I'll be there for you, always

Het plan

De dagen gaan langzaam voorbij. Ik was weer thuis maar het voelde niet goed. Ik was een plan aan het bedenken om Ross terug te krijgen maar ik had geen idee. Zou het nog goed komen of heeft het allemaal geen zin meer? En James? Ik negeer hem al dagen en ik voel me er daar niet beter door. Ik moet het uitmaken met hem maar ik kan het niet. Hij is zo goed voor me, maar ik wil Ross... Ik schreef alles op van wat ik dacht en het ene lijstje na het andere. Waarom James, waarom Ross, hoe goed maken met Ross, mee gaan op tour ja of nee?... Het bleef maar doorgaan en ik kan maar geen beslissing nemen. Er klopte iemand op mijn deur. Ik riep maar van ja. Ik was ten einde raad en ik moest met iemand praten, wie dat het ook was. Het was James.

'Hey... Ik maakte me zorgen en kwam daarom eens kijken.'

'Is lief... Mijn hoofd zit vol en ik weet niet wat ik moet doen.'

'Heeft het met Ross te maken?' zei hij. Hij klonk niet boos en hij zag er ook niet boos uit. Ik knikte lichtjes. Ik liet een paar tranen vallen. Ik voel me zo schuldig tegenover hem. Hij verdiend dit niet.

'Ik weet het dat hij weg gaat, Ellington heeft het me verteld.' zei hij stil en gaf me een knuffel.

'Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben hem kwijt... ik wil dat niet, u ook niet...' ik geraakte niet uit mijn woorden en ik kon mijn tranen niet meer inhouden.

'Het is oké. Ik snap het en ik weet dat jij en Ross voor elkaar bestemd zijn. Ga voor hem.'

'En jij?'

'Ik red me wel. Het is niet erg. Jammer maar ik wist het deels. Fay, je doet me geen pijn als je dat nu denkt en je bent me niet kwijt. We blijven vrienden en ik help je graag om Ross terug te krijgen.'

'Het spijt me wel, ik vind je echt geweldig. En ik wou het proberen.'

'Ik weet het. Het is niet erg. Beter als vrienden. Weet dat ik er altijd voor je ben hé.' We omhelsden elkaar. Dat is al een zorg minder. Ik voelde me al een pak geruster maar nu moet ik Ross zien terug te krijgen maar ik weet echt niet hoe.

'Dank je wel voor alles. Zonder jou was ik nog daar denk ik.'

'Je bent sterker dan je denkt, niet vergeten.' ik lachte. Hij weet ook altijd het juiste te zeggen, ook gewoon omdat hij hetzelfde had meegemaakt.

'Ik weet niet wat ik moet doen. Ross was zo boos en gekwetst.' ik had het weer lastig en was aan het tekenen en aan het schrijven. Dat hielp me de laatste tijd als ik stress had.

'Ik weet exact wat je moet doen en dat zou kunnen werken!' zei James ineens. Ik keek hem aan en ik begreep het niet. Toen wees hij naar mijn pen en papier.

'Schrijf een lied! Voor hem, leg alles uit met muziek!'

'Een lied? Ik heb dat nog nooit gedaan. En zelf ineen steken ook niet...'

'Ik help wel! En ik denk je broer ook wilt helpen.

'Zou dat echt lukken?'

'Zeker! Jij kan alles veel beter uitleggen als je het neerschrijft eerst. Dus dit moet wel gaan. Ik geloof er in!' Ik glimlachte en gaf hem een dikke knuffel.

'Je bent de beste!' zei ik en ik begon direct met alles wat ik dacht op te schrijven. Het werd snel avond en James was al naar huis, maar ik bleef doordoen. Ik had zoveel gedachten en ik schreef alles op wat ik ook maar kan gebruiken. Ik wist zeker al één ding en dat is de titel van het lied:

"Hoe kon ik zo dom zijn."

~Hey beste lezers, het einde is in zicht en ik wil eerst dit zeggen. Het lied dat Fay schrijft is van Metejoor. 1 van de liedjes waarvan ik wou dat ikzelf het ooit had gemaakt, net als vele anderen liedjes van hem. Sinds ik de cd heb gekregen van hem en ik luisterde naar zijn liedjes werd het duidelijk dat ik me er zo hard in herkende toen ik de liefde van mijn leven verloor. "1 op een miljoen" "Noordpool", "Blij om jou te zien en "hoe kon ik zo dom zijn" zijn daarbij een groot voorbeeld van. Ik mis hem nog elke dag, ik wou dat ik alles kon rechtzetten, en de tijd dat we samen hadden... Ik dacht dat het voor altijd was... Hem dan ook met iemand anders zien doet dan ook veel pijn. Kwaad, jaloezie, verdriet, maar tegelijk ook blij voor hem.

Wat ik wou zeggen is dat dit verhaal, het gevoel van Fay heel gelijk is aan wat ik voelde. In de steek gelaten worden, het gevoel van haat, het gevoel dat je niets kan goed doen enz... Wat ik meemaakte is anders, maar gevoel hetzelfde...

Als je je ooit slecht voelt en je kan nergens terecht, weet dat ik wel wil luisteren, want soms kan luisteren al heel veel doen.

Vele groetjes, liefs

RossLOVER5, Ausya, Faya xxx ~