Yorgun Demokrat [Yuri Plisetsky Fanfic]

Bölüm 7

Ambiyansı dinleyebilirsiniz ~

Rüzgarlı bir geceydi. Saatler çoktan gece yarısını vurmuştu.Artık kutsal Pazar günüydü. İşte o saatte de genç asker kendini en güvenli,en huzurlu hissettiği yerdeydi. Yağmurlu gecelerde ve Cumartesi'yi Pazar'a bağlayan her gece kiliseye sığınır, sunakta Tanrı'ya teslim olurdu. O gece bir dilek mumu yakmıştı. Girmiş olduğu savaştan galip gelmeyi,kan dökmesi durumunda da Tanrı'dan onu affetmesini diliyordu. Boynunda taşıdığı haç kolyesini avuçlarının arasında sımsıkı tutmuş,gözlerini kapatmış,kendini hissettiği huzurun ve enerjinin akışına bırakıyordu. Dudakları sessizce kıpırdıyor, etmiş olduğu duayı sadece Tanrı duymasına izin veriyordu

Duasını bitirdiğinde gözlerini açtı ve kilisenin penceresinden görünen gökyüzüne baktı. Bulutlar yıldızları bir yasakmış gibi saklıyorlardı sanki. Bakışları tekrar sunakta çarmıha gerilmiş İsa figürüne döndü

''Yüce İsa! Kutsal babamız! Bana yol göster. Aydınlattığın yolda bana rehberlik et''

İşaret ve orta parmağını birleştirip önce alnına götürdü,ardından göğsünün altına ve son olarak da sağ ve sol omzuna dokundurarak istavroz çıkardı

''Amen'' dedi uzun bir iç çekerek

O sırada kilisenin kapısı açılıverdi ve içeriye beklenmedik bir misafir girdi. Gertrudis kapı sesine doğru yüzünü çevirdi ve ummadık biriyle göz göze geldi

Yuri Plisetsky kiliseye gider miydi veya Gertrudis'le aynı kilisede karşılaşması yine bir tesadüf müydü?

''Senin...burada ne işin var?'' dedi yutkunarak Gertrudis

''Asıl senin ne işin var? Buraya belli bir saatten sonra girmek yasak''

''Güvenlik görevlisi mi kesildin şimdi de başıma? Ben buradaki pederlerden birini tanıyorum. Baba tarafından uzak bir akrabam.''

''Ben de bu kilisede vaftiz edildim. Kilise bana bu yüzden özel hak tanıdı.Şimdi kimin torpili daha büyükmüş bakalım''

Gertrudis dudaklarını ısırdı

''Her neyse. Eğer ki dua etmeyeceksen,çıkarken burayı kilitleyeceğim.''

''Vay vay! Demek yedek anahtarın da var. Şimdiden babanın çiftliği belledin burayı bakıyorum''

''Öyle değil mi zaten? Güldürme beni. Senden önce burada ben vardım. Kalkmış bana ahkam kesiyorsun. Git işine Yuri. Eh kilise sana özel hak tanıdığına göre, senin de yedek anahtarın vardır. İyi geceler''

Gertrudis gidecekken Yuri arkasından seslendi

''Dur!''

''Şimdi gitmeyelim. Çok rüzgar var.''

''Gerek yok. Zaten ben buraya gelirken de esiyordu''

''Saçmalama! Ayaz var resmen. Biraz bekleyelim.''

Gertrudis iç çekti

''Senin yedek anahtarın yok mu?''

''Aslında bakarsan buraya uğramak hesabımda yoktu. Fakat kapıyı açık görünce şüphelendim. O yüzden girdim.Yani kısaca anahtar falan almadım yanıma''

''Ne zannettin hırsız falan mı?''

''Kim olsa şüphelenirdi zaten. Çünkü kiliseler en geç 23.30'da kapanır. Kafan estiği zaman gidemezsin yani''

''Ben de kafam estiği zaman gitmiyorum. Sadece Cumartesi'yi Pazar'a bağlayan gecede. Bazen de yağmurlu gecelerde sığınmak için''

''Çok garipsin biliyor musun? Hem sen, her yere asker üniformanla mı gidiyorsun? Bu daha da garip''