"ေဂ်ာင္ဂု.. "
နာမည္အရင္းကိုေခၚတြင္လိုက္တဲ့အသံေလး၏ေနာက္
ဂြၽန္ေစတန္သည္လည္း လည္တုိင္ကိုနမ္း႐ႈိက္ေနရာမွ
အထက္ကမ်က္လံုးေလးမ်ားကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
ထိုအၾကည့္ဟာအလြန္မွရင္တုန္စရာေကာင္းလွသလို
ထယ္ေဟ်ာင္း၏တစ္ကိုယ္လံုးကအားအင္ေတြကိုစုပ္ယူခံ
လိုက္ရသည့္ပမာ ေပ်ာ့ေခြသြားေစ၏ ။ ထယ္ေဟ်ာင္းရဲ႕
လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားသည္ ေစတန္႔၏အက်ႌအား ဆုပ္လိုက္ ျဖန္႔လိုက္ျဖင့္ ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ေနလ်က္ ေစတန္႔ရဲ႕
ထုိမ်က္ဝန္းမ်ားကိုျပန္လည္ကာေငးေမာေနရင္း ၊"ဘယ္ေတာ့မွ .. ေအ့ မထားခဲ့နဲ႔ေနာ္"
အမူးသမားေလးက သူ႔ဘာသူဘာေတြေလ်ွာက္
ေတြးေနသလဲမသိပါဘဲ စိတ္ထဲ႐ွိရာေတြေျပာေန၏ ။
သုိ႔ေသာ္ထုိစကားေလးကသူ႔ရင္ေတြကိုဗရမ္းဗတာ
ျဖစ္ေစသလို ခ်စ္စိတ္ေတြကိုလည္းမႊန္းထေစသည္။"စိတ္ခ် .."
ေစတန္ကစကားကိုဆံုးေအာင္မေျပာေသးပါဘဲ
ထယ္ေဟ်ာင္း၏ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုတစ္ခ်က္လာနမ္း၏ ။
ၿပီးမွ ေနာက္သို႔ျပန္ခြာၿပီး မ်က္ဝန္းေလးမ်ားကိုၾကည့္၍ ၊"ေမာင္းထုတ္ေတာင္ ထြက္မသြားဘူး"
"အ့ .. နာ အင့္"
အေပၚတြင္အာ႐ုံေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေအာက္က
တုိးဝင္လာတဲ့စိုစိစိအရာေၾကာင့္ ထယ္ေဟ်ာင္း
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုပင္ဖိကိုက္ခ်လိုက္သည္ ။ေသခ်ာေတာင္အစမပ်ဳိးရေသးဘဲ တုိးဝင္လာသည့္
နာက်င္မႈဟာအသည္းခိုက္လုလု ။ ေစတန္ရဲ႕လည္ပင္းကို
ဖက္တြယ္ထားေသာ လက္ေတြသည္လည္း လက္သီးဆုပ္
ေလးေတြအျဖစ္ကိုေျပာင္းလဲကုန္ရသည္ ။"အင့္ ဘာလုိ႔ ခ်က္ခ်င္း ဟ့"
"ဒါဆုိျပန္ထုတ္ရမလား"
"ဟင့္အင္ !"
ျပန္ထုတ္လိုက္မွာကိုေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ျဖင့္
လႊတ္ခနဲေျပာၿပီးမွ ထယ္ေဟ်ာင္းမ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုး
ေသြးေရာင္ေတြႂကြလာရေတာ့သည္ ။ မ်က္ဝန္းႀကီးႀကီးေလးမ်ားသည္ ႐ွက္ရြံ႔စြာျဖင့္ မဝံ့မရဲေလး ငံု႔ၾကည့္
မိလိုက္သည့္အခါ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနေသာ မ်က္ဝန္း
နက္ေစြးေစြးေတြဆီမွာ ေခ်ာင္ပိတ္၍ဖမ္းဆီးခံလိုက္ရ၏ ။