That Girl Who Never Cries

Chapter 2

Charity’s POV

Tumambay pa kami ni Red ng matagal sa shop ni Pat at nagkwentuhan lang habang kumakain. At first, ang akala ko milktea lang ang tinda niya, may mga fast foods rin pala.

I watched as Red ate his burger and fries, all I could think is, 'How can he look so perfectly handsome while eating?'

"What?" Tanong niya nang mahuli niya akong nakatitig habang kumakain siya.

"Nothing."

"Aren't you gonna eat yours?" Tanong niyang muli saka sinulyapan ang Fries at Pizza na nasa harapan ko.

"Just get the Fries, akin 'yong pizza." Sabi ko at humigop sa inumin ko.

Nakangiti naman na kinuha niya ang bowl ng fries na nasa harap ko at saka ito sinimulang kainin.

Boys will be boys. Malakas talaga silang kumain.

"I heard you're attending Decena University. Is it true?" Pag-oopen ko ng topic.

Narinig ko kay Tita Sol na sa DU niya i-eenrol si Red. Siguro sa DU na lang rin ako since malapit ito sa bahay unlike Mcdonell High.

"Yup, sabi ni Mom doon na lang kasi malapit. Ikaw ba saang school? Mag-DU ka na lang din!"

"Nakaenroll na ako sa DU since malapit lang, sana classmate kita!"

"I certainly hope so. I don't want to sit alone in a dull class! I want to be with you!" Tumawa na lamang ako sa kakulitan niya habang kumakain ng fries.

Napatingin na lamang ako sa labas ng shop and I can see the three watching us, especially Calvin who's glaring at me and Red.

What's his problem? May crush pa rin ako ng konte sa kaniya. Let's say, mga 50-50. Minsan ayaw ko sa kaniya pero kapag nakikita ko siya, bumabalik ang mga nararamdaman ko para sa kaniya.

"You're staring into something." Agad akong napatingin 'kay Red dahil sa biglang pagsasalita nito.

Ano ba naman 'yan. Akala ko kumakain siya? Bakit nanggugulat?

"Tell me where? Who? Who was it?" Tanong niyang muli saka tumingin sa tinitignan ko kanina.

At ng makita niya ang tinititigan ko ay nagform ng 'O' ang labi niya na animo'y alam na kung sino at bakit ko tinititigan.

"Kaya pala..." Nang-aasar na aniya saka pasimpleng uminom. "May gusto ka sa kaniya." Dagdag niya.

Inubo ako bigla. Grabe naman. Napakaprangka talaga nitong lokong ito. Hindi ako nakapagsalita dahil sa inuubo ako. Shit. Nakalimutan kong ideny ang sinasabi niya.

"Don't like him, baby, only like me." Parang bata na sabi niya saka umupo ng maayos.

Hindi ko alam kung pabiro ba iyon o seryoso. I can't really tell. Dahil seryoso ang mukha niya but at the same time medyo pabiro ang tono ng pananalita niya.

"Fine, I won't." Sagot ko saka siya tinignan sa mga mata niya ng ilang segundo at nagiwas ng tingin. "I'm just looking at something." I reasoned as I finished my food.

Palagi siyang nagbibiro ng ganito. Hindi ko siya maintindihan. He's always upset when I express interest in someone or when someone confesses their feelings for me.

Saying things like, "Don't look at anyone else, only at me," or "I'm more handsome than any of those guys!" and "Back off, she's off limits."

Speaking of which, I'm curious as to what's going through his mind. He was a snob when I first met him.

Gusto ko siya noong elementary. He, like me, was talented in the arts and drawing, which is how I became friends with him.

We're in the same class and have similar interests. in the arts, music, food, and everything else.

Ang akala ko nga noon ay hindi kami magkakasundo dahil palagi kaming pinagkukumpara.

"Tapos na ako," Sabi niya dahilan para tignan ko siya.

"Tara na?"

"Yeah, let's go."

Nagbayad na ako 'kay Pat saka lumabas na kami ng shop.

Hindi ko namalayan ang oras dahil busy ako sa kakaisip kanina at 5:00PM na pala.

Maraming tao sa basketball court. Hmn. Ano kayang ganap? Tinignan ko ang mga taong naroon at isa na doon ay ang nakababata kong kapatid.

He is standing next to the three guys. Siguro may laro at inaya siya nila Renzo at Tyron.

"Who's that handsome guy?" Tanong ni Red habang nakaturo sa kapatid ko.

God!

Nakalimutan ko nga pala na mahilig sa pogi itong si Red. And now that he's seen my younger brother, he won't leave me alone.

"A-ah, kapatid ko." Sagot ko.

Tinaasan ako nito ng kilay na para bang hindi siya naniniwala sa mga sinasabi ko.

"Kapatid ko nga! Kakauwi niya lang galing Japan," Sabi ko nang makita ko 'yong tingin niya sa akin.

Tingin na hindi naniniwala.

"You don't look siblings at all." Sabi niya dahilan para siya naman ang taasan ko ng kilay.

Just what the heck is he trying to say here? Loko-loko talaga kahit kaylan.

"Shut up, tara manood tayo!" Sabi ko at hinila siya papunta sa kapatid ko.

And I almost forgot na katabi lang pala ni Apollo 'yong tatlo. Shocks, nakakahiya!

"Cha? What are you doing here? Who's this guy?" Sunod-sunod na tanong sa akin ng aking nakababatamg kapatid ng makalapit kami sa kaniya.

Apollo Vander Delavin. My younger brother. He is one year younger than me. He grew up in Japan with my grandma there. He didn't know that he has an older sister, and I do too.  Hindi ko alam na mayroon pa pala akobg nakababatang kapatid.

"Napadaan lang, what about you? What are you doing here?" Balik na tanong ko sa kaniya at sandaling pinasadahan ng tingin si Calvin.

Nakatingin siya sa akin, no, more like he was staring at me.

"Renzo and Tyron invited me to join their team because they're lacking a player," Paliwanag niya at iniabot sa akin ang towel at wallet niya.

"Now hold this for me and later I'll treat you in something delicious," Sabi niya at saka lumapit kina Renzo.

Napailing na lamang ako sa kapatid ko saka tinignan si Red na kasalukuyang nakatitig sa kapatid ko. Nahulog na siya. I can tell clearly tell, nahulog na nga siyang talaga.