Regen terwijl de zon schijnt

Hoofdstuk 3

Donderdag 29 september

'Eva, Eva!', Eva's moeder roept haar vanaf de trap. 'Ja mam?' 'Wil je even naar beneden komen?' 'Mag ik heel even m'n aflevering afkijken? Nog vijf minuutjes!' 'Oké, maar daarna echt naar beneden komen!' 'Prima!' Snel klikt Eva de aflevering weer aan. Als de aflevering is afgelopen legt Eva haar iPad aan de lader en loopt rustig naar beneden. Eigenlijk elke avond drinken ze met z'n vieren nog even een kop thee en praten ze even bij, Eva vindt het niet altijd even leuk maar het verbindt het gezin wel meer. Haar vader begint met praten: 'Jullie moeder en ik dachten erover na om in de herfstvakantie naar Terschelling te gaan. Even een vakantie met z'n vijven. Ook omdat we in de zomervakantie niet op vakantie zijn geweest, dachten we dat dat wel leuk was.' 'Ja, even lekker uitwaaien en omdat we dus nu vinden dat Lotte ook meekan willen we toch wel even op vakantie. Misschien zijn dit ook een van de laatste vakanties met z'n vijven, omdat Jens misschien niet meer met ons op vakantie wil enzo.', vult haar moeder aan. Het is even stil, want het klopt dat Jens na z'n 18e liever niet meer met z'n gezin op vakantie gaat. Dat is toch best wel gek, ook omdat ze dan alleen met haar ouders en haar kleine zusje op vakantie gaat. Maar net zo goed thuis, als Jens dit jaar slaagt gaat hij volgend jaar op kamers en heeft ze haar broer niet meer om zich heen. Dat vindt ze toch best wel jammer, want ze is al haar hele leven met haar grote broer geweest. Ze waren haast onafscheidelijk, dat is nu al minder. Maar als dat helemaal weg is, is dat toch wel een grote verandering in haar leven. Jens is de eerste die de stilte verbreekt: 'Mij lijkt het een leuk idee.' 'Ja, ik vind het ook wel leuk.', zegt Eva uiteindelijk. 'Oké mooi, we hadden eigenlijk al geboekt, dus we zijn blij dat jullie het leuk vinden.', zegt haar moeder glimlachend.

'Oh en kan ik een abonnement krijgen op de racebaan? Dan kan ik aan m'n conditie werken. €5,- per maand en dan kan je wanneer je wilt naar de racebaan.', zegt Eva plotseling. 'Ehm lieve schat? Een fiets? Heb je daar al aan gedacht?', reageert haar vader op de plotselinge vraag van Eva. 'Oh dat kan gewoon met je eigen fiets, dat zei Lola.', haar vader kijkt vragend naar haar moeder die bijna onzichtbaar haar hoofd schudt. 'Ik denk niet dat het zo'n goed idee is lieverd, sorry.', zegt haar vader dan. Eva kijkt verontwaardigd van haar moeder naar haar vader: 'Wat was dat? Waarom dan niet? Geef een reden dan!' 'Ho ho, rustig! Je vader en ik denken dat het gewoon niet zo goed uitkomt.', sust haar moeder haar. Jens heeft zich even stil gehouden maar bemoeit zich er nu ook mee: 'Ik ben het eigenlijk met Eva eens, jullie hebben geen goede reden en ze moet echt aan haar conditie werken dat merken jullie toch ook wel!', of Eva nou blij moet zijn met de opmerking van Jens weet ze niet, maar het lijkt te helpen. 'We zullen er over nadenken oké? Maar nu gauw naar boven het is al kwart over 10, morgen moet je gewoon naar school!', zegt haar vader terwijl hij opstaat. 'Ik ga even douchen, want ik ben naar de sportschool geweest. Welterusten allemaal!'

Als Eva in bed ligt denkt ze nog steeds na over het gesprek, ze vindt het niet eerlijk dat het niet mag. Normaal zijn haar ouders niet zo moeilijk over dit soort dingen, waarom nu ineens wel? Ze hebben niet eens een goede reden, dat is ook echt niks voor hun. Ze dacht altijd dat haar ouders chill waren, zij mocht veel meer dingen dan haar vriendinnen. Maar nu merkt ze hoe vervelend het is dat als je iets niet mag van je ouders, terwijl het je echt geen probleem lijkt. Het enige leuke is dat ze nu voor het eerste keer met Lotte op vakantie gaan, afgelopen zomer werd ze één en vonden ze het toch niet zo'n goed idee om met haar op vakantie te gaan. En die zomer ervoor was haar moeder bijna uitgerekend, het was niet handig als ze dan op vakantie moest bevallen. Dus ze zijn al heel lang niet op vakantie gegaan, maar ze vindt Terschelling wel een gekke keuze. Haar ouders zijn erg voorzichtig met reizen met Lotte, maar als je naar Terschelling gaat moet je met de boot en ook nog eens twee uur met de auto. Die keuze snapt Eva niet, er klopt sowieso iets niet. Het lijkt alsof haar ouders iets voor haar en haar broer verzwijgen. Maar wat? Eva weet het niet, al piekerend valt ze om kwart voor elf in slaap.

Haar ouders liggen nu ook in bed. 'Wat vind jij? Moeten we Eva laten racefietsen?', vraagt Anneke aan haar man. 'Het is per maand toch?' 'Ja, €5,- per maand.' 'Dan kan het op zich wel, toch?' 'Ik vraag me alleen af of het slim is. Als ze het echt heel erg leuk vindt wordt de overstap groter als ze na een maand moet stoppen en dan krijgen we in huis ook meer ruzie, daar heb ik geen zin in.', kijkt Anneke bedenkelijk. 'Ja oké, dat snap ik. Maar als we haar nu niet haar zin geven gaat ze zich misschien dingen afvragen en we willen het nog even niet vertellen toch?' 'Nee nu nog even niet, oké dus ze mag racefietsen?' 'Ja.' zegt Joost. 'Welterusten lieverd. Ik moet morgen er al om 6 uur uit, want ik heb een meeting met de directeur van een ander bedrijf.' 'Oh oké succes dan. En ook welterusten.' zegt Anneke zacht. Joost doet het licht uit en draait zich om, hij valt al snel in slaap. Alleen Anneke ligt nog wakker, ze staart naar het plafond en denkt na over de plannen die ze hebben. Is dat wel het beste voor de kinderen?