REVENGE/Chanbaek

nine

Yazarın anlatımından

Chanyeol hızlı adımlarla ilerliyordu çıkışa. O sırada aldığı haber ile hızla aracından inen adam hastaneden çıkan Chanyeol'u bir kaç saniye olsa da görmüştü.

Hayatta olan tek akrabası, kendi canından çok sevdiği yeğeni kaza geçirmişti. Yeğeni değil, oğluydu.

Küçücük yaşından bu yana her şekilde yanında olmaya çalışmış, ellerini sıkıca tutmuştu.

Her şeye tüm korkusuna rağmen yanından geçtiği adamı görmüştü gözleri. Onu tanıyordu. Hastaneden çıkıp giden adam, o örgütün en öndeki kişilerinden biriydi.

Örgütün yüzüydü. Görünen beyaz yüzü. O şerefsizin burada ne işi vardı? Oğluna, Baekhyun'a o mu bir şey yapmıştı?

Örgüt, yeniden onlarla uğraşmaya mı başlamıştı?

Durmadı, hızla çıktı merdivenleri. Yiğenin kaldığı odanın kapısını açtığında titrek bir nefes verdi. Baekhyun amcasını gördüğünde yavaşça doğruldu. "Amca."

"Oğlum sen beni öldürecek misin?" Baekhyun güldü zorlukla. "Benim suçum yok yemin ederim. Karşı taraf suçlu tamamen. Luhan da göremedi resmen."

Adam içine ekilen şüphe tohumları ile zorlukla oturdu Baekhyun'un yanına çekilmiş sandalyeye. Basit bir kaza olmasını istiyordu içten içe.

Peki ya o zaman o adamın burada olmasını nasıl açıklayacaktı kendine?

Kapıyı çalan Kyungsoo yavaşça girdi içeri. Hafifçe gülümsedi Baekhyun'a. "Daha iyi misin Baek?"

Baekhyun başını salladı hızla. "İyiyim, çok teşekkür ederim geldiğin için." İçeri girdiğinden bu yana ona dikkatlice bakan adama döndü Kyungsoo.

"Merhaba efendim. Kyungsoo ben, Baekhyun'un arkadaşıyım. Çok geçmiş olsun yeniden." Adam uzatılan eli sıktı yalnızca. "Sağol."

"Sen bekleme artık Soo. Bir kaç saat içinde çıkış yapacağız zaten." Amcası hızla döndü Baekhyun'a. "Saçmalama. En az iki gün buradasın hiç bir yere gidemezsin."

Baekhyun derin bir nefes verdi. "Amca ben sevmiyorum hastane. Biliyorsun duramam burada. Hem iyiyim ben, bir sorun yok. Ayağımın ağrısını bile hissetmiyorum düzgün."

"Kaburganda çatlak var Baekhyun. Ben sana son sözümü söyledim. Burada kalacaksın. Doktor çık dediğinde çıkacaksın zaten. İyi olana kadar burada kalman hem güvenli hem gerekli."

Ofladı Baekhyun. Hastaneleri sevmezdi. Günlerce hastanede kalmıştı küçücük yaşında. Amcası ailesinin cenaze işleri ile uğraşırken o hem iyileşmiş hem güvenli diye burada tutulmuştu.

Hiç kimsesiz günlerce beklemişti. Korku içinde, titreyen bedeni ile beklemişti ailesini. En sonunda ise amcası gelmiş onu evine götürmüştü.

Bir gün seni ailene götüreceğim diye evden çıkartmıştı ve mezarlığa götürmüştü amcası. O günden sonra ise sadece hastanelerden değil mezarlıklardan da korkmuştu Baekhyun.

Amcası dışarı çıktığında Baekhyun gözlerinin dolmasına zorlukla engel oldu. Kyungsoo hızla yaklaştı arkadaşına. Ellerini tuttu dostunun.

"Travma, değil mi?" Baekhyun yalnızca başını salladı. "Tamam sorun değil. Hastane gibi hissetmemeni sağlarız bizde. Ben yanındayım tamam mı?"

"Ben yanındayım."

//////////////

Chanyeol'un anlatımından

Ağır adımlarla yürüyordum uzun koridorda. Düşüncelerim beni bir an olsun yalnız bırakmazken ne yapacağımı düşünüyordum.

Baekhyun'dan uzak duramıyordum. Kendimi ya onu izlerken takip ederken buluyordum ya da takip ettiriyordum.