Baby blauw: MV

Hoofdstuk 13

Max en ik hebben de rest van de tijd dat we in Monaco zijn geweest niet over de bijna kus gepraat. Wat ik aan de ene kant erg fijn vind maar aan de andere kant zit het me wel dwars.

We hebben zo veel afstand van elkaar gehad dat we niet eens meer samen op de bank samen zitten. We hebben ook elkaar niet aan geraakt en ik voel me zo onzeker als we het wel doen.

We praten nog steeds wel het zelfde als voor dat we bijna gekust hadden. Ik ben erg bang dat dit ons vriendschap gaat kapot maken.

Ik vind Max zo ontzettend leuk maar dit maakt me zo onzeker. Ik weet gewoon niet meer of hij me nou ziet als een vriend of dat hij meer wilt zijn. Ik wou dat ik het snapte en dat ik het antwoord wist op mijn stomme vraag.

Op het moment zijn we in het vliegtuig op weg naar Spa-Francorchamps. Waar ik echt veel zin in heb, ik heb Max al een paar keer verteld dat ik het racen op het moment erg miss en super veel zin heb om hem weer op de baan te hebben.

Ik weet dat we net zitten en we allebei aan de andere kant van het vliegtuig zitten. Het is awkward op het moment en voor een of andere reden wilt Max ook niet meer dicht bij elkaar zitten. Wat misschien wel betekent dat hij me toch niet leuk vind.

De geruchten dat Max aan het daten is met Kelly Piquet. Is me ook wel een beetje dwars, misschien was dat Max's manier om me in Monaco te krijgen. Misschien speelt hij wel een spelletje met me en is dit een grote grap.

Ik heb mezelf helemaal in getrokken en zit een film te kijken. Een trieste film want ik heb geen zin in al dat liefdes en goede eind gedoe.

Ik voel me dom en een sukkel dat ik overal voor val. Dat ik seinen zie die er niet zijn. Max doet alleen maar aardig tegen me omdat het goed voor de publiciteit is en ik val er gewoon voor.

Ik hoop zo dat mijn gedachten en angsten voor niks zijn. Maar zo voelt het op het moment niet. Het voelt alsof ik belazert word en dat ik er nog voor val ook.

Tot de punt dat ik niet eens meer op mijn film kan concentreren. Ik kijk op van mijn telefoon, Max is aan het typen op zijn eigen telefoon. Als hij stops en op kijkt, kijk ik snel weg.

Ik durf niet op te kijken want dan weet ik dat Max dan weet dat ik naar hem keek. Ik weet zeker dat hij het heeft gezien en vind me nu wel erg sukkelig en stom.

We landen na een tijdje op het vliegveld en Jos haalt ons weer op. Ik groet Jos met een lach en we halen onze koffers op en gaan richting het hotel. deze keer hebben Max en ik een apart hotelkamer.

Wat ik waarschijnlijk wel eenzaam ga vinden maar denk niet dat het handig is als we een hotelkamer delen op het moment.

We doen onze koffers weg en gaan op weg naar een leuke plek om te eten. De hele avond zijn Max en Jos in gesprek en ik zit er maar een beetje stilletjes er bij. Zodra het hoofd gerecht word weg gehaald gaap ik.

"Maar geen toetje vanavond?" Grapt Jos.

"Ik denk dat ik naar bed ga. Blijf lekker zitten, ik red me." Zeg ik als ik opsta.

Ik moet Max een paar keer geruststellen dat ik de weg kan vinden. Hij gelooft me eerst niet maar ik kan hem overhalen om toch me te laten gaan als ik met het excuus kom met dat ik volwassen ben.

Ik pak mijn tas en geef Max zijn telefoon en andere spullen als ik ze gedag zeg en het restaurant uit loop. Ik loop over de donkere stoep heen.

Ik weet dat het al erg laat is en dat het rond middernacht is als ik rustig richting het hotel ga. Er lopen weinig mensen op de straat en een enkele keer rijdt er een auto langs.

Iemand grijpt mijn pols en doet zijn hand over mijn mond. Niet voordat ik al gegild heb uit schrik. Mijn rug slaat pijnlijk tegen de muur en kom oog in oog met een grote man. Donkere kleding en hij linkt wel frans te spreken.