាំងមិនទាន់អស់ងងុយ
"ចា៌!ភ្លឺហើយអ្នកប្រុសរបស់ខ្ញុំឆាប់ក្រោកឡើង ហេតុអ្វីក្នុងបន្ទប់អត់នាំគ្នាទៅសម្រាកបែបជាមក..."ម៉ែដោះពោលពាក្យបានត្រឹមនេះក៏អស់សំណើចនេះជាលើកទី១ហើយដែលឃើញបែបនេះ
"ហួយ៎...ម៉ែដោះ...បានហើយខ្ញុំក្រោកហើយ"ជុងហ្គុកនិយាយទាំងខ្មាសម៉ែដោះ
"ចា៌អញ្ចឹងខ្ញុំទៅចង្អិនអាហារឲ្យអ្នកប្រុសទាំងពីរណា"ក្រោយពីរនិយាយចប់គាត់ចេញទៅបាត់
"ថេយ៉ុងសឺតត..ស្ពឹកម្ល៉េះអូនក្រោកឡើងភ្លឺហើយ"ជុងហ្គុកដាស់អ្នកជាប្រពន្ធទាំងមានអារម្មណ៌ក្នក់ក្នាញ់
"ហុឹម...?? ភ្លឺហើយ???តែហេតុអ្វីអូនមើលអ្វីមិនឃើញអញ្ចឹងលោកប្តី"
"អូនមើលមិចឃើញទៅបើសិនអូនអត់បើកភ្នែកផង???"ជុងហ្គុកពោលទាំងហួសចិត្ត
"អររ៎មែនតែភ្នែកអូនបើកអត់កើតទេ"
"ហឺស...បានៗបងបីអូនទៅងូតទឹក"រាងក្រាស់និយាយចប់ក៏បីរាងកាយរបស់ថេយ៉ុងចូលបន្ទប់ទឹកដើម្បីរៀបចំងូតទឹកឲមនុស្ស ឧស្សាហ៍ពួកគេទាំងពីរគឺប្រើពេលពិតជាយូរគួរសមទម្រាំតែងូតទឹកហើយស្លៀកពាក់រួចហើយ..។
"ជុងហ្គុកអូនមិនចង់ក្រោកទេបងឲ្យអូនគេងបន្តរទៅណា"ថេយ៉ុងនិយាយទាំងមិនទាន់អស់ងងុយ
"តែអូនរកគេងទាំងសក់សើមបែបនេះវាមិនល្អទេបងជូតសក់ឲ្យអូនសិន"ជុងហ្គុក
"ហុឹម..."ថេយ៉ុងក៏មិនបានមាត់អ្វីទៀតក៏គេងលក់បាត់ទៅ(យីស៎កូនហើយដល់ម្លឹងផងហុី??")
"ហឺយយយយ....រួចហើយ"ជុងហ្គុកដក់ដង្ហើមធំបន្តិចព្រោះគ្រប់យ៉ាងគេធ្វើតួនាទីប្តីល្អរួចហើយទើបគេចូលទៅងូតទឹកខ្លួនឯងម្តង។
"អុញ៎...បាត់ប្តី.."ថេយ៉ុងបើកភ្នែកធំៗនឹងងើបមកយ៉ាងលឿនស្វាំងដូចគេទះ10 កំភ្លៀង។
"ជុងហ្គុកហា៎..."ថេយ៉ុងស្រែកហៅរាងក្រាស់ប៉ុន្តែអ្នកដែលនៅក្នុងបន្ទប់ទឹកអត់បានឮសម្លេងរបស់កូនស្វាឡើយ។(កុំប្រាប់ហាស៌ថាដេកក្នុងអាងទឹកទៀតហុីហើយគូរស្នេហ៍របស់គេអីក៏ដូចគ្នាម្ល៉េះ?មិនដឹងថាថ្ងៃនឹងបានញ៉ាំបាយអត់ទេបើម្នាក់ៗគឺរវល់តែដេកបែបនេះនោះ)
"ជុងហ្គុក...ឮសម្លេងទឹក??សំណាងអត់ចាក់សោ..ហឺយយ...ប្តីឆាប់ក្រោកឡើងភ្លាមមកគេងអីនៅនឹង"ថេយ៉ុងក៏ស្រែកដាក់ត្រចៀករបស់រាងក្រាស់ឲ្យភ្ញាក់
"អួយ៎...ថេយ៌ៗ...មិនមែនបងគេងទេគឺភ្នែកបងនៀកវាងងុយ"ជុងហ្គុក
"តោះលឿនឡើងនេះម៉ោង11ហើយអូន ឃ្លានណាស់"ថេយ៉ុង
"ហុឹម..ទទួលបញ្ជាលោកឯកឧត្តម"ក្រោយពីរនិយាយគ្នារួចហើយពួកគាត់ទាំងពីរក៏ចុះមកក្រោកដោយកាន់ដៃគ្នាឡើងផ្អែមល្ហែមធ្វើឲអ្នកបម្រើទាំងអស់គឺលួចញញឹម។
"មើលស្អី?មិនទៅធ្វើការទេ?"ជុងហ្គុក
"ណ៎ែក ធ្វើស្អីនឹងហេតុអ្វីក៏កាចដាក់ពួកគាត់បែបនេះ??"ថេយ៉ុង
"មានណាតោះអូនថាក្រែងឃ្លានមែនទេ?មកណេះមក"ជុងហ្គុកក៏ប្តូរទឹកមុខកាចមកជាស្លូតបូតវិញរួចក៏ទាញក្រសោបចង្កេះថេយ៌ឲអង្គុយលើភ្លៅរបស់ខ្លួនទោះបីជាមានការបដិសេធក៏រាងក្រាស់អត់ខ្វល់។
"ឆាប់ញ៉ាំទៅក្រែងអូនថាឃ្លាន?ហេតុអ្វីក៏មើលមកបងចឹង?មានអ្វីមែនទេ?"ជុងហ្គុកសួរដោយចម្ងល់

"បញ្ចុកអូន"ថេយ៉ុងនិយាយទាំងញញឹមលឹបភ្នែកយ៉ាងគួរឲ្យស្រលាញ់
"បាទម្ចាស់ប្រុស"ជុងហ្គុកនិយាយទាំងក្រវីក្បាលបន្ទាប់មកក៏បញ្ចុកអាហារឲ្យរាងតូចញ៉ាំឲ្យឆ្អែត ការពារញ៉ាំអាហារក៏បញ្ចេញសេចក្តីរីករាយ។
"ឆ្អែតហើយ.."ថេយ៉ុងពោលទាំងផ្អែកក្បាលលើស្មារបស់រាងក្រាស់ដៃទាំងសង់ខាងអង្អែលពោះ
"សឺតត...ក្រអូបណាស់"ជុងហ្គុកសម្លឹងមើលមុខរាងតូចអត់មិនបានរួចឆ្មក់ស្នាមថើបម្តងទៀត
"ប្តីហាស៎បើពួករៀបការហើយពួកយើងគួរតែក្រេបទឹកឃ្មុំនៅណាល្អទៅណ៎?"ថេយ៉ុង
"នៅសមុទ្រល្អទេ?"ជុងហ្គុក
"ហិហិល្អៗតែថាពួកយើងទៅពេលណាទៅ?អូន...ចង់ទៅទីនោះណាស់ដឹងទេលោប្តី..."ថេយ៉ុងក៏បញ្ចេញចរិតញ៉េកញ៉ាកដាក់រាងក្រាស់ដើម្បីយកចិត្តយកថ្លើម។
"ចឹងទៅឥឡូវនេះទៅល្អទេ?"ជុងហ្គុក
"ហាស៎ពិតមែន?បងមិននិយាយលេងទេឬ?"ថេយ៉ុងសួរបញ្ជាក់
"តែមុនទៅអូនសុីញ៉េលើក្រដាស់នេះសិនទៅ"ជុងហ្គុកក៏ធ្វើដៃសុីញ៉ូឲ្យម៉ែងឆីងយកឯកសារមកដាក់លើតុជាមួយនឹងប៊ិចមួយដើមផងដែរ
"នេះគឺ..."សួរទាំងមានការភ្ញាក់ផ្អើល ព្រោះគ្រប់យ៉ាងប្រសិនបើថេយ៉ុងសុីញ៉េតែបន្តិចគឺអ្វីដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ជុងហ្គុកគឺជារបស់គីមថេយ៉ុងពាក់កណ្តាល។
"លិខិតអាពាហ៍ពិពាហ៍...ហើយក៏គ្រប់យ៉ាងរបស់បង"ជុងហ្គុក
"ចឹងល្អហើយស្រួលពេលប្តីមានស្រីថេយ៉ុងនឹងលួចទៅឲ្យអស់"ថេយ៉ុង
"បងគ្មានថ្ងៃមើលអ្នកណាចូលភ្នែកដូចអូនឡើយ "
"ត្រឹមតែចូលភ្នែកទេ??"
"អត់ទេគឺជ្រាបពេញបេះដូងរបស់បងទាំងមូល"

The continue Write Kim lin 💜👈 vote pg