Maxim (manxman)

2

Pov Maxim

Ik bleef naar Emmanuel kijken. Hij lag daar spartelend als een vis op het droge. Ze waren met z'n vijven op hem in aan het trappen. Ik probeerde overeind te komen, maar de hak in mijn rug duwde me meteen weer tegen de grond aan. Ik kon alleen maar toekijken hoe ze Emmanuel in elkaar sloegen, ik kon niks doen. Ik kon hem niet helpen. Emmanuel kwam overeind en wankelde naar achter. Het hielp niks. Een vuist in zijn gezicht liet hem weer tegen de grond aanslaan. Hij jammerde het uit van de pijn. Ik zag hoe hij zich oprolde tot een bolletje en zijn armen beschermend om zijn hoofd vouwde.

Nog een keer probeerde ik los te komen, ze lieten me doen. 'Stop, stop! Stoppen nu, jullie trappen hem dood!' Gilde ik in blinde paniek. Ik werd vierkant uitgelachen. 'Precies wat die faggot verdient,' werd er geantwoord. Ik probeerde de mannen bij Emmanuel weg te duwen. Ze stapten allemaal bij hem vandaan op één na. Hij goot de inhoud van het flesje leeg over Emmanuel. Ik werd ruw op de grond geduwd voor ze met z'n allen de steeg uit renden. Ik krabbelde overeind en ontfermde me over Emmanuel. Gepijnigd keek hij me aan. Ik greep hem vast onder zijn oksels en trok hem voorzichtig overeind.

Emmanuel leunde flink op mijn schouders terwijl hij met me mee naar mijn huis strompelde. We zeiden de hele weg niks tegen elkaar. We moesten overduidelijk nog bijkomen van wat er net was gebeurd. Gelukkig duurde het niet lang voor we voor de dichte deur van mijn donkere huis stonden. Het was een klein rijtjeshuis, maar het had alles wat ik nodig had. Daarnaast woonde ik alleen, dus veel ruimte had ik ook niet nodig. Dit huis was perfect voor mij alleen.

Ik maakte de deur open en we stapten het koude huis binnen. Ik zette de lampen aan en nam Emmanuel vervolgens mee naar boven. In de badkamer aangekomen zorgde ik ervoor dat Emmanuel in de badkuip kwam te zitten. Ik maakte een washandje nat en kneep deze goed uit. Voorzichtig maakte ik zijn gezicht schoon, door het bloed weg te vegen. Emmanuel had zijn ogen gesloten en siste af en toe lucht door zijn tanden. 'Sorry,' mompelde ik, terwijl hij grimaste van de pijn. 'Het is mijn eigen schuld,' gromde Emmanuel zijn kaken op elkaar klemmend. 'Ik had ze niet moeten uitdagen.' Ik bleef stil. Ik was het er niet volledig mee eens.

'Ik, uhm,' begon ik hakkelend. 'Je wonden moeten schoon gemaakt worden, zodat het straks niet gaat ontsteken.' Ik had wel vaker in mijn leven een man naakt meegemaakt. Na de training douchte ik weleens samen met mijn teamgenoten in de kleedkamer. Maar dit was een andere situatie. Ten eerste zou Emmanuel zich op zijn gemak moeten voelen om zich naakt in mijn aanwezigheid te vertonen. Ten tweede kenden we elkaar pas net en dit was wel erg persoonlijk. Emmanuel opende zijn ogen en keek me aan. 'Ik kan ook je kleding wassen, dan leen je wat van mij in de tussentijd,' zei ik toen hij niet reageerde. Emmanuel reageerde weer niet, maar trok langzaam zijn shirt uit. Ik hielp hem een beetje. Hij wilde het in twee delen gedaan hebben, zodat hij zich enigszins op zijn gemak bleef voelen.

Ik spoelde eerst zijn bovenlichaam schoon, waardoor zijn broek al snel helemaal doorweekt was en aan zijn huid plakte. Vervolgens droogde ik hem af met een handdoek en gaf hem een shirt van mij om aan te trekken. Ik hielp Emmanuel om zijn broek en boxer uit te trekken. Zijn schenen waren bebloed en zelfs zijn dijen kleurden rood. Voorzichtig liet ik het water over zijn huid stromen. Lichtrood water spoelde naar de het afvoerputje en verdween. Al snel was al het bloed weg en hielp ik Emmanuel overeind. Ik droogde hem af en hielp hem in een schone boxer en broek. Ik zorgde ervoor dat Emmanuel in mijn grote bed kwam te liggen en legde de deken over hem heen. Ik bleef naast hem zitten totdat ik er zeker van was dat hij in slaap was gevallen.

In de tijd dat Emmanuel lag te slapen, waste ik zijn kleding en ruimde ik het huis op. Ik begon flink last te krijgen van mijn knie, waar een van de mannen hard tegen aan getrapt had. Ik haastte me naar mijn bed en liet me op het zachte matras zakken. Zorgvuldig masseerde ik mijn pijnlijke knie. Toen de pijn minder was geworden, kroop ik naast Emmanuel in bed. Ik was moe en het was al erg laat. Het duurde dan ook niet lang voor ik in slaap viel.