I'll be there for you, always

Een goeie babbel

Een paar dagen later. Ik mocht naar huis. De dokter was bezig tegen Ross. Ik hoorde de dokter bezig over een opname en dat ik naar de psycholoog moest. 'Moet dat echt allemaal? Is medicatie niet genoeg? ' dacht ik. Ross kwam richting mij.

'We kunnen gaan.' zei hij en ik volgde gewoon. We zaten in de auto. Ik staarde naar buiten. Mijn hoofd is al wat lichter, komt allemaal door de medicatie maar kan niet zeggen of ik me goed of slecht voel. Ik ben bang voor wat er nog gaat gebeuren.

'Gaat het?' vroeg Ross en nam mijn hand vast.

'Wil je me iets beloven?' zei ik en keek hem aan.

'Tuurlijk, zeg maar.'

'Wat er ook gaat gebeuren, stuur me niet naar een instelling. Ik wil voor de rest alles proberen maar dit niet... Het maakt me bang. Ik wil je daarop vertrouwen...' zei ik en liet stiekem een traan vallen.

'Als jij dat niet wilt dan doen we dit niet. Ik laat je niet in de steek, beloofd.' zei hij eerlijk. Ik keek hem aan en voor het eerst in een lange tijd voelde dit goed, vertrouwd. Ik lachte voorzichtig en ik gaf hem een knuffel.

'Ik hou van je...' fluisterde ik zacht.

'Ik ook van jou.' zei hij en kuste me.

Bij Ross

Voor het eerst na maanden zag ik haar lachen en vertrouwde ze me weer. Ze had eindelijk gezegd wat ze voelde en dat stelde me wat op mijn gemak. We waren thuis aangekomen. Iedereen was er om haar weer te verwelkomen. Alles was rustig, ze moet nog bekomen van alles wat er gebeurd was. Ik en Fay waren naar een film aan het zien. De anderen gingen naar Ellington om te repeteren, ik ging later komen als de psycholoog hier is voor Fay, Ik had de indruk dat ze niet echt aan het volgen was.

'Is alles oké?' vroeg ik voorzichtig.

'Ik weet het niet. Ik kan me niet concentreren. Misschien door de medicatie, ik weet het niet. Alles lijkt zo veel maar dan ook weer niet. Ik weet niet hoe ik me voel. Ik heb schrik van alles...'

'Is normaal, denk ik, je hebt het zwaar gehad en het is weer gewoon worden. Het komt wel goed, wij zijn er voor je en je psycholoog zal je ook helpen waar nodig. Vergeet niet om erover te praten.' Ik zag een kleine glimlach.

'Ik was even vergeten dat je altijd het juiste weet te zeggen... ' zei ze wat verlegen.

'Ik wil je gewoon gelukkig zien, je bent alles voor me.' zei en veeg haar kleine traantjes weg.

'Jij ook voor mij. Alles was veranderd toen ik je ontmoette. Dit was iets dat ik alleen maar kon meemaken in mijn dromen. En Ellington, was familie van me... Ik heb heel lang gedacht dat dit alles niet kon. Het leek toen op dat moment allemaal te perfect voor me. Zeker die dag dat je me vertelde dat je me leuk vond...'

'Ik meende het, en nu nog altijd.'

'Ik dacht gewoon niet dat een popidool met een fan zou daten... of iemand ooit met mij...'

'Eerlijk, normaal zou ik dat niet doen, in het verleden al meegemaakt. Maar die hield niet van me om wie ik echt ben. Alleen van het woord 'beroemd'. '

'Waarom ik wel...?'

'Omdat ik voelde dat jij niet zo was als die crazy fans. Ik zag aan je dat je ons wilde leren kennen buiten het feit dat we beroemd zijn. Ook al wist je toen niet dat Ell je broer was. Je neemt ons voor wie we zijn, en dat vond ik zo geweldig aan je. Al van dag 1 dat ik je zag, al dansend op onze muziek.' Ze was aan het blozen en dat was zo lang geleden dat ik het nog gezien had. Haar verlegen kantjes zijn zo schattig en mooi bij haar.

'Ross,... ik weet niet wat zeggen...'

'Hoeft niet...' zei ik en kuste haar. Ik voelde dat ze zich weer op haar gemak voelde. Het was weer zoals vroeger. Haar handen over mijn wangen. Mijn armen rond haar middel. Onze perfecte kus.

Bij Fay

Het gevoel dat ik nu had heb ik zo hard gemist de voorbije maanden. Gewild, begrepen, vooral het gevoel ''alleen'' is weg. Deze babbel heeft me zo'n deugd gedaan. Ik hou zoveel van hem. We waren nog altijd aan het kussen totdat de bel ging.

'Dat zal de psycholoog zijn.' zei ik.

'Ik ben dan weg, mag er niet bij zijn nu. Ik ben bij Ellington dus ben niet ver. Als er iets is bel je, als ze weg is ook. Ik kom dan direct terug zodat je niet alleen bent. Love you.' zei Ross en vertrok en liet terwijl de psycholoog binnen.