កុមារា27ឆ្នាំ (ចប់)

ភាគ9+10 : ពូងូតទឹកឲ្យអូនណា

"ម៉ែដោះអាចចេញទៅក្រៅបានហើយ"ជុងហ្គុកពោលទាំងសម្តីគោរពបែបគ្មានជាតិ
"តែអ្នកប្រុសចុះ..." ម៉ែដោះនិយាយមិនទាន់ចប់ផងក៏ត្រូវរាងក្រាស់កាត់សម្តី
"ចុះជាអ្នកមើលគេ"ជុងហ្គុក
"ចា៌"ម៉ែដោះក៏មិនមាត់អ្វីទៀតដែលគឺមានតែឱនគោរពរួចក៏ចាកចេញ ក្នុងបន្ទប់ពេលនេះគឺមានតែថេយ៌ជុងហ្គុកប៉ុណ្ណោះ។
"ពូ...ហេតុអ្វីក៏ពូនៅទីនេះ" ថេយ៌សួរទៅកាន់អ្នកម្ខាងទៀត
"ពូទេដែលត្រូវសួរឯង ឆាប់ទៅងូតទឹកទៅ"ជុងហ្គុកអត់និយាយច្រើនក៏ដេញថេយ៌ឲ្យទៅងូតទឹកតែម្តង
" ពូៗ...អូនថេយ៌អត់ចេះងូតទឹកទេ ហុឹក" ថេយ៌ និយាយទាំងយំព្រោះតែខ្លាចរាងក្រាស់
"ហេតុអ្វីមិនចេះគ្រាន់តែងូតទឹកប៉ុណ្ណឹងខ្លួនឡើងធំដូចដំរីទៅហើយ"ជុងហ្គុកនិយាយសម្លេងតិចៗទេប៉ុន្តែក៏ធ្វើឲថេយ៌មានអារម្មណ៌ភ័យខ្លាចជុងហ្គុកដែល
" អូនមានទាន់ធំទេអូនទើបតែអាយុ7ឆ្នាំអូននៅផ្ទះមានប៉ាម៉ាក់គាត់ងូតទឹកឲនៅបញ្ចុកអាហារឲថេយ៌ញ៉ាំទៀតពេលអូនបទជើងគាត់លាងគូថឲអូនទៀតនៅមានច្រើនទៀតហុឹក Mommyអូនអត់ថាអីឲអូនផងចុះពូហ៌ហេតុអ្វីក៏ថាឲអូនចឹងហុឹក ដឹងអត់ថាអូនខ្លាចហុឹក បើពូអត់ងូតទឹកឲ្យអូនក៏មិនបាច់ងូតក៏បានដែលអូនអត់ចង់បង្ខំទេហុឹកអូនទៅផ្ទះអូនវិញហុឹកពូឯងអាក្រក់ណាស់ហុឹក"ថេយ៌អង្គុយយំរៀបរាប់ប្រាប់ទៅកាន់រាងក្រាស់ ធ្វើឱ្យអ្នកដែលឈរស្តាប់គឺគាំងស្តូក
"អឺៗ....ឈប់យំៗ...ពូយងូតទឹកឲ្យថេយ៌ក៏បាន កុំយំៗណា តោះពូងូតទឹកឲ្យ" ជុងហ្គុក អស់ជម្រើសគឺមានតែធ្វើតាមនឹងប៉ុណ្ណោះ
" ហុឹក..ធ្វើចឹងបានត្រូវហុឹក..អូនដោះខោអាវសិន " ថេយ៌ឆ្លើយហើយក៏ដោះខោចោលរកតែជុងហ្គុក ហាមស្ទើរតែមិនទាន់
"ថេយ៌ ហឺយយយ..." ជុងហ្គុក ដង្ហើមមួយដង្ហើម.
"បាទ..ហិហិ រួចហើយពូតោះងូតទឹកឲ្យអូន" ថេយ៌ (បញ្ចាក់រាងកាយរបស់ថេយ៌គឺគ្មានអ្វីបិទបាំងឡើយ)
"ក្អឹក...បាទៗ.."ជុងហ្គុក និយាយទាំងអារម្មណ៌ឡើងកម្តៅប៉ុន្តែគេមិនអាចបំពានឡើយមានតែខាំមាត់សង្កត់ចិត្តប៉ុណ្ណោះ
"ពូហា៎ ឈប់មើលអូនបាននៅអូន រងារណាស់អូនចង់ងូតទឹក "ថេយ៌
"អររ៎ បាទៗតោះ ថេយ៌ក្រែងថាទៅងូតទឹកហេតុអ្វីក៏មិនទៅ?" ជុងហ្គុកនិយាយទាំងមានចម្ងល់មិនយល់អំពីរអាល្អិតមួយនេះសោះ
" គឺពូពរអូនទៅបានទេ?អូនចង់ឲ្យពូៗពរអូន " ថេយ៌និយាយពេបមាត់ ចំណែកឯរាងក្រាស់វិញគឺគាំងស្តូកតែម្តងហើយ នេះក្មេងម្នាក់នេះកំពុងតែគិតអ្វីទៅ?ស្រាតនៅមុខរបស់គេហើយចង់ឲគេពរទៀតហ៌ព្រះអើយគេកំពុងតែដុតអារម្មណ៌របស់ខ្ញុំហើយពេលនេះ។
"ជើងមានមិនចេះដើរទេឬយ៉ាងមិច?" ជុងហ្គុក
"ជើងអូនមានតែអូនខ្ចិលណាស់ពូមិនអាណិតក្មេងតូចម្នាក់នេះទេឬ" ថេយ៌
"ហឺយ.." ជុងហ្គុក ខ្ចិលនិយាយច្រើនទៀតក៏លើកបីថេយ៌តែម្តង បើនិយាយអារម្មណ៍របស់គេវិញគឺក្រហុលក្រហាយណាស់  តែមិនដឹងធ្វើបែបណាគឺមានតែទ្រាំប៉ុណ្ណោះ។ក្រោយពីរងូតទឹកនឹងរៀបចំសម្លៀកបំពាក់របស់រាងតូចរួចហើយគេក៏នាំថេយ៌ចុះមកក្រោមដើម្បីញ៉ាំអាហារ
" ពូ....ពូ...." ថេយ៌ អង្គុយនៅនឹងតុខ្សែរភ្នែកសម្លឹងទៅកាន់អាហារស្ទើរតែយំទៅហើយ
"ហុឹម? នេះកុំប្រាប់ហាស៎ ថាឲ្យខ្ញុំបញ្ចុកអាហារឲ្យឯងទៀតណា?អត់ទេសូមប្រាប់ឲ្យហើយឆាប់ញ៉ាំទៅយើងជូនឯងទៅផ្ទះវិញ"ជុងហ្គុក
" អត់ចង់"ថេយ៌
"ហេតុអ្វីក៏អត់?ណ៎ែក នេះមានដឹងខ្លួនទេថាឯងធ្វើឱ្យប៉ាម៉ាក់របស់ឯងបារម្ភយ៉ាងណា"ជុងហ្គុក
"អូនដឹង"ថេយ៌ ឆ្លើយទាំងឱនមុខចុះ
" បើដឹងឆាប់ញ៉ាំទៅពូជូនឯងទៅផ្ទះវិញ" ជុងហ្គុក
"ពូស្គាល់ផ្ទះអូនហ៌?"ថេយ៌ដាក់បាយចូលមាត់មួយម៉ាត់ក៏សួរទៅរាងក្រាស់
"អត់ទេ"ជុងហ្គុកឆ្លើយយ៉ាងខ្លី
"អុញ៎!ចឹងពូជូនអូនទៅផ្ទះវិញយ៉ាងមិចទៅ?"ថេយ៌
"ក្រែងឯងស្គាល់ផ្ទះហុី?ណ៎ែកកុំប្រាប់ណាថា.."ជុងហ្គុកសួរទាំងអូសសម្លេង
"Yeah!នឹងហើយពូពូអូនអត់ចាំទេហើយក៏អត់ស្គាល់ផ្ទះអូនដែល" រាងតូចគ្រាន់តែនិយាយប្រយោគមួយនេះចប់ភ្លាមស្ទើរតែធ្វើឱ្យជុងហ្គុកអត់ដង្ហើមទៅហើយនេះមានន័យយ៉ាងម៉េចគេមិនស្គាល់ផ្ទះអញ្ចឹងហែស៎លេងសើចពេកហើយ
"ហាស៎!ចុះធ្វើយ៉ាងមិចទៅឯងនេះគ្រាន់តែផ្ទះក៏មិនស្គាល់ដែល"ជុងហ្គុក
"ឲ្យអូនធ្វើមិចហូវបើអូនអត់ស្គាល់ផងនឹងពូពូហាស៎ពូឲអូននៅជាមួយពូដែលមកណា"ថេយ៌
"នៅចេះតែនៅហើយតែ...ឯង"ជុងហ្គុក
" ខ្ញុំយ៉ាងម៉េចទៅពូ"ថេយ៌សួរទាំងមិនដឹងអី
"អឺៗ .... នៅក៏នៅទៅតែប្រសិនបើឯងនឹកឃើញថាផ្ទះនៅឯណាហើយក៏ប្រាប់ផងបានហើយឆាប់ញ៉ាំទៅពូបង្ហើយការងារសិន"ជុងហ្គុកនិយាយចប់ក៏ធ្វើការងារបន្តរចំណែកឯរាងតូចក៏បន្តរញ៉ាំអាហារឡើងអស់ពីរចានខ្ទិចតែម្តងក្រោយពីរញ៉ាំអាហាររួចហើយរាងតូចក៏ឡើងទៅបន្ទប់ពីរនាក់ជុងហ្គុក
"ពូពូហាស៎អូនអត់ស្គាល់ឈ្មោះពូទេពូឈ្មោះអីហូវ?" ថេយ៌
" អរ៎ ពូគឺ ចនជុងហ្គុកឯងហៅតែពូថាជុងហ្គុកទៅបានហើយ"ជុងហ្គុក
"អរ៎..ពូអាយុម៉ាន់ហើយ?"ថេយ៌
"30"ជុងហ្គុក
"ហិហិ ចឹងអូនហៅពូថាអ៊ុំហ្គុកវិញបានត្រូវហិហិ"ថេយ៌
"ចាស់ពេកហើយ"ជុងហ្គុក ស្រាប់តែទម្លាក់ការងារចោលបន្ទាប់មកក៏ បង្វែរមុខសម្លឹងទៅកាន់រាងតូច
"ចាស់ពេកហ៌ចឹងហៅពូៗក៏បានហិហិ " ថេយ៌
"ហុឹម"
"ថេយ៌អផ្សុកណាស់"ថេយ៌ពោលទាំងធុញថប់
"បើអផ្សុកមកណេះមក"ជុងហ្គុក និយាយតែមាត់តែដៃចុចកុំព្យូទ័រចំណែកឯរាងតូចគ្រាន់តែឮបែបនេះភ្លាមក៏រត់ទៅរាងក្រាស់តែម្តងមិនឲខកខាន់ទេ
"បាទៗអូនទៅហើយពូៗ"ថេយ៌
"អង្គុយមក"ជុងហ្គុក

"បាទ?អង្គុយត្រង់ណាលោកពូបើកៅអីមានតែមួយនឹង"ថេយ៌
"អង្គុយលើក្បាលពូក៏បាន"ជុងហ្គុក
"បានមែនហ៌លោកពូហិហិ "ថេយ៌
"ណែក៎ថេយ៌លេងមែនទែនហែស៎?" សួរទាំងបើកភ្នែកធំៗព្រោះតែមើលទៅរាងតូចគឺចង់អង្គុយលើក្បាលរបស់គេពិតមែន
"ក្រែងពូឲ្យអូន អង្គុយហ៌?" ថេយ៌តបទាំងពេបមាត់
"ពូផ្ចាញ់ទេមិនមែនឲ្យអង្គុយក៏អង្គុយទេ ដឹងទេថាបាបណា"ជុងហ្គុក(យីស៎ កម្លោះម៉ាហ្វៀចេះដឹងរឿងបាបមិនបាបដែលហ៌ចុះត្រង់ខ្លួនឯងសម្លាប់មនុស្សហ៌អានឹងមិនមែនបាបណាហុីលោកម្ចាស់)
"បាទអូន Sorryណាពូអូនមិនធ្វើអញ្ចឹងទេ"ថេយ៌
"ល្អហើយ អង្គុយលើភ្លៅពូមក"ជុងហ្គុក
"បាទ"ថេយ៌ក៏អង្គុយលើភ្លៅរបស់រាងក្រាស់ ប៉ុន្តែខ្សែភ្នែកសម្លឹងទៅកាន់កុំព្យូទ័ររបស់ជុងហ្គុក
" ពូហាស៎ចុចអីនឹងអត់ឃើញតុក្តាផង"ថេយ៌
"នេះគឺការងារពូ"ជុងហ្គុកឆ្លើយយ៉ាងខ្លី
"អុញ៎ចឹងពូឲ្យអូន អង្គុយធ្វើអី?អូនស្មានតែពូមានអីឲ្យអូនមើល"ថេយ៌ឆ្លើយទាំងអន់ចិត្ត
"អឺចុះបើពូមិនហៅថេយ៌មកទេ ប្រហែលពេលនេះថេយ៌យាយតែឯងបែក ពពុះមាត់ហើយយ៉ាប់ណាស់ក្មេង"ជុងហ្គុក

The continue Write Kim lin 💜👈 vote ផង